ბოში დო ძღაბიში მეჭარ-მოჭარუა
| ბოში დო ძღაბიში მეჭარ-მოჭარუა by |
| მაკარ ხუბუა. მეგრული ტექსტები. ტფილისი 1937. |
ბოში
შურქ მენტჷ, გური ვა მიღჷ, მონტუ̄ დაჩხირიში ალი!
სქანი ჸოროფა მაწუხენს, ტანც ვა მიღჷ შურო ძალი.
თე ქიანაში ცხოვრებას შურო ვა რე სამართალი!
ნიტე მითინს ქაწუხენსო, გაჭირება ჩქიმიცალი?
სით იფიქრი, მუ მარდი რე სქან ჸოროფა მა პჭუნდასჷ!
სქან თოლიში მეჯინაშა ღურა მუმონატრუდასჷ.
სქანოთ ვა რე სასახელო, სქანდე გური მაჭუდასჷ!
თეზჷმა ჩქიმი შეწუხება, ანწი ვარა ბაღუდასჷ,
სქან ჸოროფა ჩქიმი გურცჷ ალ-დაჩხირო რზუნ დო პჭუნცჷ.
თეშ ქოპილუნც გონებითი, ვა ვორექი ჩქიმი ხუცჷ.
აკა ქარღადი მოპჭარი, სქანი ჭირი ჩქიმი გურცჷ.
ვარ დო ვა გოცოდუქჷდა, ჯოღორქ ულალჷ სქანი შურცჷ.
ძღაბი
ბოში, მუქ რე თე ზომაშა ჩქიმ ჸოროფა სი მერჩუნი?
მა ჸოროფაშ მუთა მიჩქჷ, შხვა მით გოკონ ქიმერჩჷნი.
გამოცდილი ვა ვორექ, ეში ხათრი ქომუჩჷნი.
მა ვა გორგჷქ, მუჭოთ კოჩი, რადგანც თაში გოპუნქჷნი.
ბოში
ძღაბი, მიღუდჷ სქანდა მენდი დო სი შხვაშა გომიტევო?
თეზჷმა ხანც მა სი დუდი ტყუთე-ტყურეთ გოგილევო!
ჸოროფა ვა მიჩქჷნია დო თეთ ვიშო ქამირთევო?
ქემშამტყურე ვარია დო ალ-დაჩხირი ქუმომტევო?
ძღაბი
მუშენი რე, ბოში, ტჸურათ მელანს ოსქირუანქჷნი?
ვარა საქმე ვა გიღუნო, დღალენს ოდინუანქჷნი?
ქა̄რწყექ ჯგირო, სქან დო ჩქიმ შქას ქუას ვორგინუანქჷნი?
ვა ბაღუნო ჩილათექჷნ, მათჷ მოდინუანქჷნი?
ბოში
ქოიჩქჷნო, თე ზომაშა საპატონო ვა ვორექჷ.
ირფელს მართალს მუგოშინა, ვართ მუთუნცჷ გაღორენქჷ.
ბოლოს თენა ვეგნივარა, სქანი პიჯით მამონენქჷ.
მუთუნი დროს სქან დო ჩქიმ შქას, დითირას-და კანონენქჷ.
მუშენი რე თე დუდიშე განშე იზინდუანქჷნი?
მარა ბოლოს დენარღებუქ, მართალს მირჩქილუანქჷნი.
მათ ქომიჩქჷ, ჸოროფაშა მუჭო გური ქჷგაფჷნი,
მარა ჩილათირი რექჷ, ჩქიმი გური დუგართჷნი!
ძღაბი
ბოშ, მუშენი გამიმეტი, მუშენ პილუნქ უხამეთჷ?
ძღაბიშ ჭკუა ვაიჩქუნო, ტყურათ ნინას დუსქვამეთჷ.
უბედური ჩქიმი ბედი, მიკოქოსილ უხანეთჷ,
გური თესჷ მუთ ვოუჩი, მა ვებრგუდი უსქანეთჷ.
ბოში
ძღაბი, ასე თის ფიქრენქო, შეასრული სი ვალინი!
ანწი რენო მიფერუანქ, ქიანასჷ გაიშაბლინი?
საშვალებას ფიქრენდი და, მუშენი რე დოპილინი!
მარა ჭკუა ვა ნორღვენი, დეეპრწმუნი, ქოგიჩინი.
ოსქვამებელო რე თიში მუდგა მეგიჩინი.
