БАДБЎЙ [бад.. + ф. ^ - ҳид, ис] 1 Ёқимсиз ҳид тарқатувчи; ёқимсиз ҳидга эга; қўланса, сассиқ. Аваз бадбўй ҳиддан бўғилибуйғонди. С. Сиёев, Ёруғлик. Ошхо-нанинг мендан ҳам каттароқ раҳбарлар овқатланадиган хилват бурчагидан одам боласи чидай олмайдиган бадбўй ҳид анқий бошлади. X. Тўхтабоев, Ширин қовунлар мамлакати.
2 кўчма Ёмон, ярамас; хавфли. Одобни одобсиздан ўргандим дегандек, балки ота ҳаётининг баъзи бадҳазм, бадбўй томонлари қизни узоқларга назар ташлашга мажбур қилгандир. Н. Сафаров, Узоқни кўзлаган қиз. Ватанимизнинг зангори осмонини бадбўй булутлар қоплаган оғир синов дақиқаларида ҳам унинг [Ғафур Ғуломнинг] баланд наьраси узоқ-узоқ/шрга эшитилиб турди. Газетадан.