Page:Renert oder de Fuuss am Frack an a Ma'nsgrësst.djvu/107

- 92 -

Dat viischt Puer Schung vum Wollef,
Dat hënnescht vun der Fra,
Déi géiwe mech montéiren,
Se sti mer gutt an d'A.

Du räisst de Léiw dem Bier dann
Eng Fatz vum Réck erof
Dem Renert fir e Ranzel:
Et war eng Kinneks-Gof.

Dat viischt Puer Schong musst Wollef,
Seng Fra dat hënnescht ginn:
Et huet een um Äerdbuedem
Nach näischt esou gesin,

Wi do di Déier stongen
Mat wonte Réck a Féiss:
Den dräie war et batter,
Dem Fiissche war et séiss.

Dee stung do nei gestiwwelt,
Mam Ränzelchen um Réck:
D'Geschenker hëlt e mat sech,
Mä d'Lige léisst en zréck.

Den Hues an och de Widder,
Déi ginn e Stéckwees nach
Mam Renert, sot de Kinnek,
Dat hunn ech em versprach.

Du mécht mat Schelmentréinen
De Fuuss seng Aen naass.
En deet als déit e kräischen
A laacht am Häerz vu Spaass.