БАДЖАҲЛ [бад..+ жаҳл] 1 Аччиғи тез, жаҳли ёмон. Баджаҳ11 одам, шш Баджаҳл ва қаттиққўл Валихоннинг бу хушнудлигидан бек навкарлари енгил тортиб, зўрма-зўраки илжаярдилар. Ш. Тошматов, Эрк қуши.
Сажия баджаҳл, тили заҳар хотин, сал нарсага чақиб олади. С. Сиёев, Отлиқ аёл.
2 кўчма Қудратли, кучли; ҳайбатли, даҳшатли. Омочнинг тишини созлашни, сандонда темир парчинлашни, турли асбоб ясашни ўрганар, қур-қур темирни кеми-раётган, сеҳргар, баджаҳл оловга узоқ тикилибўй сурарди. К. Яшин, Ҳамза. Қуюқ, баҳайбат, баджаҳл булутлардан йирик ёмғир томчилари сава/тб турарди. Ойбек, Қуёш қораймас.