Şerê ceniyan

Caykê beno caykê nêbeno. Sêwreke de jû citêr û cenîya ci benê. Na cenîke are be are mêrdedê xwu rê vana, “Mêrdek, Homa kesî şerrdê cenîyan ra sitar bikero!” Jû, didi, hîrê… Rojê wextê êrî de mêrdek beno hêrs, vano “Ne cenî bo ne nameyê cenî bo. Cenîke çiçî ya, şerrê ci do çiçî bo!” Na vana “Wa wûnî!” Mêrdek vano “E, wunî! Werze, ez o meşte şira rezê ma cite bikera, qandê meştî mi rê nan hadire bike.”

Cenîke xwu rê fikiryena, vana, ez şerrê cenîyan bimûsna ney. Na vana “Temam. Ez a şina çarşî, tayn çî ma rê bierîna.” Na şina çarşî ra hîrê kîloy masan erînena, ew kewna ray, şina rez. Ê maseyê erînayê, xet bi xet, baran bi baran erdî kenena, kena herre bin, serê ci gêna ew [û] yena keye.

Beno meşte. Şew ra mêrdedê xwu rê arayî bena ci ver û qandê dehîre zî şamîya ci dana. Mêrdek araya xwu keno ew na ci kena raşte, no kewno ray şino rez cite bikero.

Yeno rez, cita xwu keno. Xetê, didi, hîrê… Ewneno herre bin ra mase vijîya. Gêno dekeno tewredê xwu.

No şekl a maseyan hemîna vîneno û dekeno tewreyî miyane, hemîna arêdano. Beno serê şandî, cita rezî nêqedîyena. No edizyeno, yeno keye, vano “Ez meşte yena qedînena.” Maseyanê xwu gêno nişeno estorda xwu, yeno keye.

Cenîke vana “Mêrdek, ti xeyr ameyê.” No vano “Xeyrî mîyan de be.” Vano “Cenîkî pers meke, cita rezî nêqedîyê. Hema meşte dehîrê qedîyena” ew vano “Labirê mi ewro cite kerdê, herre bin ra masey vijîyay. Biewnî tewrî mîyan ra pirrê mase yê, ti bere ney maseyan ma rê pak bike ew bipewje, ma biwerê.” Cenîke vana “Ewro bî berey, madem cita to meşte dehîre qedîyena, meşte dehîrê bê, ez to rê pewjena, ma pîya biwerê. Ew gêna maseyan bena nimnena.

Citêr vano “Temam.” Meşte şew ra kewno ray, şino cita xwu qedîneno, dehîre bena, yeno keye. Vano “Cenîkî ez gest merda, boka to masey pewtî.” Cenîke vana “Maseyê çiçî?” Citêr vano “Kuşat meke, ez o veyşaney ra mirena, şo maseyan hadire bike.” Cenîke fina vana “Mêrdek, to xwu şaş kerdo, maseyê çiçî?” Citêr vano “Yaw mi vizêr şan de to rê tewreyê maseyî nêardî, to nêva meşte bê ez bipewja biwere?” Cenîke vana “Willay mêrdek ti bîyê xint!” No vano “Biewnî mi raşt xint meke, mi vizêr cite kerdê se, herre bin ra masey vijîyay, mi dayî to, to nêva meşte bê ez bipewja biwere?” Cenîke vana “Nika çi cite ci herre çi maseyî ti raşt bîyê xint!”

No çuweyê keno xwu dest, vano “To ez kerda xint!” Ew şino cenîke ser ke pirodo. Cenîke qîrena vana “Ha ho, ha ho! Hembiryanên, biresê, mêrdeyê mi bîyo xint, keno mi bikişo!”

Hembiryanî yenê, eman hewar kewnê wertedê nînan, abirnenê. Vanê “Xeyr o, se bîyo şima?” Cenîke vana “Ez nêzana, ey ra pers bikerê.” Ew vana “Ci tepêşê, meveradê, bîyo xint, keno mi bikişo.”

Hembiryanî citêrî ra pers kenê vanê “Xeyr o, sebeb çiçî yo?” Citêr vano “Yaw ez vizêr şîya rezî cite bikera, mi cite kerdê se, barana mîyan ra herre bin ra masey vijîyay. Mi masey heme arêday ardî keye, mi dayî naye, mi va ma rê bipewje, ma biwerê. Naye mi rê va meşte dehîrê bê ez to rê kena hadire. Nika mi cite qedîna ez ameya, ez o vana maseya rone ma biwerê. Mi rê vana maseyê çiçî, vana ti bîyê xînt ew ez kerda xînt zî.”

Hembiryanî vanê “Ma xelet fam nêkerd, to cite kerdê, masey herre bin ra vijîyay?” Citêr vano “E, raşt a, hem zî tewreyê masey bî.”

Cenîke vana “Mi şima rê nêva no bîyo xînt, nika çi rez çi herre çi masey!” Hembiryanî vanê “Willay cenîke raşt vana, no bîyo xînté!”

Cenîke hembiryana rê vana “Ez qedayê Allayê şima gêna, ney kûta banî ya wunî, weş girêdê û bişeydînê. Eke bireyo, o do mi bikişo, hele hetanî şew ra ma biewnê beno ke bibo baş.”

Hembiryanî ci kûta banî ya wunî weş girêdanê û şideynenê şinê keyandê xwu.

Citêr û cenîka ci tenya manenê, na heta şew ra citêrî aw kena ew çûwe kena. Citêr heta şew ra nêşeno xwu bilewno, ew xwura şino, vano “Cenîkî heyran qurban, meke!” Vano “Willay herhal ez bîya xînt, nika heqet çi rez çi cite çi herre çi masey, mi kerd ti meke!” Ew xo rê zî emel keno, vano “Willay cenîke raşt vana, ez bîya xînt.”

Cenîke ewnena, mêrdeyê ci zî xwu rê emel kerdo, masey çinî yê, na vana “Temam. No bî aqil.” Ew ci akena. Bena cadê ci ser, no rakewno, yeno xwu, ney na olay kenê xwu vîr ra.

Are ra çende rojî ravênê, cenîke şamîya şanî bilxur virazena, maseyê nimitê, sahan bin de ronena. Serê sahaner zî bilxurî rokena, şan de ronena mêrdedê xwu ver ke biwero. Mêrdek senî kewçike dano bilxurî ro, sahan bin ra mase vijîyeno, xwu rê vano “Her hal ez fina bîya xînt.” Ewneno cenîk ra, ay nêdîyo, hema kewçikda xwu ya serê maseya gêno, vano heta kesî nêdîyo. Eke ez vaja masey bilxuri bin ra vijîyay, ê do fina mi girêdê. Ez o kotekî biwera ew nişkê ra şamî ser ra werzeno. Vano “Cenîkî emşo îştehê mi qet çînî yo, ez o kena şira çarşî.” Ew dano piro şino çarşî.

Cenîke ci dima vana “Mêrdek!” No vano “Vaje.” Cenîkî vana “Homa merdimî şerrdê cenîyan ra sitar bikero!” No sereyê xwu keno xwu ver ew xwu pey zî nêewneno, vano “Amîn, cenîkî amîn!”