Page:PL Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. 1.djvu/225

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.

drzejowi Zamojskiemu nanowo miasto erygować, i prawem magdeburskiem obdarzył. Okolica Bieżunia słynęła zdawna wybornemi rybami i rakami, które dowożone do Warszawy stanowić musiały główne źródło zarobkowania mieszkańców, kiedy dały powód do utrzymującego się dotąd przysłowia: „Gdyby nie ryby i raki, zginęliby Bieżuniaki.“ Par. B. dek. sierpeckiego 4081 dusz liczy. Gmina B., należy do II okr. sądowego (Bieżuń), ogół powierz. 17,336 morgów, wtem 8342 morg. gruntu ornego, ludność 6,344, w tej gminie znajdują się 2 kościoły katolickie, dom modlitwy ew., synagoga, bóźnica, sąd gminny, zarząd gminny, 3 szkółki elementarne, 2 garbarnie, huta szklana, browar, tartak parowy, młyn wodny, 7 wiatraków, 25 sklepów i karczem; do gminy należą osada miejska Bieżuń, wsie włośc. i kolonie: Adamowo, Dąbrówka, Elżbiecin, Felcin, Karolewo, Korniszyn, Lutocin, Mak, Majnowo, Obręb, Parlin, Pozga, Strzeszewo, Sembórz, Sadłowo, Siedliska, Stanisławowo, Seroki, folwark i jedna osada młyn.; prywatne Pałac Bieżuń z folwarkami Korniszyn, Sadłowo i Soznica, Karolewo, Łonżyn, Lutocin, Władysławowo-nowe, Władysławowo-stare, Władysławowo-budy, Zabieżuńgrondy czyli Zabieżuńtawki, Zimolza; wyż wymienione wsie należą do parafii: Bieżuń, Lutocin, Poniatowo.

Bieżunica, Bieżniea, Beżnica, rz. w środku pow. bobrujskiego, bierze początek w okolicach wsi Nieznaje, przecina drogę wiodącą z Hłuska do Parycz i Zubarewicz, i tak płynąc od źródeł na przestrzeni 2 mil, wpada do Ptyczy z lewego brzegu w okolicach Zubarewicz. Kierunek ma zachodnio- południowy. Al. Jel.

Bieżyn, wieś, pow. kościański, 68 dm., 408 mk., 64 ew., 344 kat., 7 analf.

Biędawa, po niem. Biendawamühle, młyn i os. w pow. olsztyńskim, niedaleko st. p. Olsztynek. Piszą też: Biędara, Biendarra.

Bigajle, ob. Subocz.

Bigoszówka, przysiołek wsi Zegartowic.

Bigusowo, wś, pow. drysieńki, z kaplicą katolicką parafii rosickiej.

Biguszewo, wś i włość, pow. kartuski, st. p. i par. Sulenczyn.

Biguszki, lit. Bikuszkies, włość, pow. wiłkomierski, nad jeziorem Ołowsza, na półwyspie zabudowane, niegdyś książąt Radziwiłłów, później Tadeusza z Kozielska Ogińskiego wojewody trockiego, starosty retowskiego, później Pruszyńskich, następnie Plewaki, od którego przeszło do rąk Bienieckiego; wnukowie tegoż Drozdowscy obecnie są dziedzicami; do tej majętności należą wsie: Siemieniszki, Tałejki, Kusznieruny, Małany, Syrutyszki, Nowosiołki, Juliszki i Półbiedy.

Bihadelki, folw., pow. dzisieński, nad jez. Bezimiennem, do 3½ w. długiem, 1 w. szerokiem.

Bihale, ob. Biehale.

Bihlegóre, ob. Bjeła-góra.

Bijne, Bojne, góra z jaskinią, niedaieko Jezupola, nad Bystrzycą.

Bijota, ob. Windawski kanał.

Bijowce, wś, pow. bracławski, ma 219 dusz męz., 597 dz. ziemi włośc., należy do Maryi z Potockich Strogonowej. Dr. M.

Bijuciszki (z folwarkiem Wolanów), wieś w pobliżu miasteczka Borun, pow. oszmiański. Dziedzictwo Andrzeja Wolana (w 17 wieku), obrońcy i krzewiciela kalwinizmu na Litwie. Własność niegdyś Wańkowicza, dziś Wojtkiewicza.

Bijuciszki, dobra i wś, pow. wileński, niegdyś własność ks. Mikołaja Giedroycia, od 1863 rządowe; była tu filia par. katol. Dubinki. Okrąg wiejski B. w gm. Malatach liczy w obrębie swym wsie: Kluki, Czymbary, Krejwiszki, Morozówka, Paszkańce, Źodziszki, Hudejka, Adamejciszki, Czymbarzyszki, Żeluńce, Łowmiany, Skrabiele; zaścianki: Skrablińce, Grobniak, Juszkiele, Szajksztaliszki, Popuńce, Antojedzie, Gasperańce, Pajawry, Kozaki, Markieliszki, Migdaliszki, Wierliga.

Bijuk-Lambat, st. p., pow. jałcki, między Ałusztą i Jałtą.

Bikcze (źródłosłów: Bik), jezioro we wsi Koniawola, pow. lubartowski, gm. Łęczna, leży w zlewie Wieprzu, śród bagien i błot, ma 172 m. rozległości i 48 st. głęb.; brzegi nizkie, błotniste; o 2 w. na półn.-wschód ode wsi, między jeziorami Brzeziczno a Uścimierz.

Bików i Bikowska wola, ob. Biejków.

Bikowice, przysiolek wsi Zbykowic.

Bikowine, ob. Bykowina.

Bilavoda, Białawoda, Weisswasser, gmina powiatu jawornickiego na Szląsku austr., ludn. 1475.

Bilawa, Bilawy, ob. Bielawa, Bielawy.

Bilcza, Bielcza, dopływ rz. Ilii.

Bilcza, 1.) wś rządowa, pow. kielecki, gm Dymińsk, par. Brzeziny, leży w pobliżu drogi bitej kielecko-krakowskiej, ma szkołę. W 1827 r. było tu 80 dm., 415 mk. 2.) B., wś i folw., pow. sandomierski, gm. i par. Obrazów.

Bilcze, wś, pow. dubieński, ma kaplicę katolicką par. Złoczówka.

Bilcze, 1.) wieś, pow. drohobycki, o milę od Medenic oddalona. Przestrzeni posiadłość większa obejmuje roli ornej 37, łąk i ogrod. 204, past. 60, lasu 5355 m.; posiadłość mniejsza roli ornej 1533, łąk i ogrodów 1991, pastwisk 728, lasu 49 morg austr. Ludność rzym kat. 28, gr. kat. razem z osadami Młyny zarzeczne, iskowe i suchowolskie 1660. Należy do rzym. kat. parafii w Medenicach, gr. kat. parafią ma w miejscu, która należy do dekanatu droho-