Page:PL Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. 2.djvu/352

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.

pienic, o 12 kil. od Szopienic. R. 1768 założono tu kopalnię węgla, dotąd czynną; kol. powstała wiele później. Dominium ma także tartak parowy, kopalnię węgla, łomy piaskowca i nadleśniczy zarząd leśnictwa Friedrich-Erdmannshoehe. Koloniści mieli 1865 r. 130 m. gruntu. F. S.

Emanuelswunsch (niem.), folw. dóbr Lubie Dolne w pow. toszecko-gliwickim.

Emasłów, folw., pow. władysławowski, gm. i par. Giełgudyszki. Ma 1 dm., 48 mk.

Emaus Stary i Nowy, wś, wieczysta dzierżawa, pow. gdański, zawiera 2 dobra folwarkowe i ogrodników 38, obszaru ziemi mórg 711, katol. 757, ewang. 296, dysydentów 6, domów mieszk. 50, parafia św. Mikołaja w Gdańsku, st. p. i szkoła Sidlice (Schidlitz); odległość od Gdańska 3 kil. Kś. F.

Emaus i Jerozolima, mała posiadłość, pow. elbląski, przedtem zwana Sandkrug i Zeiskenberg, wydana na czynsz przez m. Elbląg r. 1566, zajmuje obszaru mórg 41, katol. 6, dom. mieszk. 1. Parafia i poczta Elbląg, dokąd odległość 3 kil. Kś. F.

Emaus-Hoefchen (niem.), ob. Hernutowce.

Embach (niem.), ob. Omowża.

Embote, ob. Amboten.

Emchen (niem.), ob. Mchy, pow. śremski.

Emczycha, duża wieś w pow. kaniowskim, na prawym brzegu rz. Rosawy, o 2 wiorsty od m. Kozina a tylko rzeczką przedzielona od wsi Masłówki. Mieszk. 1397, wyznania prawosł. Cerkiew paraf. zbudowana w 1785 r. a w 1850 odnowiona. Ziemi wybornego czarnoziemu 2901 dz., z których 1059 dz. wykupili włościanie za rs. 47,705. Wioska ta należala niegdyś do korsuńskiego starostwa, póżniej do hr. Olizara, od którego dostała się Przeździeckim; w 1854 r. zaś została sprzedaną Mieczysławowi Prozorowi. Zarząd gm. w Kozinie, zarząd polic. w Korsuniu. Kl. Przed.

Emelianowo, st. p., pow. starycki, gub. twerskiej, przy trakcie bocznym z Tweru, o 18 w. od st. poczt. Boryskowo.

Emerytka, oś., pow. koniński, gm. Władysławów, par. Rusocice.

Emilcin, wś, pow. nowo-aleksandryjski gub. lubelskiej, gm. Godów, par. Opole.

Emilczyn, dawniej Międzyrzec, nad rz. Uborciem, miasteczko najbardziej na północ powiatu nowograd-wołyńskiego posunięte, koncentruje w sobie wszelkie produkta Polesia: smołę, łyko, grzyby i t. p., które na emilczyńskich jarmarkach zamieniają się na zboże i produkta okolic rolnych. Ztąd handel w Emilczynie jest znaczny, zamożność mieszkańców nadaje miasteczku bardzo porządną postać, a trakt emilczyńsko-zwiahelski zawsze jest ożywiony. Upiększa też Emilczyn ładny, choć drewniany pałacyk dziedziców, a tem osobliwszy że nowy, przed paru laty skończony, gdy na Wołyniu w bogatych i żyznych jego okolicach dawne pałace nie są się w stanie utrzymać. Miasteczko Emilczyn i wioski: Horbów, Seredy, Podłuby, Podłubska osada, Moklaki, Moklakowska osada, Narajówka, Stepanówka, Janczarudnia, Hłumcza, Hłumczańska osada, Kaczaczyn, Miakołowicze, Miakołowicka rudnia; osady: Karolówka, Dawidówka, Siomaki, Medwedówka, Czmiel i wiele innych, z przestrzenią ziemi 68,283 dzies., stanowią własność Uwarowów. Dawniej dobra te z wielu innemi należały do ks. Lubomirskich-Zwiahelskich z których Marya Józefa, córka jenerała wojsk rossyjskich ks. Kaspra Lubomirskiego—rozwiedziona z hr. Piotrem Potockim — wyszła powtórnie zamąż za jenerała Uwarowa, a będąc bezdzietną, kolosalne swe dobra za wpływem i rozkazem Cesarza Aleksandra I-go przekazała synowcom swego męża Uwarowom, w których władaniu i dziś się znajdują. Znakomite, olbrzymie lasy, w których łosie, dziki i rysie się gnieżdżą, a często i niedźwiedzia spotkać można, cechują ten majątek. Dużo jest tam smolarni, a główniejsze: w Podłubach o 6 kotłach, w Siomakach o 4 kotłach, w Hłumczy o 6 i w Miakołowiczach o 4 kotłach; huta szklana, dwa tartaki, kilka młynów w dobrach, gorzelnia w Emilczynie; tamże zarząd gminny i stanowa kwatera (urząd policyjny). Emilczyn ma dusz włość. 361, ziemi włośc. 1868 dzies. L. R.

Emilewo, kol., pow. nieszawski, gm. Czamanin, par. Mąkoszyn.

Emilia, kol., pow. łódzki, gm. Lućmierz, par. Ozorków.

Emilianów, 1.) wś i os., pow. sochaczewski, gm. i par. Iłów. 2.) E., kol., pow. sochaczewski, gm. i par. Rybno. 3.) E., kol. i folw., pow. łowicki, gm. i par. Stare Bielawy, o 4 w. od Bielaw, o 24 od Łowicza. W 1864 r. przestrzeń mórg 302 ziemi urodzaj. a nieurodz. m. 22; 33 osady, ludność 216. W 1879 r. domów dworskich 1, włościań. 25. Kolonia ma 194 mk., powstała z części Borowa starego, ma mk. 34, należących do par. Bielawy. 4.) E., wś kolonialna, pow. gostyński, gm. Lucień, par. Gostynin. Posiada szkołę elementarną. Liczy dm. 26, mk. 360; ziemi ornej żytniej m. 492, łąk m. 170. 5.) E., ob. Emiliów. 6.) E., folw., pow. kutnowski, gm. Plecka-Dąbrowa, par. Sobota, o 6 w. od Pniewa i Kutna, dm. 4, mk. 22, ogólnej przestrzeni m. 150. 7.) E., folw. z przyległością Potoki, pow. skierniewicki, gm. Korabiewice, par. Jeruzal, od Warszawy w. 56, od Skierniewic w. 10, od Radziwiłłowa w. 8. Rozl. wynosi m. 146, pokłady torfu; folwark ten w r. 1874 oddzielony został od dóbr Lisowola. 8.) E., ob. Dębsko. 9.) E., lub Emiliów i Emilówka, folw., pow. rawski, gm. Maryanów, par. Biała, od Piotrkowa w.