Hymnus Serbam na puć do noweho stotka
| nadpis | Hymnus Serbam na puć do noweho stotka |
|---|---|
| awtor | Jakub Bart-Ćišinski |
| lěto | |
| žórło | http://texty.citanka.cz/ |
| licenca | public domain |
| nota | stary prawopis |
Přez kraje, přez morja wětry wěja,
Pod njebjom so honja mróčele,
Žołmy pót sej z dźiwich čołow trěja,
Hdyž jim brjohi haća kročele ...
Z nohu jako na skok časy ćěrja,
Khwatnje lěta za lětami du,
Jako žołmy, wětry spěšne su.
Do skoka kaž napřemo so měrja
W kwakli dźěła přez swět čłowjekowje,
Hač měr wšitcy doběhnu sej w rowje. -
Hwězdy na njebjesach bože stoja,
Pokoj proša do wutrobow wšěch,
K Bohu wabja z bědy delka, z boja,
Měrnja wutrobow a rukow spěch.
Čas a puć a tyće wšo ma z Boha,
W nim pak přemjenjenja nihdy njej'.
K Bohu dowěru a k sebi měj,
Mojich wótcow zemja pře' wšo droha!
Słyš dźě! Bóh je z nami, Bóh nas wjedźe,
Wosud nam tež z ruku wěčnej předźe.
Bóh pak wote wšěch sej žada dźěło.
Dźěłać, Serbja, dźěłać dyrbimy,
Zo by rostło Serbstwo nam a kćěło;
A nam skhadźeć budźa słónčne dny.
Chcył bych Samsonowu móc měć w słowu,
Wětrow spěch a hrimotanjow hłós,
Chcył bych jězdźić jako błyskow wóz,
Słónčnej' pruhi móc měć płomjenjowu,
A bych do dźěła wam z wołmjom kazał
A wam woheń do wutrobow wjazał!
Do dźěła chcył młodych, starych honić,
Zo by było zemi serbowskej,
Kaž hdyž rano widźu rosu ronić
So a brózdu dešćik srěbać sej,
Zo by narod kćěł a dawał płody,
Kaž hdyž kćěnja z pupkow tlóča so
A so wišnje w hał'zach na přemo
Rozsyduja horjekach a spody.
Do dźěła hahoj, wy serbske syły!
W dźěle kaž muž jedyn lud budź cyły!
Woheń, njebjesa mi lijće do rta,
Zo bych woheń do was, Serbja, lał,
Hdźež je křćiznow radosć Bóh wam dał,
Hdźeź so staja na kwas bant a borta.
A tež nowy stotk nam budźe strowić
Serbske wutroby a serbsku rěč,
Budźe z božim słóncom krajik hrěć
Nam a z młodej mocu narod nowić -
Haj, stój w žołmach časow, ludo mały,
Jako twoje hory, twoie skały!