Reynke de Vos/Dat erste boek: XXXII. capittel

Dat XXXII. capittel

Wo Ysegryme syne vorvoete vnde syneme wyue ere achtervoete worden affghestroyffet, dar Reynke scho aff krech, vnde wo Brunen eyn stucke van syneme velle wart ghesneden, Reynken to eyneme rentzele.

Reynke, de valsche pelegrym,
Vorwerff, dat her Ysegrym
Van beyden vorvoeten ton knyen to
Heft vorloren syne scho.
Des ghelyck syn wyff, vrow Ghyremod,
Worden er achtersten voete blod,
Dat fel al myt den klawen af.
Desse scho men vort Reynken gaf.
Sus worden den beyden ghestroyfet de been.
Ne werlde worden armer wychte gheseen
Alze Brun, Ysegrym vnde syn wyf.
Se hadden vyl na ghelaten er lyf;
Wente Brunen was ok de reyse nicht gud:
He vorloß eyn stucke van syner hud.
Sus brachte echt Reynke desse III to plas.
He ghynck, dar de wulfynne was,
Vnde sprack: »seed doch hir, min leue moye,
Ik mod nu dregen yuwe schoye.
Gy hebben vaken vnde mannich werf
Grote moye ghehath vmme myn vorderf;
Dat is my alto malen seer leyt.
Men so alze yuwe sake nu steyt,
Dar hebbe ik vele vmme ghedan.
Van gantzeme herten ik yw des gan,
Wente gy synt van mynen leuesten magen,
Dar vmme wyl ik yuwe schoye dragen.
Vordene ik aflaet, weynych efte vele,
Dar van kryge gy alzus yuwe dele,
Wente ik mod wanderen ouer de see.«
Vrouwe Ghyremod lach in groteme wee,
So dat se nauwe konde spreken.
Doch sprak se: »ach Reynke, god möte vns wreken,
Dat sus vort geyt yuwe wylle.«
Isegrym lach vnde swech pur stylle,
He hadde de seuen vraude nicht al,
Brun, syn gheselle, ok alzo wal:
Se weren ghebunden vnde vorwunt.
Reynke bespottede se, dar he stunt.
Hadde Hyntze dar ghewest, de wylde kater,
Reynke hadde em ok ghewermet dat water.

In desseme vorghesechten capittel is nicht sunderlikes, men alleyne, dat nu in der werlde neyne medelydynge is efte weynich barmherticheyt eyn to deme anderen; men de schaden krycht, de derff vor den spot nicht sorgen, so alze hir is ghesecht van Reynken, wo he desse dre bespottede to ereme groten schaden.