Łobjo

Łobjo

    Wichor howŕi, tołstych črjóda ćmowa
    mróčelow so honi hrózbniwje;
    žołma žołmu khowa strašniwje
    a zas nowu zběha z mokroh' rowa.

    Łobjo, kaž by sylzow, kotrež khowa,
    hóŕkosć čuło Serbow ćeŕpjacych,
    stona, syči, kaž by mrějacych
    horca krew´ z nim měšała so z nowa.

    Kaž na Połobjanow krwawnej smjerći
    by so zastróžiło, zastanje,
    do dna swoje žołmy ješćo wierći.. -

    Wichor woćichnje, a Łobjo dźiwje
    žołmy měrni, zněmi stonanje,
    k oceanej khwata - bjezčućiwje.

• Author: Jakub Bart-Ćišinski (public domain)
• Source: http://texty.citanka.cz/pata/sc1-174.html
• Note: Stary prawopis