Bornemann: Plattdeutsche Gedichte/Brautlehren der Jungfer Zehnmalklug

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
<-- Der Schneider als Scharfrichter Bornemann: Plattdeutsche Gedichte Der Bauer und der Förster -->

Jedet Ding hät sienen Pfiff,
Un bie allen is en Kniff:
So werd sung'n: tom Kookenbakken
Sind von Nöden fieflei Sakken:
Zukker, Botter, Eyer, Mehl,
Safroan moakt den Kooken gäl.

   Ok to'm drallen Ehestand
Sind de Kniffe mie bekannt.
[037] Hochtiets-Bruut! merk miene Lehren,
Gooden Roath sast du jizt hören,
In mie is keen Loog, keen Droog,
Ick bin Junfer  Teinmoalkloog.

   Vör de Hochtiet drillt sön Keerl
Sick herrümmer as en Queerl;
Fiechelt, hüchelt, un scharwenzelt,
Bet he sick in't Herz rin schwänzelt,
Hölt et ok en Flidderjoahr,
Denn is alles nich mehr woahr.

   Mannsvolk is Zegeiner-Broot,
Nich en Stump doaran is goot,
Alldagdäglich frische Mukken,
Düt un dät uns uptohukken,
Steit sön'n Keerl' de Kopp nich recht,
Mäkelt he uns alles schlecht.

   Alle goode Ding sind  dree!
Drüm will ick die dreerlee
Pfiff un Kniffe zund vertellen,
Dät du die torecht kannst stellen,
[038]Fängt noah Keerdels Oart dien Mann
Moal dät Flausig-Moaken an.

   Nummer  Eens: — dät is en Strick:
Schlööp dät Strick äm üm't Genick.
Fang' nu herzhaft an to trekken,
Bet he mütt de Tung rut strekken,
Gäl un grön werd vör den Kopp,
Denn häst du den rechten Zopp.

   Nummer  Twee: düt Piepken sien
Mütt denn fix bie Händen sin.
Schnöör de Görgel äm von frischen,
Piep äm lustig up doatwischen,
Danzt he denn — so blift't bie  Twee:
Danzt he nich — nimm Nummer  Dree.

   Nummer  Dree: — Pantüffel du!
Trost vör jeglich arme Fru!
Stramm sast du dät Strick nu griepen,
Lustiger den Hopser piepen,
Un mit den Pantüffel-Schoh,
Schloag äm düchtgen Takt doato.

   [039]Föhrt dien Mann oahn Prügelsupp
Sick von sülwst vernünftig up:
Marsch denn mit den ganzen Pracher
In den Juden Trödel-Schacher!
Wo sick Mann un Fru verehr'n,
Mütt män pur de Kuß regeer'n.