Słownik geograficzny Królestwa Polskiego/Tom II/Dobkowo
| ←Dobkowice | Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich Tom II Dobkowo |
Dobkowszczyzna→ |
[ 62 ]Dobkowo, w starych dokumentach Dobkow, Dobckow, Dobekowo zwane, była wieś kiedyś w pow. starogrodzkim, blisko Spęgawy i Stanisławia położona. R. 1260 podarował ją Sambor II cystersom w Pogutkach, aby młyn swój na Spęgawie tem wygodniej posiadać i naprawiać mogli. R 1305 opat Henryk z Hadersleben wydał Dobkowy gospodarzom w Stanisławiu za 1 wiardunek i po 3 korce czworakiego zboża od włóki. Czynsz ten mieli płacić do brata przełożonego nad młynem spęgawskim, któremu zastrzegł opat łąk i siana dosyć na utrzymanie żywego inwentarza. R. 1315 tenże opat kupił dwie włóki przy Dobkowie i młynie spęgawskim za 20 grzywien od Prusaka Lemko. R. 1317 zrzekł się sołtys ze Stanisławia dzierżawy Dobkowa, którą miał za 7 grzywien toruńskich rocznie już od 12 lat. R. 1320 rozstrzygnął komtur gniewski Henryk spór o granice Dobkowa między Jesco ze Stanisławia (Stoslow) a klasztorem na korzyść zakonników. R. 1478 osadził Piotr z Bielczyc gospodarzów na D. po wojnach Polaków z krzyżakami, „zważywszy, że po ogólnej klęsce wojen domowych, które [ 63 ]niedawno, według sprawiedliwego dopuszczenia Bożego Prusami wstrząsnęły, dobro nasze Dobkowo koło Spęgawy przez długi czas bez mieszkań spustoszałe, spalone i bez uprawy leżało, dlaczego ztąd przez całe 25 lat i więcej żadnego nie mieliśmy pożytku“. Między osadnikami byli: Jerzy Tiele, Piotr Katze, Bartusz Decker. Od włóki dawali 2 grzywny i 3 skójce zwyczajnej lżejszej monety pruskiej i 6 kurcząt do kuchni. Od robocizn prócz regularnego czyszczenia Spęgawy i utrzymywania mostu uwolnił ich klasztor. R. 1745 opat Leski puścił obie wsie (Dobkowo i Spęgawy), dobrze zasiane i obrobione, Michałowi Kluczowi na 3 lata za czynszem rocznym 700 zł. i 15 złp. pogłównego. R. 1757 wziął Spęgawy i Dobkowo w dzierżawę Jan Bakier na 3 lata za 800 złp. czynszu. R. 1760 przedłużono mu dzierzawę za 1000 złp. na nowe 3 lata. W podobny sposób trzymał Bakier obie te wsie w r. 1774. Po sekularyzacyi dóbr, D. więcej nie zachodzi; zaniechano tę wieś a ziemię przyłączono do pobliskich Spęgaw, z któremi już poprzednio była połączona. Porównaj ks. Kujot „Opactwo peplińskie“, str. 358–360. Kś. F.
 
|
This work is in the public domain in the United States because it was first published outside the United States prior to January 1, 1929. Other jurisdictions have other rules. Also note that this work may not be in the public domain in the 9th Circuit if it was published after July 1, 1909, unless the author is known to have died in 1953 or earlier (more than 70 years ago).[1]
This work might not be in the public domain outside the United States and should not be transferred to a Wikisource language subdomain that excludes pre-1929 works copyrighted at home. Ten utwór został pierwszy raz opublikowany przed dniem 1 stycznia 1929 r., i z tego względu w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej znajduje się w domenie publicznej. Utwór ten nadal może być objęty autorskimi prawami majątkowymi w innych państwach, i dlatego nie zaleca się przenoszenia go do innych projektów językowych.
|