პაპანწყვილი
| პაპანწყვილი by [[Author:გური ოტობაია|]] |
| ჰოუნანა, პოეზია, ერთტომეული, თბილისი, 2008 წ. |
_ გამარჯობა, პაპა, სიდო!
_ გომორძგუა, ცახუჯის!
პაპა დო მუშჷ დიაკონჷ
ქეთოხენა ცაცხუშჷ ჯინს,
ცალჷ ხუც აბგა გილაბუნა
დო ხურჯინი _ ცალჷ ხუჯის,
ჟირიხოლო ქუნჭირანს
შარვალიშჷ მახუჭის.
ართო გილეკვეწელუნა,
ართო გილემენძელუნა.
დიაკონი ტვიტვილი რე
პაპა _ გვალო პუტორილი,
სამარგალოშჷ ქოთომეფი
ძვალამო რე ხუტორილი,
ასე თინას გეძინელი
ბულეკეფი გუდორილი,
უკულჷ ხოლო _შინკაცალჷ
შხურშხინაფილჷ ჩიხუეფჷ,
ჯღანჯღილი რე ლიკვეფით
ხასლა ელნაჯიხუეფჷ.
ცახუჯიში ფაჭაჭია,
ჭითა რე დო ხუჭუჭია,
სიდოშჷ დუცუ ეჩჷ წანა რე
ოსისმარუ ქუჩუჩია.
ოჯალეშიშჷ შინა სო რე
ონარტელი აფნა თხოლო,
გითოხენა ცაცხუშჷ ჯინს დო
ირიპოტუ ჟირიხოლო.
გოკონჷ ცხვინშა მიოპონი,
პაპა დო მუშჷ დიაკონი.
სიდო
_ სი მუ გიჭირს ახალგაზრდას,
თოლით გორგუ, ბირგულით,
ბრელჷ გოგურე, ვედიჩალუქ
კოჩშე საქმე ნირგულით.
გითოღალირჷ ოკო რდე დო
ლაგვაცალო გილეშე,
დიხას უჩვიგინანდე დო
მეფურინდე ჟილეშე.
ნათქუელი დიგურე:
ჭკვერი თუდონ სქიბუ რე.
მირონიში სუმალას
ცირას მიკუწკიტონე,
შხვადო შვი დო შხვადო ჯვაბი,
ჸუდეს მილეტიტონე.
ორტყაფუშა მეიკირდას
ორქო-ვარჩხილჷ პუტალერი,
ვეწაჸუნა, ეკაჸუნი,
ქანა წურწი დუდალერი.
მეცჷმელე მიქ ინჭუნი,
მიდგაქ ღორონთჷ მიკინჭუნი.
პირჯვარიშჷ წერუას
მინშა ხვამა ქუტურე,
სოთინჷ ქისა ქოძირ და
გური გეგმუფუტურე.
ქარწყექ, ოსურს გიმიჩანს
ჸვაწიკვილი ქომონჯი,
ბული ირო ვეტყაბარე,
ირო ვარე ჩხომონჯი.
ერჩქინდუქუ ართიშა,
ღვინჷ ისხუნე ღართიშა!
დადიაშა ქუმურთუმ
არქანჯელო ლამბერტის,
მიჩქუ მუსხი რხვილ უღუ
ნამჷ ღია დო ნამჷ ფერდის.
რომშა ოჸუნაფალო
ბოშეფს კორობუნსია,
ქუჸუნუანდჷ ჩქიმს, მარა
გვალო ბორო პუნსია, _
სიდო ქოღურჷ ღვირთაფის ,
მელე ზღოურჷ _ ღირთაფის.
_ წიმოკინა გოკონდა
პაპას ქუმუხიცონე,
მეტჷ მუ დიგოგურუა,
ჭიჭე გეითიკვიცონე.
ცახუჯი
_ ზუკოლიშე გიმარდუქ
ვემკიჭკუმე-ვემკიშვე,
ბედნიერი იპიქუ
თექ სი ხოლო გეკიშე _
ართი ქვარაშჷ ნახასი,
გუნა არგუნჷ-კვაღასი.
ვითაართი ეშობას
დიაკონი-მესია,
ჯორიცალი ჩვაგაფით
ფერდის ეკილენსია,
სამოხიოს თუდოლე
კარეფჷ მეკილესია,
მითინს ვაკო თენეფიშჷ
მირონჷ დო ეკლესია.
ზარს მითინი ვარჩქილე,
რწუმი გეკობარჭყილე.
დიშაყარუ ზღოდი დო
ქიმოცენა თურქეფი,
ნაცას დოღიმინწანა,
ქუდოსქიდუ ურგები,
სანდალეფსუ ეიოფშანს
კიდირი დო ხურხეფი,
უკულჷ წყარეფს მინიფაფ
ჩაფულა დო წურღეფი.
მითინს ვამაძირუაფ
თენერჷ ხვამა-წირუა.
მარკატელი ღიჭინუნს,
გიმე მოცენს ფრიმული,
ურაგადუ ცახუჯის:
“მუჟამს ეთექ ქიმული,
შურცინცალა ჩეთხინე,
ქიმიკინდე თვინული,
ჭვეთით ვეგიხუნუა
ნდურია დო წყინული.
ასე ქოთქვი სო დაშე,
ჭე დეფქექათ ცოდაშე.”
გოცანცალანს ცახუჯი,
თუმა გეძაგვარებუ,
კინოხონერჷ ტყურეფქუ
სოთინჷ ვეწახვარებუ.
ასე ნასეს ღაჭუნა,
თუმა ითხითხარებუ,
ოჸულეში იჭვარუ,
ღია გითმიტყარებუ.
