Page:Florian Ceynowa - Rozmowa Polaka z Kaszubą.djvu/17

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.

— 11 —

Zamóstneho, dze sę mjele drobkę lepji, bó tu natrafjele wjele pasturzi, co dobetk pasle e njemógąc naszim przodkom stawjic wóporę jich dobrze póczestowale e jim móst przez rzekę zbudowale, abe sę tech njeproszonech gósci jak norechli ze swe wede pózbele. Stąd pówzę wjes Móste e to całe błoto swóje mjono. Dali szle wónji przez kępę Pucką e Sworzewską dlo błota Karwjanskjeho; nawóstatku trafjile wónji do Jericho, pónaszemu Cechócena, a to dlo teho je tak przezwale, bó tu sę barzo ceszele. Wuceszoni njedale wónji sobje czase, abe przez rzekę ku Jerozolemje móst westawjile, le redale; skąd rzeka e wjes Reda swóje mjono wzęłe. A że coros barżi mjesce płacze smjech zajmóweł, pókażeje wjes Smjechowa. Jesz jo Wpane co wjici pówjem. Kje Możesz wesłał wó rędownjikow, cobe sę wewjadowale wó zemji wóbjecąni, tej jich zdradzele. No tę to pamjętkę wuzdrzisz Wpon porę kot, prze ti puszczi westawjonech, co sę nazewają Zdradą. Meho wójca wójc mje pówjodeł, że jeho wójc jesz pamjęteł jeden wądoł Jizraelski njedalek tech zabudowan. Abe ta pomjętka njigde njewegasła, we-