61
“Aċt d’ḟan sagairt agus draoiṫe agus ríġte an Ṗártiġ ar árdán ar ṫeorainn an dá ċríoċ ag molaḋ na ndéiṫe go raiḃ an sean-ḟear agus a ġaḋar as aṁarc.
“Maidir leis siúd rinne sé an bealaċ go maiṫ i dtosaċ. Ṫug sé faoi deara go raiḃ sé ’n-a ṫír féin. Ċonnaic sé sliaḃ mór Nanba ar a láṁ ḋeis. Ḃí an aḃainn, agus an gleann ’n-a mbíoḋ a áit ċoṁnaiḋṫe, ar a aġaiḋ amaċ. Ṡíl sé naċ mbeaḋ sé i ḃfad go gcasfaiḋe duine éigin dá ṁuinntir leis. An n-aiṫneóċaidís é? Céard a ḋéanfaḋ na fir troda nuair a ċloisfidís an droċ-íde tugaḋ ḋó i dtír an Ṗártiġ? Naċ ag a ṁnaoi a ḃeaḋ an ḟáilte roiṁe? Agus a ṁac—ba ċóir dó ḃeiṫ ’n-a ḟear ṁór anois. Cé ṁéad bliaḋain ar ċaiṫ sé faoi ṫalaṁ? Ṡíl sé a gcoṁaireaṁ, le go mbeaḋ ḟios aige cé’n aois a ḃí ag a ṁac aċt níor éiriġ leis. Ní raiḃ ann aċt malraċ nuair d’ḟág sé féin an baile, agus is malraċ a ḃí ann fós dá mb’ ḟíor don ṗioctúir a ḃí ós coṁair a ṡúl. Ḃí croiḋe an tseanḟir éadtrom ag cuiṁneaḋ ḋó ar an saoġal a ḃí le ṫeaċt, agus é imeasg a ġaoil.
“Ḃí tuitim na hoiḋċe ann nuair a ṡroiċ sé an aḃainn. Ḃuail sé faoi ar ṫulċán, agus sgaoil sé an gaḋar mar ḃí tart air. Aċt baineaḋ geit as nuair a ċonnaic sé gurḃ ag siuḃal ar an aḃainn a ḃí an gaḋar. Níor ċreid sé a ḋá ṡúil. D’éiriġ sé. Leag sé cos ar an áit a mba ċóir den uisge a ḃeiṫ, aċt ní uisge a ḃí ann aċ mar ḃeaḋ dóib ḋuḃ agus teas agus gail ag éirġe aníos aisti. Ċuaiḋ an ġail seo ’n-a ṡróin agus ’n-a ḃéal agus dob’ ḟóbair ḋó tuitim. Is annsin ṫug sé faoi deara naċ raiḃ duilleaḃair ar na crannaiḃ a ḃí le n-’ais; go raiḃ an féar féin feosaiġṫe, bíoḋ is go raiḃ tús an tsaṁraiḋ ann.
“Ġlaoḋ sé ar an ngaḋar. Níor ṫáinig sé sin ċuige; ċonnaic sé ag imṫeaċt le buile fríd an ngleann é.
