La profezia di Giona volgarizzata in dialetto sardo Cagliaritano

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
La profezia di Giona volgarizzata in dialetto sardo Cagliaritano dall' Avv. Federigo Abis.  (1861) 
by Federigo Abis

[ 1 ]

LA PROFEZIA DI GIONA


VOLGARIZZATA IN


DIALETTO SARDO CAGLIARITANO


DALL'


AVV. FEDERIGO ABIS.





LONDRA. 1861.

[ 3 ]



SA PROFEZIA DE GIONAS.


CAP. I.


E SU fueddu de su Signori s'est fattu intendiri a Gionas fillu de Amati, narendi:
2 Pesa, e bai a Ninive çittadi manna, e predica innì: poita sa malizia sua est alzada in facci a mei.
3 E si fiat moviu Gionas, po si ndi fuiri a Tarsis de s'aspettu de su Signori, e fiat calau a Gioppe, e hiat incontrau unu bastimentu, ch'andàt a Tarsis: e hiat donau su nolu suu, [ 4 ]e fiat calau in su bastimentu po si nd' andai cun issus a Tarsis de s' aspettu de su Signori.
4 Su Signori però hiat mandau unu grandu bentu in mari: e si fiat fatta una grandu tempestadi in mari, e su bastimentu perigulàt de si sfracassai.
5 E timiant is marineris, e zerrianta is ominis a su Deus insoru: e hianta ghettau is mercanzias, chi fiant in su bastimentu, a mari, a talis chi s' allebiessit de issas, e Gionas si nci fiat calau a s' internu de su bastimentu, e dormiat a sonnu grai.
6 E s' accostat a issu su patronu, e ddi narat: E poita tui ti lassas opprimiri de su sonnu? pesa, e invoca su Deus tuu, si po fortuna s' arregordit Deus de nosu, e no morgiaus.
7 E naràt unu cumpangiu a s' aturu: Bessei [ 5 ], e tireus a sorti, e scipiaus, poita cust'istrossa nos acontessit. E hianta tirau a sorti: e fiat arruta sa sorti asuba de Gionas.
8 E hianta nau a issu: Naranosì, po cali motivu siat arruta a nosaterus cust' istrossa: cali est s' arti tua? de cali paisu ses, e aundi andas? o puru de cali populu ses tui?
9 E narat a issus: Deu seu Ebreu, e deu timu su Signori Deus de su celu, ch' hat fattu su mari, e sa terra.
10 E is marineris hianta tentu unu grandu timori, e hianta nau a issu: Poita has fattu custu? (poita is ominis conosciant, chi fuiat de sa presenzia de su Signori, poita si ddus hiat manifestau.)
11 E hianta nau a issu: Ita depeus fai a tui, e su mari s' hat assussegai cun nosu? poita su mari cresciat, e s' avolotàt.
[ 6 ]12 E narat a issus: Pigaimì, e ghettaimì a mari, e s'hat assussegai su mari cun bosaterus: poita deu sciu, chi po causa mia custa tempesta manna est bennia asuba de bosaterus.
13 E is marineris arremanta po torrai a terra, e no podiant: poita su mari cresciat, e s' avolotàt asuba de issus.
14 E hianta zerriau a su Signori, e naranta: Signori, po caridadi, no morgiaus po s' anima de cust' omini, e no dongas asuba nosta su sanguni de un' innoçenti: poita tui, Signori, coment' has boffiu, has fattu.
15 E afferrant a Gionas, e ddu ghettant a mari: e si fiat placau su mari de su furori suu.

16 E is ominis hianta timiu su Signori cun grandu paura, e hiant offertu sacrifizius a su Signori, e fattu votus.
[ 7 ]


CAP. II.


E HIAT preparau su Signori unu grandu pisci po ch' ingurtessit a Gionas: e fiat Gionas in brenti de su pisci tres dìs, e tres nottis.
2 E pregàt Gionas a su Signori Deus suu de brenti de su pisci.
3 E naràt: Hapu zerriau de sa tribulazioni mia a su Signori, e m' hat ascurtau: de brenti de s' inferru hapu zerriau, e has ascurtau sa boxi mia.
[ 8 ]4 E mi nci has ghettau in su profundu, in su coru de su mari, e s' arriu m' hat ingiriau: totu is profundoris tuus, e is undas tuas sunt arrutas asuba de mei.
5 E deu naramu: Seu repudiau de sa presenzia de is ogus tuus: ma atera borta hap' a biri su templu santu tuu.
6 Is aquas m'hant ingiriau finzas a s'anima: s' abissu m' hat inserrau, su mari hat cobertu sa conca mia.
7 Seu calau in is basciuras de is montis: is punteddus de sa terra m' hant inserrau in eternu: e has a sullevai de sa corruzioni sa vida mia, Signori Deus miu.
8 Mentras s' anima mia fiat in angustias, mi seu arregordau de su Signori: po chi andit a tui s' orazioni mia, a su templu santu tuu.
[ 9 ]9 Cuddus, chi custodiant is vanidadis de badas, abbandònanta sa misericordia sua.
10 Deu però cun boxi de alabanza hap' a sacrificai a tui: totu is cosas, ch' hapu fattu votu hap' a donai po sa saludi a su Signori.

