वेळीप,यशवंत गोविंद:(जल्म:३० जानेवारी १९३०,पैंगीण-काणकोण).
सुटकेझुजारी.ताणें माध्मिक शिक्षण मराठींतल्यान घेतलें.नॅशनल काँग्रेस गोवा संघटनेचो वांगडी आशिल्लो.१९५५ वर्सा ताणें सत्याग्रहांत वांटो घेतलो आनी दुर्गादेवी,महालावाडो,मुठाळ,सादोळशें,घोडकामळ हांगाच्यान मिरवणूक काडली.तेन्ना पोलिसांनी तांकां कानमळ्यार पावतकच अटक केली.प्रादेशिक लश्करी न्यायालयामुखार उबो करून धा वर्सां बंदखणीची ख्यास्त फर्मायली.पूण चार वर्सां आनी सात म्हयने बंदखणीची ख्यास्त भोगतकच ताची सुटका जाली.भारत सरकारान ताम्रपत्र दिवन सुटके झुजांतल्या ताच्या वावराचो भोवमान केलो.
वेळुस्कार,रमेश भगवंत:(जल्म:१० नोव्हेंबर १९४७ पाळें,शिरदोन-तिसवाडी).
एक प्रतिभावंत कोंकणी कवी.ताच्या बापायचें नांव भगवंत आनी आवयचें नांव रखुमाबाय.ताचो बापुय गायन-वादनांत तरबेज
आशिल्लो.पाळ्यांत रमेंशाचें मराठी आनी पुर्तुगेज प्राथमिक शिक्षण जाल्या उपरांत ताणें पिलार,पणजे शाळेंत उरिल्लें शिक्षण पुराय केलें.उपरांत ताणें पणजे मिरामारच्या धेंपे कॉलेजींत इंग्लीश स्नातक शिक्षण पुराय केलें,पूण परिक्षा दिलीना.ताचेपयलीच ताणें हिंदीत पंडित परिक्षा दिल्ली आनी हिंदी शिक्षक सनदचीय पदवी मेळयल्ली.मागीर ताणें बंगाली भाशेचोय कोर्स ओरिसांत पुराय केलो.थंयच ताची ताच्यावांगडा बंगाली भाशा शिकपी रायबरेली,मध्य प्रदेशाची श्रीमती मिथिलेश कुमारी हिचेकडेन इश्टागत जाली.उपरांत तांचें लग्नय जालें.तांकां दोन चलयो आनी एक चलो अशीं भुरगीं आसात.तो व्हडल्या गोंया सेंट अॅण्ड्रुज हायस्कुलांत फाटलीं सुमार तीस वर्सां शिकयता.
ताणें सुरवेक सावन कविता होच साहित्य प्रकार मुखेलपणान केळयलो.ताची कविता ही कोंकणी साहित्यांतलो एक आगळोच आविश्कार आनी अभिव्यक्ती.ताचे मोरपाखां,माती,आंगणी नाचता मोरमोरया,सावुलगोरी,हिरण्यगर्भ,तनर जोती हे कविता संग्रह उजवाडा आयल्यात.तशेंच भुरग्यांखातीर बरयल्लें भूक भूक भिशू,चांदीमामा आनी फुलपाकुलें हे बाल कविता संग्रह नामनेचे आसात.मोनीव्यथा ही ताची कादंबरिका.ताणें भाशांतराचेंय काम केलां.तातूंत अंधायुग(नाटक)आनी राम कृष्णोपनिषद हांचो आस्पाव जाता.ताणें कर्तारसिंग दुग्गळाच्यो कांय पंजाबी एकांकिका आनी गुरूदेव टागोराचीं कांय गितांय कोंकणींत हाडल्यांत.भारतांतल्या साबार प्रांतांनी जाल्ल्या राश्ट्रीय कविसंमेलनांनी ताणें वांटो घेतला आनी प्रबंधय सादर केल्यात.ताणें समीक्षाय केल्यात.
१९९२ ते १९९४ मेरेन तो कोंकणी भाशा मंडळाचो अध्यक्ष,१९९२ ते १९९५ मेरेन गोवा कला अकादमीचो वांगडी आनी१९९४ ते १९९६ मेरेन गोवा कोंकणी अकादमीचो वांगडी आशिल्लो.ताका जायते पुरस्कार फाव जाल्यात.१९६८ त ताका कॉलेजींत शिकतना कोंकणी भाशा मंडळाचो कविराज हो पुरस्कार फाव जालो.उपरांत कोंकणी भाशा मंडळाचो पुरस्कार ताच्या मोरपाखां आनी भूक भूक भिशू ह्या पुस्तकांक फाव जाले.गोवा कला अकादमीचे दोन पुरस्कार ताच्या मोनी व्यथा आनी फुलपाकुलें ह्या पुस्तकांक फाव जाले.ताच्या सावुलगोरी ह्या पुस्तकाक १९९० चो कोंकणी खातीर आशिल्लो राश्ट्रीय साहित्य अकादमीचो पुरस्कार फाव जालो.१९९७ त धी गोवा हिंदू असोसिएशन मुंबय हांणी ताका पद्मश्री बा.भ.बोरकार पुरस्कार दिवन ताचो भौमान केलो.
वेळुस्कराचे लेखणेक चिरंतन सत्याचो स्पर्श आसा.ताचे कवितेंत सैम जिवें तट्तटीत जाल्लें पळोवपाक मेळटा.सैमाचे अभिव्यक्तींतल्यान तो सदांच मनाच्या तळार देंवता आनी सौंदर्यानुभुतीचो साक्षात्कार घडयता आनी मानवी रुपांचे आविश्कार दाखयतात.ताच्या सैम कवितांत आध्यात्मिक गुणधर्म दिसता आनी लोकवेदय सहजतायेन आपलें आंग दाखयता.सद्या तो दिर्घ कवितेच्या मागार आसा.ताची इहलोकाचें एक पेणें ही दिर्घ कविता कोंकणी कवितेंतलो वेगळो टप्पो दाखयता.
वैकुंठ:एक अलौकीक पवित्र स्थळ.श्रीविष्णुचो राबितो आशिल्ल्या ह्या स्थळाचें वर्णन पुराणकारांनी केलां तेप्रमाण वैकुंठ भूलोकासावन १८ कोटी योजन अंतरार आसा.तातूंत वापी तळीं आनी न्हंयो आसात.थंयच्या उदकांत हंस,सारस आनी चक्रवाक हे पक्षी विहार करतात.चंपक,अशोक,कल्हार,मंदार,बकुल हीं झाडां थंय सगळ्याक मेळटात.थंय मनोरम आणि दिव्य अशीं रानां आसात.चित्रांनी सोबीत आनी रत्नांनी भरील्ले अशे भांगराचे राजवाडे आसात.ह्या लोकांमदीं गावपी गंधर्व आनी अप्सरा हांचो कलाविलास सदांच चलता.ऋशी-मुनी त्या जाग्यार वेदपठण करून लक्ष्मीची आनी भगवंताची तोखणाय करतात.
वैकुंठांत श्रीविष्णुचो दिव्य,सोबीत असो राजवाडो आसा.ताका चार दारां आसून,भांगराचीं गोपुरां आसात.उदेंतेच्या दारार
