БАХШ [ф. ~ ■ < * ^; — «бермоқ, бағишламоқ; афв этмоқ» фл. ҳоз. зам. ўзаги]: бахш этмоқ (ёки айламоқ). 1 Йўқ нарсага муяссар қилмоқ, йўқ нарса билан таъминла-моқ; ато қилмоқ; бағишламоқ. Нигора кечаси тоғ кўринишига афсонавий улуғворлик бахш этиб, бир текис гувумаётган бу шаршарага бориб, уни ўз кўзи 6ujian кўришга аҳд қилган эди. С. Анорбоев, Оқсой. Дўстим, жонни бахш этайлик Фақат она-Ватанга. А. Орипов.
2 Бермоқ, пайдо қилмоқ. Қачонки Танг-ри бирор подшоҳга яхшиликни хоҳласа, унга содиқ вазир бахш этади. «Фан ва турмуш».