11 E su Signori hiat cumandau a su pisci: e nd' hiat vomitau a Gionas in terra.
[ 10 ]


CAP. III.


E SU fueddu de su Signori s' est fattu intendiri un' atera borta a Gionas, narendi:
2 Pesa, e bai a Ninive çittadi manna: e predica innì totu cuddu, chi deu nau a tui.
3 E si fiat moviu Gionas, e fiat andau a Ninive segundu su fueddu de su Signori: e Ninive fiat una çittadi manna de tres dìs de camminu.
4 E Gionas fiat cumenzau a intrai in çittadi ind' una dì de camminu: e hiat zerriau, e hiat [ 11 ]nau: Ancora quaranta dìs, e Ninive hat essiri destruia.
5 E is ominis Ninivitas creiant in Deus: e predicanta su digiunu, e si fianta bestius de saccus de su prus mannu finzas a su prus piticu.
6 E custu fattu fiat arribau a origas de su rei de Ninive: e si ndi fiat pesau de su tronu suu: e nci hiat fuliau su bestiri suu, e si fiat bestiu de saccu, e si fiat cobertu de cinixu.
7 E hiat zerriau, e nau in Ninive po bucca de su rei e de is prinçipis suus, narendi: Is ominis, e is animalis, is bois, e is brebeis no tastinti nudda, no pasciant, e no biant aqua.
8 E is ominis, e is bestias si cobergianta de saccus, e zerrint a su Signori cun forza, si cunvertat dognunu de su camminu malu suu, e de s' iniqûidadi, ch' est in is manus insoru.
[ 12 ]9 Chini scit, si Deus s'hat a furriai, e nos hat a perdonai: e s'hat a stesiai de su furori de sa collera sua, e no heus a morri?

10 E hiat bistu Deus is operas insoru, e comenti si fianta cunvertius de su camminu malu insoru: e Deus s'est appenau asuba de su mali, ch' hiat fueddau de fai a issus, e no dd' hiat fattu.
[ 13 ]


CAP. IV.


E GIONAS si fiat affliggiu cun grand' afflizioni, e si fiat inqûietau:
2 E hiat pregau a su Signori, e hiat nau: Ti pregu, o Signori, forsis no est custa sa paraula mia, candu deu femu in logu miu? Po sa cali cosa mi seu antiçipau a mi nci fuiri a Tarsis. Poita sciu, chi tui ses Deus clementi e misericordiosu, pazienti e de meda piedadi, e perdonas a sa malizia.
3 E immoi, Signori, pigandi, ti pregu, s' anima mia: poita po mei est mellus sa morti, chi no sa vida.
[ 14 ]4 E narat su Signori: Creis forsis tui, chi fazzas beni a t' inqûietai?
5 E Gionas si ndi fiat bessiu de sa çittadi, e si fiat sezziu contra s' orienti de sa çittadi: e s' hiat fattu unu barracca, e si nci fiat sezziu asuta s' umbra sua, finzas ch' hessit bistu ita acontessiat in sa çittadi.
6 E Deus su Signori hiat preparau una matta d' edera, e s' alzàt asuba sa conca de Gionas, de manera chi s' umbra fiat asuba de sa conca sua, e ddi fiat arreparu (poita fiat allacanau). E Gionas si fiat allirgau de s' edera cun grandu prexu.
7 E hiat preparau Deus unu bremi a su spuntadroxu de su mangianu infattu: e hiat puntu s' edera, e si fiat siccada.
8 I essendi nasciu su soli, hiat cumandau su Signori a unu bentu callenti, ch' abbruxàt: e [ 15 ]su soli battiat asuba sa conca de Gionas, e dd' affannàt: e dimandàt a s' anima sua, chi morgessit, e hiat nau: Mellus est po mei morri, che biviri.
9 E su Signori hiat nau a Gionas: Creis tui forsis, chi fazzas beni a t' inqûietai po s' edera? E narat: Beni deu m' inqûietu finzas a sa morti.
10 E hiat nau su Signori: Tui ti qûescias po s' edera, po sa cali no has traballau, nè has fattu, chi creschessit; sa cali est nascia ind' una notti, e ind' una notti est morta.
11 E deu no hap'a perdonai a sa çittadi manna de Ninive, in sa cali ci sunti prus de centu binti mill' ominis, chi no scint ita passit de malu tra sa deretta e sa manca, e medas animalis?