Èl sgner Pirein/A me dl'oca?!

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Èl sgner Pirein/  (1920) 
by Antonio Fiacchi
Èl sgner Pirein

A ME DL'OCA?![edit]

(fra Sozera e Nora)


— Me a j degh che da dòp che a sòn al mònd an ho mai sintò a dir che in tla pgnatta a si metta dla pistinaga...

— E me av degh invezi ch' la si mett... Al m' l'insgnò èl cugh dla Martinètta, ch' l'era un franzèis... eh, pover Monsù Luis, am l'arcord com è che al foss adèss, am dseva: comme siete sciolì!!

— Al sra di ann dimondi... basta, me a j degh che anch che a j l'avess insgnà èl cugh dèl Rè, me la pistinaga int la pgnatta an la voj brisa, la dà un tùff al brod... tra che al par acqua!!

— Va bèìn, bravo Pinco! Dèl tùff la pistinaga, ch' l'è quèlla ch' l'ai tol vî èl cattiv...

— Allòura a i in vrê del carra, perchè bisugnarè mettren fenna int èl vein, ch' l'è robba ch'en s' pôl bèvver. Ai fo l'alter dè ch' veins la mammà e l'aveva sèid, a j in dè un did appènna... l'al spudò vî... e l'as maraviò com Endricco permettess che a bvess ed qla robba...

— Oh? davvèira?... perchè in cà tô t' bvev sèimper vein ed butteglia... bordò da pasto, com al s' regalava Monsù Luis...

— Oh, brisa bordò, mo zert che in cà mî a s'è sèimper magnà pulid e bvò mej... e an s'è mai mess la pistinaga int la pgnatta, che quant al cuntò a la mammà a crèdd che la sia anch drî a redder... a si srè cavà tùtt i deint...

— Tùtt? mo se a momenti la n'i n'ha più, puvrètta?

— Mo cossa? La mî mammà la n'ha più deint? Mo ch' l'am scusa, la vaneggierà... A j ho capè, l'è la pistinaga ch'j è andà alla tèsta!!

— Nò impertinèinta! L'è, che quant a s'è vècci, bisògna direl, cum a fazz me, e brisa far el zuvnètti... vressi dir forsi che la sgnera Teresieina l'ha tùtt i deint?

— Oh, Dio, che rasòn, chi è mo quèl, anch zòuven, che an j in manca... zert, povra mammà, ch' l'ha avò del flussiòn, e ai n'è salta vî... a j in pra mancar una vinteina...

Bravo dònca, e cuss'hoja dett? Che a momenti la n'i n'ha più, am par, a j n'avanza dis...

— A proposit! La degga bèin un'altra vinteina...

— Bravo Pinco! En savèir gnanch quant deint possa cumpurtar una cariatura... e t' vû far la sapièinta...

— Basta, me a so che la mammà riddeva d' gùst po anch, e po dimondi, a seinter cuntar che lî la mett la pistinaga int la pgnatta...

— Eh, a sfid, chi n'ha mai avò del relaziòn cun del persònn com va, con zèint ch'ha dl'esperièinza... is fann cas d'incossa...

— Ah, davvèira? Per bacco! E sti persònn com va, el srenn po, pr'esèimpi, èl sgner Cònt Lavapiatt in casa Martinetti...

— Monsù Luis, un lavapiatt? Asna d'un'ignuranta! Un omen ch'ha dà da magnar a Napoleone il grande, ch' l'ha avò èl curagg ed metter a tavla 150 persònn cum è che nient fùss... En crèdder megga che el sien fôl, perchè la sgnòura Martinètta, sè, era una dama della Croce Stellata, e la stava ed cà, ch' l'era sô ed fònd, dov'adèss va a scola Dulfein, èl fiol dla Sùnta que sù, int èl culègg ed Dòn Ungarèll...

— Mo cuss'è mai tùtti sti ciàccher che n'han nient a ch' far con quèl che a dseven... cioè che me, capessla bèin, me, an voj brisa la pistinaga int la pgnatta...

— E me invezi ai la mett, perchè la j è sèimper andà, perchè la j andarà sèimper...

— Mo chi al dis?

— Mo me, la mader ed tô marè; quèl bòn cstian, che al s' lassa infnucciar dal tòu ciacher...

— Bèin, perchè la dis acsè la vdrà se a n'i fazz proibir da Endricco ed metter la pistinaga int la pgnatta... int l'ultum èl padròn l'è lù...

— Mo padròn ed cossa, per l'amòur d' San Fnocc'?! Padròn del j oss dla pulèint!!

