brzegu zachod. Dżwiny, przy ujściu do niej Drujki, pod 55°47′ szer. geogr. i 45°8′ dług. wschod., o 56 w. na półn.-zach. od Dzisny, o 13 w. na płd. od Balbinowa, st. kol. żel. dynebursko-witebskiej, posiada zarząd miasta z sądem sierockim, 2 sąd pokoju 3 dziśnieńskiego okręgu dla D. i 9 przyległych gm. Zarząd drujskiej gm. włość. ze szkółką wiejską, 3 urząd (stan) policyjny i rezydencya 2 sędziego śledcz. W D. 4 cerkwie prawosł. z tych 2 par. mur. paraf. kośc. kat. ś. Trójcy, fundowany przez Lwa Kazimierza Sapiehę w 1646 roku, i 3 katol. kaplice. Izraelici mają tu także okazałą bożnicę, jednę ze znaczniejszych na Litwie. Mieszk. w ogóle 4440; z liczby tej prawosł. 500, wyznawców starego obrządku 177, katol. 698, izraelitów 3065. Domów jest 347, z tych 4 murow. Obie parafie prawosł. liczą razem 1868 dusz; parafia katol. klasy 5 dziśnieńskiego dek. 6465 dusz. Miała dawniej filią we Franopolu, ma kaplicę w Idołcie. Gmina włośc. D. dzieli się na 15 wiejskich okręgów, liczy 86 wsi z 347 dymami i 4843 mk. Okręgi wiejskie Idołta, Stójki, Krzycewicze, Dziedzino 1., Zabłocie, Dziedzino 2, Kozakowo, Pączany 1, Konstantynowo, Małkowszczyzna, Drujka, Salki, Pąszany 2. Na przeciwległym brzegu Dźwiny leży mko. gub. witebskiej Przydrujsk, którego poczt. st. ułatwia kommunikacyą D. z Balbinowem; przystań w D. eksportujeco rok do Rygi na przeszło 40 tysięcy rs. towaru. D. należała do Massalskich, potem Sapiehów, mających w XVIII w swój zamek nad brzegiem Dźwiny. Byli tu bernardyni, do ktorych należał dzisiejszy paraf. kośc., i dominikanie sprowadzeni przez Piotra Kaczanowskiego w 1706. Uniaci mieli dwa drew. kościoły: ś. Ducha i Spa sa. D. do r. 1795 była miast. pow. brasławskiego wojew wileńskiego. Dobra D. z Idołtą, Markami, Stajkami, są własnością Eug. Miłosza, zajmują 3731 dz. obsza. Jarmarki w Drui przypadają dwa razy do roku, w styczniu i marcu, a trwają po tygodniu; pierwszy z nich miewa obrotów mniej więcej na 10,000 złp,, drugi jest mniejszym. Tąrgi są mało niewiedzane. Dochody Drui na rok 1862 obrachowywano: zwyczajne na złp. 973 gr. 4, nadzwyczajne na złp. 1064 gr. 8. Rozchody stałe wyniosły w tymże czasie złp. 1766 gr. 20, jednorazowe złp. 233 gr. 10. Kapitału nietykalnego miasteczko posiadało tu złp. 203 gr. 7; niedoborów rozmatych złp. 1823 gr. 10; wydatków niezaspokojonych złp. 270.
Drujewo, wś w pobliżu żródła rz. Swołnej, dopływu Dryssy.
Drujka, 1.) mylnie Drujsk, mko., pow. nowo-aleksandrowski, gub. kow., właściwie os. rolnicza żydowska, o 70 w. od m. pow., nad rz. Drujką. Dobra D. niegdyś obejmowały Antonów i Powojewszczyznę czyli Dąbrowę i Ustronie. Około 1736 roku Kazimierz Massalski ostatni dziedzic na Drui, schodząc bezpotomnie, zapisuje swoję Druję siostrzeńcowi łowczemu bracławskiemu, który nabywszy przezywa ją Drujką i przekazuje synom swoim Józefowi, Mikołajowi i Felicyanowi Około roku 1783 ks. Klemens Żaba, opat lubaczewski we wsi Strumieszczyznie wystawił kośc., gdzie założył groby dla. swej rodziny. Około 1793 po śmierci Antoniego Żaby D. rozpada się na trzy części, w podziale między trzema jego synami, z których Mikołaj bierze Antonów, Józef Powojewszczyznę a Felicyan najmłodszy Drujkę. Z tych braci Józef przedaje swoją część Michałowi Dąbrowie; ten zakłada folwark i przezywa Dąbrowa, a syn jego Paweł zakłada drugi folwark Ustronie. D. posiada dziś 329 dzies. rozl. 2.) D., folw. pryw. nad rz. Drujką i Płodą, pow. dziśnieński, o 57 w. od m. pow. Dzisny, 3 okr. adm., przy b. drodze pocztowej z m. Drui do Hermamowic; 1 dm., 14 mk. (1866). Własność Rudominów. Okrąg wiejski D. w gm. Druja liczy w swym obrębie wsie: Werdy, Zachewka, Jag, Bukowszczyzna, Ruscy; zaśc. Dziewiele.
Drujka, Druja, rz., lewy dopływ Dźwiny, wypływa z jeziora Niedrewo przy mku. Słobódka, poniżej miasta Brasławia, leżącego nad D. Po bardzo krótkim biegu przepływa jezioro Cno w kierunku półn., przepływa przez jezioro Strusła, którego półn. odnoga nazywa się Snu chy, wychodząc z niego przy wsi Uście skręca się bardziej ku wschodowi, przepływa w tym kierunku przez Gawejki, Czernowę, Drujki, Strumiewszczyznę i Zadrujkę, zkąd płynie na półn. aż do Walciny, potem skręca się na półn. wsch. i powyżej mka Druja wpada do Dźwiny. Z lewego brzegu przyjmuje Rubież, powyżej wsi Gawejki wody jeziora, nad którem osada Obabie. Rzeka D. na pewnej granicy stanowi granicę guberni i kurlandzkiej z wileńską. W. Pol.
Druktenie, wś, pow, rossieński, parafia ławkowska.
Drungawe (niem.), ob. Drągów.
Drunki, niewielka wieś poleska, w połud. stronie pow. rzeczyckiego, z lewej strony Prypeci, niedaleko Orewicz, w gm. sawickiej, w 1-ym okr. polic., w 2-im okr. sądowym, w 2 okręgu wojskowym; miejsc. głucha, bagnista.
Drupia, Drup' 1.) wś i folw., pow. siedlecki, gm. i par. Skurzec, liczy 8 dm., 130 mk. i 320 m. obszaru. 2.) D., inaczej Modesin, wś i folw., pow. radzymiński, gm. Strachówka, par. Pniewnik, od Warszawy w. 45, od Radzymina w. 28, od Jadowa w. 9, od Łochowa w. 16, od Mińska w. 18, od rzeki Wisły w. 45. Rozl. wynosi m. 193 a mianowicie: grunta orne i ogrody m. 58, łąk m. 3, lasu m. 107, nieużytki i place m. 1; osada młynarska wieczy-
