Page:Renert oder de Fuuss am Frack an a Ma'nsgrësst.djvu/71

- 5& -

Zum leschten du versprécht en
Mer, wat ech wëllt, ze don,
A biet, ech soll ëm Guetswëll
Dach sénger Fra näischt son.

Wann si näischt heivun héiert,
Dann dréig en d'Schléi gedëlleg,
An déit dem Bock zéng Eter:
De Renert wär onschëlleg.

Ech sot: Et freet mech, Monnonk,
A mech erweecht ier Rei,
Well gidweree ka feelen,
Zemol wi dir elei.

Dir huet ier Strof gelidden;
Ech hunn e mëllt Gemitt:
Hei hunn ech och eng Saleft,
Déi kitt der, ir der gitt.

Gesitt, dat ass e Waasser,
Säin Numm deen ass Petroll,
Et kënnt aus Pengselwaniom;
Ech hunn eng Buttel voll.

An domat heelt ee Wonne
Vu Kuglen a vu Schrout,
All Bëss och vun den Honnen --
Kee Jëer kritt iech dout.

Mir huet et dack gehollef,
Ech hat schuns dräi deer Fläschen --
A fir iech gläich ze helen,
Da loosst iech domat wäschen.