— Insòmma: chi è ch' mantein la famèja?

— Sè, l'è lù, cun el fadigh dla povra sô mader ch'am sòn struzzà per arlivarel, mandarel al scol... che a j era Monsù Luis, bona anma, che am dsèva sèimper: Povera Madama, voi faticate e Enrì le colisson, cum al dseva lù, quanto serà anè, che al vol po dir grand, prenderà la femme, e vu non sarete più la metress dla mason...

— Oh che bèl franzèis...

— Mei dèl tô, che t'en in sà una parola...

— Me an m'importa niente... mo in st' mèinter la pistinaga int la pgnatta la n'i va brisa, ohi, ohi, la n'i va brisa...

— Clelia, fala finè, en me stuzzigar, che s'am scappa la pazeinzia, t'in vèdd del bèli...

— Oh, zò, cun la educaziòn ch' l'ha lî, an j è dùbbi che a fazza el maravèj a vèdder del piazzat...

— Oh, asna d'una insulèinta! Chi è ch' dscòrr d'educaziòn? Una villana che quand la s' liva la mattèina, mai una volta ch' la degga: buon giorno...

— Va bèin! a proposit; una volta che a j al dess la m'assrò l'ùss int èl mustazz...

— Impustòura! busadra! adèss pr'en savèir cossa s' dir la va a dstanar el j oss ed mî nona... T' sa mei ed me che al fo èl vèint... e te istèssa t' n'arstass persuasa...

— Sè, per cuntintar Endricco...

— Ah sè? Bèin, allòura per cuntintarum me, a vad mo a metter la pistinaga... una bèla pistinaga acsè lùnga int la pgnatta...

— E me a la cav...

— Mo nò! per quèl t' fa po èl piasirein d' lassarila!

— Nò, mammà, a la vad a cavar...

Tegna buscaròuna! A la vdrèin chi la veinz!!

Oh, a la veinz me, a còst ed ficcar la pgnatta cun la caren e tùtt, in mèzz ed cuseina...

— Benone! Anzi, acsè t' fa vèdder la tô educaziòn feina...

— O feina o grossa, dl'educaziòn a crèdd d'avèiren più d' lî...

— Mo sè, com t' vû, am cunsòul che èl pover Monsù Luis, am dseva sèimper che avevo un tratto da gran dama, e che se a foss andà a Parig...

— Eh, l'arè fatt fanatisum...

— Ah, sicura!... Intant guarda mo, Clelia, che bèla pistinaga... e adèss: zò int la pgnatta!...

— Al n'è brisa vèira!

— Guarda mo!

— Ah, mammà, ch' l'an me fazza andar fora dal mandgh!! Ch' la cava vî qla pistinaga, o a tir pr'aria la pgnatta...

— Me ai la mett, te po fa quèl... t' vû...

— Ah, vèccia tarraghegna!...

— A me dla vèccia... brùtta sfazzà, porca...

— Porca, cossa? Avanti bèin... lî ch' l'è acsè educà!

— Ecco la pistinaga ch' boj...

— Ah sè?... la guarda mo coss a fazz...

— Ah, serpèint perfid: guarda!! Arbaltà incossa; èl brod corr vî per cà... Me?! ah, lassa bèin ch' vada incossa, al vol dir che quand vein a casa Endricco al magnarà la mnèstra cotta int l'acqua...

— Sè, an srà brisa la premma volta, e me ai dirò che an voj più star que... che am arvein èl sangv... che am ciapp del j imbillà...

— Va bèin; e me stòppa! Sè, cineina, va pur là che t'i un bòn pzulein ed caren... e dir che im dseven t'êr un'oca...

— Dl'oca a me? Ah! an la voj brisa... chi l'ha dett?

— Al l'ha dett... me al degh!!

  [Illustrazione: «TERSUÀ A LÒUR SGNÒURI»]

— Ah! lî?... Ch' la ciappa!!

— La pistinaga int la fazza... Ah l'è tropp!!!

— E quèst l'è un campiòn, vèccia buzzaròuna... teint a mèint che me dl'oca an in voj...

— E allòura me at degh t'î un'oca...

— E te ciappa...

— A t'em pecc con la pistinaga, anma dannà! I sòunen all'ùss...

— Al srà Endricco...

— Sè, bèin, al vût savèir, l'era lù ch'al dseva ch' t'êr un'oca...

— Bèin! da mî marè a la tugh e an m' n'ho brisa permal, ma da lî nò, vèccia... pistinaga!!

Dall'_Ehi! ch'al scusa..._, 10 giugno 1882.