Eng Knoll vu Pèch
Sprong , keng, a frèch ,
Am Wanter weis ,
Heròv ob d'Eis ,
Um Spigel glât
Ze schleiche sât.
Vir der Kält ,
Dé net fehlt ,
Bloésst s'an d'Hänn ,
óhné Enn.
Neischt et dengt ,
Et zersprengt ,
Aus en- ên ,
Hand a Bên.
Schiert hir Glidder ,
D'léveg Güdder ,
Wé se kont ,
Ob vum Gront.
Gièr geseit ,
Vun ehr weit ,
Gént ehr rîcht ,
Feuer-Licht.
Doirob fró ,
Rènt se zó ,
Flame-Bâd
Gièren hât.
Kaum hât d'Glós ,
S'an dem Schóss ,
Wé sé wêch
Flést zu Dêch.
An ér s'a stâv ,
Am koile-Grâv,
Vum Feuer-Fonk,
Zu Äsche sonk,
Rüft se det ,
Hoéert et :
OMensch ergrönn,
Mat scharfem Senn,
Vir dèm -s -de dêhs ,
Dech selver-wês!