БАРВАСТА [ф. а: „. .^ — боғланган, маҳ-камланган; ёпилган, ривожланмай қолган] 1 Гавдали, кенг яғринли. Барваста йигит. н Арслонқул барваста қомат, ўмровли, содда, ўн саккиз яшар йигитча эди. Ойбек, Навоий. Акахоннинг оёғида орқаси босилган кигиз шиппак, барваста гавдаси оғир чай-қалади. Н. Аминов, Қаҳқаҳа.
2 Тик қоматли, келишган, куркам. Барваста қиз. н Мен ўзим ошиқ бўлибман Бўй-лари барвастага. С. Зуннунова. Қўлида китоби, барваста, лобар, Манглайи кенглиги бахтидек равшан. Ғ. Ғулом.
Барваста қилмоқ Катта қилмоқ, вояга етказмоқ. Барчани барваста қилган, Билсанг, ота-энади. «Нурали».