Page:PL Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. 1.djvu/641

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.

Swięcica, Borki: ogółem wsi 16, dusz 1,384 męz. X  A. M.

Chotyniec (z Chałupkami, Dąbrową i Zalesiem), wieś, pow. jarosławski, o 12 kil. od Krakowca, w par. rz. kat. Laszki, z par. gr. kat. w miejscu i 1-klasową szkołą ludową. Dominium należy do grecko-katolickiej kapituły przemyskiej.

Chotyniec, st. dr. żel. witebsko-orłowskiej w gub. orłowskiej.

Chotynin, wieś, pow. wieluński, gm. i par. Bolesławiec. W 1827 r. było tu 35 dm., 296 mieszk., teraz 55 dm., 450 mk.; ma urząd gm. Bolesławiec, liczącej 4500 mk., 534 dm.

Chotyzie lub Chotyle, wieś, pow. iłżecki, gm. Ciepielów, par. Wielgie. W 1827 r. było tu 15 dm. i 112 mk., obecnie liczy 22 dm., 134 mk. i 400 m. ziemi włośc.

Chotzenfluss, Chotze-Fluss, ob. Chocina.

Chotzenmuehle, Chotzermühle, ob. Chociński młyn

Chowańców wierch w obrębie gminy Jurgowa, znaczne wzniesienie na Podhalu, na Śpiżu, między Białką (od zachodu) czyli granicą nowotarsko-liptowską a potokiem Jaworzynką (od wschodu) aż do ich połączenia się. Kraniec jego południowy tworzy droga wiodąca z Łysej polany nad Białką do osady Jaworzyny. Od tej drogi górą Chowańcowego wierchu prowadzi droga przez Chowańcową polanę do Jurgowa. Południowy czubałek, o 350 m. na północ od pomienionej drogi poprzecznej z Łysej do Jaworzyny, wznosi się na 1037 m. (pomiar sztabu gen.). Od tego na północ o 400 m. rozlega się na tym Chowańcowym wierchu Wojtaszowa polana; jej koniec południowy 988 m. npm. Na wschód od niej płynie do Jaworzynki Wojtaszów potok. Za nim (na wschód i południe) są dwie polanki, zwane Polanka południowa (995 m.) i Polanka północna (937 m.). Północny kraniec tego wierchu tworzy Chowańcowa polana (873 m.). Długość tego Ch. w. czyni 5,5 kil., a szerokość niemal 4 kil. Br. G.

Chowańcówka, potok górski, na Podhalu nowotarskim, w obrębie gminy Muru-Zasichłego, nastaje po zach. stronie Zapowskiego lasu, z dwóch potoczków, jednego wschodniego wypływającego z Toporowego Stawku, drugiego zachodniego, nastającego z pod Kopieńca Wielkiego (1334 m.); płynie na płn. przez obręb gm. Poronina i wpada z lewego brzegu do Porońca we wsi Poroninie. Długość biegu 6 kil. Br. G.

Chowno, wieś we środku pow. rzeczyckiego, nad rzeką Turyą, w gm. antucewickiej, w 3 stanie policyjnym (biuro w miasteczku Kalińkiewiczach), w 3 okręgu sądowym (Narowla). Al. Jel.

Choynik, ob. Chojnik.

Choyno, ob. Chojno.

Choyten, ob. Chojty.

Chożarowice, wieś w pow. kijowskim, o 40 wiorst od Kijowa, nad rz. Irpeniem. Mieszkańców prawosław. 940, katol. 51. Ziemi 12675 dz., piaszczystej, pokrytej lasem. Właściciel utrzymuje 2000 owiec hiszpańskich; w okolicy są ślady lignitu i rudy żelaznej. Należy do Bóbr-Piotrowieckich. Kl. Przed.

Choźów, Chożewo, dobra, pow. wilejski, z miasteczkiem liczącem dusz 45, o 28 w. od Wilejki, dziedzictwo dawne Radziwiłłów, z których Albrycht 1588 r. sprzedał Ch. z Lebiedziewem Józefowi Hołowni; r. 1676 dziedzicem Ch. był Mikołaj Ostrowski, r. 1741 Gabryel i Konstancya z Mogielnickich Korejwowie. Cerkiew erekcyi niewiadomej. Była też tu parafia katolicka dek. wilejskiego z kaplicą w Izabelinie. Okrąg wiejski Ch. w gm. Mołodeczno liczy w swym obrębie wsie: Chożewo, Wiazowiec, Turle, Miniutki, Rogozy, Wytoporowszczyzna; zaśc.: Borek. A. K. Ł.

Chrabczew, ob. Chrapczew.

Chrabków, wieś i folw., pow. pińczowski, gm. Pińczów, par. Sędziejowice. W 1827 r. było tu 17 dm. i 97 mk. Folw. Ch. z wsią Ch. od Kielc w. 40, od Pińczowa 8, od Kłomnic w. 64, od rz. spławnej w Nowem mieście Korczynie w. 21. Nabyte w 1862 za rs. 14600. Ogólna przestrzeń wynosi m. 576, a mianowicie: grunta orne i ogrody m. 385, łąk m. 44, pastwisk m. 26, lasu m. 83, wody m. 8, nieużytki i place m. 30. Budowli murowanych 12. Znajdują się też stawy z dochodem z rybołówstwa. Pokłady kamienia wapiennego, torfu i gipsu. Wieś Ch. osad 26, gruntu m. 130. A. Pal.

Chraboły, wieś, gub. grodzieńska, w b. ziemi bielskiej, nad rz. Orlanką.

Chrabra, rzeka, dopływ rzeki Rosi z prawej strony.

Chrabstwo (niem.), ob. Hrabstwo.

Chrabużna, ob. Hrabużna.

Chrabkowicze, wieś i dobra ziemskie w południowo-wschodniej stronie pow. rzeczyckiego, niedaleko Dniepru i z drugiej strony rzeki Brahinki; należą do stanu policyjnego 1 (brahińskiego), do 2 okręgu sądowego (łojowskiego). Dobra są dziedzictwem Daniłowiczów i mają obszaru 3420 m. Al. Jel.

Chrapacze, wś, pow. wasylkowski, nad rz. Rotokiem, wpadającym do Rosi, o 10 w. od Białej Cerkwi. Mieszk. 1702 prawosławnych, 92 zydów. Cerkiew parafialna zbudowana w 1654 r. (Wizyty białocerkiewskiego dziek. za r. 1741). Prawie tuż we wsi jest starożytne grodzisko, okrążone wałem i rowem; niegdyś był to gród Sokołów, zniszczony przez Tatarów. Ziemi 4018 dzies. Ch. należały niegdyś do starostwa białocerkiewskiego, obe-