სი გური ვა გოიჩამუნ, საუკუნოთ მემიდინი.
გურც მუთ მიღუდჷ სეკრეტინი, არგამათჷ მა ქოფთქვინი,
მის რე ანწი დინვოჯინე, ართო ვერგჷ ჩქინი რინი!
ძღაბი
ბოში, მენდი ანწ ვა მიღუ, მუთუნს მუმეხვარებუქჷ!
ხოლოთ თენა გიჩქჷდასჷ, სქან გოლუა მა მეურქჷ.
ეშენ ვა დითაკილუა, ვა მიღურჷ სქანი დუთქჷ,
მარა ცოდაქ გაშუასჷნ, აკა თეშენ მოცოდუქჷ.
ბოშ, თენა რე ბღურუქუ დო ქომუჩანქო თიში ნებას,
ჩქიმი მეტი ქიანასჷ, მითინ კოჩი ვა ღურედას!
ქეშილებე დობღურუქუნ, თისჷთ გური ვა გიჯერდას!
მარა უჯგუ დობღურენი, ათეცალი გაწვალებას.
ბოში
მუთ პჭარინი, ჭარილი რე, ოსოგითე მაღულე̄!
დარწმუნებული ვორექ დო, ანწ ქუმოკო ვაბღურე̄!
სქანობურათ აკა მუთუნ სიტყვა ქუმკუკაღულე̄,
ირფელ მართალი ქჷმოპჭარი, რთხინქ, მუთუნი ვაფულე̄!
ძღაბი
ბოშ, შილებე ვედამჯერე, მა ქობძირუნქ სი ღურელო!
დო თით ქიჸი, დომინგარე, ხოლოში მუკოხუნელო.
სქანი ჩილამურით კონი მა გებდირთუქჷ უნელო.
ვარ დო, ვა გოცოდუქჷ და, მუშა ვორდა მა ტყურელო?
ბოში
მენდი მიღჷ, მუჭოთ ჭკვერი, თეს ვა გამიდღანენქჷნი!
სქანი სიტყვაქ გამანწარჷ, ვარა ვამომგონებუნი.
თეთ ქოგიჩქჷ სქანი მეტი, მითინ ვამმეწონებუნი
დო ირფელი ქჷმოპჭარი, ანწი მუჭო გონებუნი.
ჩქინი ანბე ჩქი მიჩქუნა, მუჭომ ვორეთ ქონებული.
მარა მენდი თიშა მიღჷ, უფრაშ ქომიწონებუნი.
ჩქიმი აზრით თაში ფიფქრე, ანწ ვა ვორექ ღორებული
დო ირფელი შევასრულათ, მუთ მაფუნა ხონებული.
ძღაბი
ენა ჯგირი ბოში, მარა, ხოლო ვა მიღჷ მენდი მა.
მუთ ვოგორით ართიანსჷნ, გვერდი სი დო გვერდი მა.
რადგანც დევეთანახმითჷ, აბა, ასე ედგინა̄.
ანწიანიშო სით ქოგიჩქჷ, მუსჷთ ოკო მეძინა̄.
ბოში
-- აბა, ცირა, სქანი ჭირი, აჲშა მუშენ გამიჭირი?
ასე ოკო გინოპჭყვიდე, მუთჷ მიღუ სქანი ჯინი.
ანწი მუსუთ მოხვარჷნი, ჩქიმი ჭკუა, ჩქიმი ტვინი,
ვართ ონჯღორე, ვართ სახელი, ეთიზჷმა მოგითმინი.
ძღაბი
სით მიფიქრი: ვამგართედჷ ჩქიმდა გაჩინებაშა.
დუდი ქიგმოდგჷმაფეჲ დიო განჩინებაშა.
დუდი ქიმმოჩამაფეჲ ირფელი გაჭირებაშა.
ეთიწკჷმა შეგილებჷ ირფელ სქანი ნებაშა.
ბოში, მედინჷ საჩიარქ ასე სქან-დო-ჩქიმი შქას,
მარა ხოლო ონჯღორე-ლე, მითინქ გური ვა მიჩას!
თექჷ მიდგას აუოლას დუჸვილუდას ალიშქარს!
ენა მიჩქჷნა სუმს ხვალე -- მა, სი დო აქსენტ ჸალიჩას.
აქსენტი ყალიჩავა. სოფელი ხიბულა. 1921