Page:Тюлэй (А. И. Мокшони, 1927).djvu/14

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.

— 12 —

„Шовда-алэть“ сельмонза полцаскать. Щамац якстерьгоць, кода якстерэ кумаць. Пеенза каньзерцть, кода пэляс пинень.

— Ва-а-ськафнят... — мезэ ули вий юваць а сонць кундазэ Тюлэйнь кэттэ да кеподезэ эзем пряс.

— Кулина!.. Архта кантк шнань локшоть: мон нэфца тейнза, кода салама якамс.
Тюлэй нежець стенати и марясы, бта стенать пачк тусь...

Сембя вастонза зрнацть... Сонцкэ исцэ сода, мезэ тэни тиймос, кода знэльдемс инголенза, штобы дэльхцэ шав.

— Ну азсак или аф?... — юваць кэжи вайгэльса „Шовода-алэсь,“ — а сонць кеподезэ кэденц Тюлэинь вельксс.

— Мон азые... Кати мезэ тейть нингя азмос... Мон аф салаян, — аварьгац Тюлэй.

— А-а-а! Нингэ аварьдят!

Тюлэй марэзэ, кода вэшкозевсь вельксонза шнань локшось, машць ӥжоц.

Марясы — озсоть моркш (шра) ваксс ярхцама. Моркш лангс пуцть цяра лэм. Куесь ланксонза кафта сур эчкса. Танцти лэм шинесь вачкоць. Тюлэйнь шалхка варяс и опафтозэ шинесонза. Голт-голт ниленць Тюлэй сельгонзон эса.

Вов кода озафтольмэзь ярхцама, — арьсесь эсь пачканза Тюлэй, — цютькэнэ хоть архтолие сединязень.

„Шовда алэсь“ ярхцась лэмннда вишкста. Куцювоць, кода кархкэ стама оцю, тийф тумонь шуфцта. Марясы Тюлэй — азор авэсь пшкэць:

— Коста танга тяфтамть муйть?

— Коста-а-а?... Шкайсь кучезя... Сонць латалу эцесь, — корхтазевсь. „Шовда алясь,“ сонць сэ