ჟვაბუ დო ხოჯი
| ჟვაბუ დო ხოჯი by |
| იოსებ ყიფშიძე "რჩეული თხზულებანი" თბ.1994წ. ხ.375-376 |
თურმე ჟვაბუს მინდორიშა
ხოჯი ქოწმუხვილუაფუ,
დახარბებუ თიშ სიდიდა,
დახე თოლი გამწოლაფუ.
-- "ხოჩქჷ მუჭო მორჯგინასჷ?" --
დიდი ქემეუჭყიაფუ,
გოზინდერე, გომბარელე,
დუდი ქელუზიმუაფუ.
გეზიმელას მაჸალეშა
შეუთხუუ: -- "ქომიწია,
"მუჭო მორწონქ? მიკმოჯინი,
"ქიიპიქო მა თისხია?"
მაჸალესჷ უგამებუ:
-- "სქანი ჭირი, ჩემერცხია;
"სი დო ხოჯი მუ შქას რეთჷ?
"მუს გოხვარჷ აქი ჭყია?"
მაჸალეში გურიჭყოლირს
თოლს ზჷსხჷრი მორიებუ,
ასე გვალო გორჭიპელე,
ჟვეპური ლეჩქვის ქეგლატებუ.
"ხოჯო გინიბრთუუქია" --
ლენჩის თაში უფიქრებუ.
ზინდუა დო გომბარუათ
დუდი ტყურელო შეუწუხებუ.
მაჸალესი უთქუალჷ:
-- "თინა იჸიქ, მუთი რექი;
"ვე მედინა, ვა გოხორცქა:
"ნაბეტანი გორჭიპექი.
"დიიფული იშო, ცოდა,
"ქემთოხედა ფოთქის თექი,
"ვე ეფიქრა, მუთუნჷთჷ,
"ქიჸანასჷ გაკვირენქი".
მაჸალეში ელაჩამა
შურო გურჷშა ვე მუღალჷ,
ხოლო უმოსი მუნდომებუ,
უხირხინჷ, შური უნთქალჷ;
მარა სახოს ვე მენჭაფუ,
კუჩხი გურჭიპუ, შური გუნწალჷ.