სუმშა ქეთიხვალუანს,
ხელეფს ქეთირყალუანს.
ცახუჯი
_ ვითაართიშ წოხოლე
ახსარება შინერსო?!
სიდო
_ უჯინჷ ათე ბალანგარს
ხოლო ღურუ რშქირენსო?!
გორსიმონდუ ცახუჯი,
გიძღისუ რე ხვილირი,
სიდოშჷ სიტყვა ახურენს:
“ჸვილუა” დო “ჸვილირი.”
მუჭოთ ღირღი ჩოგანსუ,
უფი გინმასოფანსუ.
ცახუჯი
_ ცოდათ ვორექ ხარგელი,
მუს მოხვარუ ფულუა,
შქაბანიას ენვანთხუქ,
მორო ძგა-ძგათ ულუა,
ჯიმა ურემქ გოჭყანჭყუ,
იბზუმინით ოშეფი,
ქეწირაჸეს თურქეთშა
ჯიმასქუა ბოშეფი.
მის მუ ოკო ვაბრალე,
მა, ნოსა დო ძაბრალე,
ჯარგვალიას ვოჯანუთ,
კიდას მერცხილჷ ტაბაკის,
დისერუ დო ხეთელე
იხი იჭყანს ხაბარკის,
რქამულანა ვირთხეფი
ტამაცელი ხაბაკის,
მინორთელი თოლეფი
ქიმნიდვანა კაკაბის,
ჟირიხოლო მობირძღუ,
ნორჩალი რე ოქირცხუ.
ძუძუეფი ნოსაში
ეთმონჯღვილუ ნიკისუ,
ჩუპას მიკომჭაბუანს,
მიხორხუანს მინკისუ,
ოჭიშისუ მორტყაპილჷ
ძაბრა ქოგუ ქიმქისუ,
უქერქუა ფართო სერს
მინ თესუ დო მინ თისუ,
იშხუარებ ჟირხოლო,
უკულჷ ქუმურს თირჷ ხოლო.
ოხვამეშა ვამალნე,
არქა, ვამენტანია,
ნოსა უკვე ხირთქინუნს,
ცირაშჷ ვამონჷ ტანია,
“ვაგაშქურნას ვაგაფუქ,
მოჯგირე დო ნათესე,
ზისხირჷ დიდაშჷ მიშაბდგუ,
ვენარღავა ათეშე.”
ა _ მუნერსუ კვაკვალანს,
ჟი მინობჯანჷ ტარკალას.
პუტორუნა ართიანს,
ირიათო ნირზენა,
მიწოკინელჷ ქვარეფი
სოთინ ვადაქვირსენა,
ჭიჭე თოლსუ ქიმკობდვა,
ლურსუ ვამაღირსენა,
“გეგნოლია სი კახმა,”
მეტო ვამათხირსენა
ართიანიშჷ საჸალოთ,
ჸვინგიშჷ მიკატახალო.
გიბკურცხინენ _ სქუასუ,
დიდა დუშქვიდუაფუ,
კუნთხუს ქუკნოკუმინუნს,
თოკი ქუმუსქუაფუ,
“სქანჷ ჸოროფაქ ბღოლუა,”
ანწი მუჭო მირთაფე?!
იშენჷ ეთმაღვარკალუ,
იშენჷ ქუვოღვირთაფე.
უკულჷ მუნჭირჷ ხელეფ დო
შური გუვოყვიტაფე.”
სიდო ბორქომს ონჯანსუ,
“დუჩოქია ჩე რინელს,
ეგებ შეინდასია
ღურუშჷ კარშა გერინელს,
მიაძინუ მაჟირა...
მახუთა დო მაშქვითა...
ბრელი ჸოფე თენეფშე
ჟითუოლო ნაშქვიდა.
ქიმლაკილანს ოხვამეს,
მონკა ცოდაშჷ-ნოხამეფს.
ეშობასუ თურქეფი
სუკიშჷ დუდშა გეკულა,
ეწოჸუნა თავადი,
ჭილაია ხეკულა,
“ვითოჟირი ზოჯით დო
ემერჷ მიხვილუნია,”
ბურდინა რე ჭილაძე,
ნინას გიხვილუნია.
“ხოკილო დო ღაჭილო,
ვითოშუმ რე შაჭირო!
ჭყორი გაეფებულჷ რე
ხურო რდას დო პაპა რდას, _
თოლეფს ორიჟინუანს
ტკიბირიში მაფართას, _
თენა ხოლო ქუძინით,
მუშმანგურეფს აკათას,
აქ შქირენით დოღურუ,
მალას პიჯიქ გაკარდას.
ქანაშისუ დამმარდუ,
მუჟამს ქონშე განმართუ.”
კირუნა დო ნჯღვილუნა
ვითოსუმი პაპალუს,
გოღიორილჷ ოხვამეს
ჰავა მილექაქალუ,
ღვინს მიარზენს ყურსალეფს,
ნამთინ შურსუ ვაქალუნს,
ჟიმოლეშე მუნაფა
რაწკას ქიმიტაკვალუ.
უკულჷ თისხის იქანჩუ,
ცა დო დიხა დიპანჯუ.
გიმეიანჷ ჟი მეურს,
დო ჟიშენი _ თუდოლე,
ჸუნგა იშენ ჸუნგა რდუ,
ჸვერე _ თოჭუ-უთოლე,
ჩხე წყარეფი ეფუნა,
ღაჭილს გაშქვანს ტუტოლე,
ბაბაჸი რე კაკლარი
გურშა ეშმახუტოლე.
ირფელჷ ინწყუ რქიათუ,
უჩა-ქვერსემიათუ.