Liška a elefant

nadpis	Liška a elefant
awtor	Handrij Zejler
lěto	1860
žórło	ČASOPIS TOWAŔSTWA MAĆICY SERBSKEJE 1860.
licenca	public domain

Liška něhdy elefanta wuhlada
A ze spodźiwanjom před nim pozasta —
Kajke zbože, dźeše, dźensa pyta mje,
Zo će zetkam, zwěrjo majestetiske;
Dawno žadach tebje wohladać
A ćešć twoju swětej prědować.

Dha dha hladaj, rjekny słón, a pokaza
Knjeni lišcy swoju móc a wědomstwa —
Štoha měniš, drobny, słaby njerjedźe?
Wěčna škoda, liška blawka, wo tebje,
Měł ty hišće moju mudrosć, lesć —
Cyły swět ći dyrbjał króny plesć.

Móhł-li cyły swět tež na khribjeće njesć,
Pózna słón, dha tajki dar a twoju česć
Nihdy njerodźu a zdobnje zacpěwam.
Dha bych jeno pokleće był čłowjekam
Přetož to je złodźij najhórši,
Kotryž z mocu šelmstwo jenoći!

Ze sprawnosću móc jenoćena
Je česniša a sławniša,
Hač do złoteho zasadźena
Najrjeńša parla indiska,
A tyje stajnje k wužitku
Po cyłym kraju kóždemu.