БАРДОР I \ф. j\^ < — «кўтар-
моқ; олиб кетмоқ; йиғиб олмоқ» фл. ҳоз. з. ўзаги] Қўлда кўтарувчи; юқори тутиб ту-рувчи; бўйсунувчи; бажарувчи. Соат туқ-қизларга бориб, ўттиз чоғли одам фармонга бардор бўлиб, ўт ўчириш командасининг сафига ўхшаб, чойхона олдида савлат тўкиб туришди. Мирмуҳсин, Супургига сажда. Бир неча қадам илгари борғонимда.. милтиқ бардор.. милискани кўриб.. рўбару бўлдим. «Муштум».
БАРДОР II \ф. jb^,] эск. тар. Кўта-рилган хирмондан ғалвир билан ўлчаб, амирлик учун бериладиган ғалла. -Бу арпа-дан биз оладиган даҳяк ҳам «бардор»га қолди-да, — деб ижарадор ҳам жўнади. С. Айний, Қуллар.