Page:PL Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. 1.djvu/593

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.

biegu do Chuśnika, dopływu Sadzawki. Br. G.

Chmielówko, 1.) niem. Chmelowken, folw., pow. morąski, st. p. Miłomłyn. 2.) niem. Chmielowken, folw., pow. szszycieński, st. pocz. Biskupiec (Bischofsburg).

Chmilewen, ob. Chmielewo,

Chmilno, ob. Chmielno.

Chmjelow, niem. Schmellwitz, wieś na dolnych Łużycach, pod Chociebużem. W r. 1860 założono tu szkołę elementarną. A. J. P.

Chmilowken, ob. Chmielówko.

Chnetesa, szczyt w Karpatach lesistych miedzy Czarnohorą a Rozrogiem, 1763 m. wys.

Chniszewskie Brzeziny, ob. Brzeziny.

Chobanin, wś, pow. wieluński, gm. Galewice, par. Wieruszów. R. 1827 r. było tu 30 dm., 250 mk.

Chobędza, wś, i folw., pow. miechowski, gm. Rzerzuśnia, par. Gołcza. R. 1827 r. było tu 18 dm. i 141 mk., obecnie 22 dm., 215 mk. Wspomina Ch. Długosz (II 39), i wtedy już jak i dziś wraz z pobliską wsią Buk stanowiła jednę posiadłość. Dobra Ch. składają się z folwarku Ch. i Kamienica i dwu wsi tegoż nazwiska, odległe od Kielc w. 76, od Miechowa w. 12, od drogi bitej miechowsko-olkuskiej w. 3, od Zawiercia w. 34. Nabyte w r. 1852 za 18120 rs. Rozległość ogólna m. 906, a mianowicie: folw. Chobendza gruntów ornych i ogrodów m. 472, nieużytków i placów m 30, razem 502; folw. Kamienica gruntu ornego i ogrodów m. 229, lasu m. 169, nieużytków i placów morg. 5, razem morg. 403, budowli dworskich razem z kamienia 13, z drzewa 6. W Ch. osad włośc. 27, gruntu m. 243. A. Pal.

Chobie, kol., pow. opolski, par. Szczedrzyk, o 4 mile od Opola, utworzona 1755 r. z folwarku, ma 15 osadników i przysiołek Kuciory, który liczy 12 dm.

Chobielin, 1.) domin., pow. szubiński, 1572 morg. rozl. wraz z folw. należącym do młyna; 5 dm., 98 mk., 47 ew., 51 kat., 51 analf. Stac. poczt. Samoklęsk wielki o 2 i pół kil., stac. kol. żel. Nakło o 8 kil., niegdyś własność J. Hulewicza. 2.) Ch., folw. z młynem, pow. szubiński, 3 dm., 78 mk., 57 ew., 21 kat., 16 analf. M. St.

Chobienice, niem. Koebnitz, wieś, pow. babimoski nad jez. chobienickiem, które łączy się z jez. wielowiejskiem a więc i z Obrą, 47 dm., 418 mk., 4 ew., 414 kat., 90 analf. Kościół filialny należący do parafii i dekanatu Zbąszynia (Bentschen). 2.) Ch., domin., pow. babimoski, 10,174 morg. rozl., 5 miejsc.: 1) wieś szl. Ch., 2) folwarki: Nowina (Haidevorwerk), 3) Tominica, 4) Wojciechowo, 5) Godziszewo, 6) Morgi; 36 m., 434 mk., 36 ew., 398 kat., 95 analf. Stac. poczt. w miejscu, st. kol. żel. Zbąszyń (Bentschen) o 12 kil. Własność hr. Karola Mielżyńskiego. Pod wsią wykopane młotek kamienny, 48 pierścieni brązowych różnej wielkości, po cześci jeszcze nie wykończonych, urny, brązową fibulę, przedmioty służące do stroju, żelazne śpilki, żelazną siekierkę. Przedmioty te znajdują sie w muzeum tow. przyjaciół nauk poznańskiego. Owczarnia chobienicka należała przed rokiem 1850 do najcelniejszych i najcieńszą wełnę posiadających w w. ks. poznańskiem, i można powiedzieć, że owczarnia w Chobienicach hrabiego Macieja Mielżyńskiego była tem samem dla Poznańskiego czem dla Szląska owczarnia w Kuchelnie księcia Lichnowskiego, a nawet pod każdym wzlędem tej ostatniej bardzo mało ustępowała. Stado dziś liczy około 3000 sztuk.

Chobinie, wś, pow. lepelski, z zarządem gminy marcinowskiej, nad rz. Obolą.

Chobno, wś i dobra we środku pow. rzeczyckiego, nad rz. Wicią, w najgłuchszej onego miejscowości, śród błot i lasów; dobra mają obszaru 9477 morg. i są dziedzictwem Morawskich. Al. Jel.

Chobot, wś, pow. nowomiński, gm. Dębe wielkie, par. Długa kościelna. Br. Ch.

Chobot, przysiołek Woli Batorskiej.

Chobotowo, stacya drogi żelaznej riazańsko-tambowskiej w gub. tambowskiej.

Choboty, osada, pow. ostrowski, gm. i. par. Poręba.

Chobrzany, wś i folw., pow. sandomierski, gm. Klimontów, par. Chobrzany. Posiada kościół par. murowany. W 1827 r. było tu 24 dm., 185 mk., obecnie liczy 34 dm., 198 mk., 461 morg. dworsk. i 230 włość. Par. Ch. dek. sandomierskiego 1610 dusz. Zbigniew i Gorgoni Słupeccy, dziedzice tej wsi a bracia świątobliwego Jana Grotta, biskupa krakowskiego, założyli tu w roku 1333 kościół z drzewa modrzewiowego. W r. 1741 zaciągnięto pod niego nowe przyciesi, co gdy tak starożytną budowlę nie na długi czas zabezpieczało, jeden z dziedziców tutejszych, Rej, zapisał sumę 50,000 złotych na budowę nowego kościoła. Spadkobiercy, unieważniwszy ten zapis, przeznaczyli na ten cel złp. 9,000. Ks. Marcin Ciślewicz, ówczesny pleban, odstąpił dziedzicowi Ch., sześcioletnie użytkowanie z wszelkich dziesięcin, a ten zato swoim kosztem kościół z przygotowanych materyałów wystawił. Dawny zaś wtedy rozebrano. Nowy żadnych osobliwości w sobie nie zawiera. Dobra Ch., odległe od Radomia w. 84, od Sandomierza w. 14, od Koprzywnicy w. 5, od Klimontowic w. 7, od drogi bitej sandomiersko-opatowskiej w. 14, od rzeki Wisły w. 6. Nabyte w r. 1872 za rs. 24000. Rozległość wynosi m. 488, a mianowicie: gruntu ornego i ogrodów m. 371, łąk m. 42, pastwisk m. 18,