Page:Aesop a tháinig go h-Éirinn, Cnuasach a II.djvu/28

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has not been proofread.

24

Ná bí neaṁmaiṫeaċ. Tá sean-ḟocal eile adeṁ, “ ar fgáṫ a ċéile a ṁaiṁd na daoine.”

“ Ní ḃfaġann ḋofn dúnta aċ Láṁ laḋta,” adeir 30 ceann eile.

16.— AN COlLeAĊAGUSAN ĊLOĊ LO$lílAtt.

Ḃí an coUeaċ ag sgṁoóaḋ sa ċarn-aoiliġ. Do noċt fé cloċ loġṁaf. Ḃí an ċloċ ag spréaċar- naiġ 1 solus na gréine. Ċuir an coileaċ bárr a ġuib ar an gcloiċ cúpla uair.

5 “ If áluinn an rud tú,” ar séifean, “ aċ ní ḃfagaim aon ḃlas oft. Tá ḋaoine agus ṫaḃar- faidís mórán airgid oft. Ḃ’ḟearr Dom féin grámnín ófnan ’ná ṫú ! ”

An Múineaḋ.

IO An t-é ná cuigeann áilneaċc ruda ní ṫuigeann sé a luaċt. Tá daoine sa tsaoġal agus, ar nós an ċoiliġ, ní’l luaċt 1 n-aon r«d dóiḃ aċ sa ṁéid n-ar féidir é ḋ'iṫe nó é ḋ’ól. Ní ċuiṁ- mġid na daoine sin ċoíḋċe aċ ap cad a ċoṫóċaiḋ 15 iad. Ní’l agam le fáḋ leó aċ gur b’olc an coṫuġaḋ iad.