Page:Renert oder de Fuuss am Frack an a Ma'nsgrësst.djvu/53

- 38 -

Nu gitt an drot dës Buetscheft
Dem Renert op séng Buerg,
Datt, wann en net géif kommen,
Et géing em net méi duerch.

Da loossen ech e fänken,
Sai Schlass dat gët besat;
E gët gestrooft mam Stillchen,
Mam Gaalgen a mam Rad.

Der Jomer, duecht den Hinzchen,
Dat Déngen ass net liicht!
E sot duerop dem Kinnek:
Ech fiirchten, 't réisst net nicht.

Ech packe wual en Maischen
Alt zwu an och wual dréi;
Ech menen, hei beim Renert,
Do ass méin Konst verbéi.

Här Kinnek, 't ass en I'r
Vuan iech geschéckt ze gon.
Ween zréck kënnt, wi de Biär
Koum, dee ka vuam Ungléck son.

Sou sot den Hinz zum Kinnek;
De Kinnek sot zu him:
E Mann, dee, wann et misst sinn,
Och op en Haaschtbam klimm,

Deen ass dach och dem Renert,
Ech menge, vill ze lous;
Ech ka keen aner schécken,
A sinn s'och all méi grouss.