Łobjo
Wichor howŕi, tołstych črjóda ćmowa
mróčelow so honi hrózbniwje;
žołma žołmu khowa strašniwje
a zas nowu zběha z mokroh' rowa.
Łobjo, kaž by sylzow, kotrež khowa,
hóŕkosć čuło Serbow ćeŕpjacych,
stona, syči, kaž by mrějacych
horca krew´ z nim měšała so z nowa.
Kaž na Połobjanow krwawnej smjerći
by so zastróžiło, zastanje,
do dna swoje žołmy ješćo wierći.. -
Wichor woćichnje, a Łobjo dźiwje
žołmy měrni, zněmi stonanje,
k oceanej khwata - bjezčućiwje.
- Author: Jakub Bart-Ćišinski (public domain)
- Source: http://texty.citanka.cz/pata/sc1-174.html
- Note: Stary prawopis