Page:An mháthair agus sgéalta eile - Pearse.djvu/103

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.

95

“An rugaḋ riaṁ ar an ḃfear duḃ?” arsa mo ḋeirḃṡiúr.

“Ní rugaḋ, muis’,” arsa m’aṫair. “Is beag an baoġal a ḃí air.”

“Cia’rḃ é an fear duḃ, meas tú, a ḋeaide?” arsa mise.

“Creidim i láṫair Dé,” arsa m’aṫair, “gur pílear ó Ċaisleán Ḃaile Áṫa Cliaṫ a ḃí ann. Ċonnaic Cuimín Ó Niaḋ fear an-ċosṁail leis ag taḃairt fiaḋnaise i n-aġaiḋ buaċalla eile i dTuaim bliaḋain ina ḋiaiḋ sin.”

“A ḋeaide,” arsa Seaġáinín go hobann, “nuair ḃéas mise im’ ḟear, marḃóċaiḋ mé an fear duḃ sin.”

“Sáḃálaiḋ Dia sinn!” adeir mo ṁáṫair.

Leag m’aṫair a láṁ ar ċloigeann Ṡeaġáinín.

“B’ḟéidir, a ṁaicín,” ar seisean,go mbeaḋ muid uilig ag baint teaillí-hó as an arm duḃ sul raċas cré orainn!”

“Tá sé i n-am Paidrín,” adeir mo ṁáṫair.

(A ĊRÍOĊ-SAN)