ဥဒဉ္စနီဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

←၁၀၅။ ဒုဗ္ဗလကဋ္ဌဇာတ်

ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော် ၁၀၆။ ဥဒဉ္စနီဇာတ်

၁၀၇။ သာလိတ္တကဇာတ်→

၆။ ဥဒဉ္စနီဇာတ်

အပျိုကြီးဖျက်ဆီး၍ သီလပျက်သော ရသေ့၏အကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသောလောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် သုခံ ဝတ မံ ဇီဝန္တံ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤ ဥဒဉ်စနီဇာတ်ကို ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် အပျိုကြီး ဖြားယောင်းသော ရဟန်းကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ ဝတ္ထုသည် တေရသကနိပါတ် စူဠနာရဒကဿပဇာတ်၌ ထင်စွာဖြစ်လတ္တံ့၊ အထူးကား ရဟန်း သင်သည် ငြီးငွေ့ သတတ်ဟူသည် မှန်သလောဟု မေးတော်မူ၏။ အရှင်ဘုရား မှန်ပေ၏ဟု နားတော်လျှောက်သည်ရှိသော် သင်၏ စိတ်သည် အဘယ်သူ၌ တည်စွန်းသနည်းဟု မေးတော်မူ၏။ ရဟန်းသည် တယောက်သောအပျိုကြီး၌ တပ်စွန်း၏ဟု လျှောက်၏။ ထိုရဟန်းကို

မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်း ယခုအခါ၌သလျင် ဤအပျိုကြီးသည် သင်၏ အကျိုးမရှိသည်ကို ပြုသည်မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း ပြုဘူးသည်သင်တည်း။ သင်သည် ထိုမိန်းမကိုမှီ၍ သီလပျက်စီးခြင်းသို့ရောက်၍ တုန်တုန်လှုပ်လှုပ်သွားလျက် ပညာရှိတို့ကိုမှီ၍ ချမ်းသာရာရဘူးသလျင်ကတည်းဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒက်မည်သောမင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် ဤသို့ အစရှိသော အတိတ်ဝတ္ထုသည်လည်း စူဠနာရဒကသပဇာတ်၌လျှင် ထင်စွာဖြစ်လတ္တံ့၊ အထူးကား ထိုအခါ ဘုရားလောင်းသည် ညအခါ၌ သစ်သီးကြီးငယ်တို့ကိုယူပြီးသော် လာ၍ ကျောင်းတံခါးကိုဖွင့်၍ ဝင်ပြီးလျှင် သားဖြစ်သော ရသေ့ငယ်ကို ချစ်သား သင်သည် တပါးကုန်သောနေ့တို့၌ ထင်းတို့ကိုဆောင်၏။ သောက်ရေ သုံးဆောင်ရေတို့ကို ဆောင်၏။ မီးကိုပြု၏။ ယနေ့မူကား တခုသောအမှုကိုလည်း မပြုမူ၍ အဘယ့်ကြောင့် မျက်နှာမသာသည်ဖြစ်၍ ဝင်လျက် အိပ်သနည်းဟု မေး၏။ ဘခင် သင်တို့သည် သစ်သီးကြီးငယ်အကျိုး ငှါ သွားလတ်သော် တယောက်သောမိန်းမသည်လာလတ်၍ အကျွန်ုပ်ကို ဖျားယောင်း၍ ခေါ်သွားအံ့ဟု အားထုတ်၏။ အကျွန်ုပ်သည်ကား သင်တို့လွှတ်မှ သွားအံ့ဟု မလိုက်သေး၊ ဤမည်သောအရပ်၌ကား ထိုမိန်းမကို နေနှင့်စေ၍ လာခဲ့၏။ ဘခင်အကျွန်ုပ်သည် ယခု သွားအံ့ဟု ဆို၏။

ဘုရားလောင်းသည် ဤရသေ့ငယ်ကို ပြန်စိမ့်သောငှါ မတတ်နိုင်ဟုသိ၍ ချစ်သား ထိုသို့တပြီးကား သွားလော့ မိန်းမသည်ကား သင့်ကိုဆောင်၍ အကြင်အခါ၌ ငါး အမဲ အစရှိသည်တို့ကိုလည်း လိုသည် ဖြစ်လတ္တံ့၊ ထောပတ် ဆီ ဆန် အစရှိသည်တို့ကိုလည်း ထိုမိန်းမသည် အလိုရှိသည် ဖြစ်လတ္တံ့၊ ထိုအခါ ဤမည်သောဝတ္ထုကို ဆောင်ချေဟု သင့်ကို ပင်ပန်းစေလတ္တံ့။ ထိုအခါ ငါ၏ကျေးဇူးကို အောက်မေ့သဖြင့် ပြေးလာ၍ ဤအရပ်သို့သာလျှင် လာလောဟု ဆို၍ လွှတ် လိုက်၏။ ရသေ့ငယ်သည် ထိုမိန်းမနှင့်တကွ လူ့ပြည်သို့ သွား၏။ ထိုအခါ ထိုရသေ့ငယ်ကို ထိုမိန်းမသည် မိမိအလိုသို့လိုက်စေ၍ အမဲကို ဆောင်ချေလော၊ ငါးကို ဆောင်ချေလော၊ အကြင်ဝတ္ထုဖြင့် အလိုရှိ၏။ ထိုဝတ္ထုကို ဆောင်ချေလောဟု ဆို၏။ ထိုအခါ ရသေ့ငယ်သည် ဤမိန်းမသည် ငါ့ကို ကျွန်ကဲ့သို့၎င်း၊ အမှုလုပ်သော သူကဲ့သို့၎င်းပြု၍ နှိပ်စက်၏ဟုပြေး၍ အဘထံသို့ သွား၍ အဘကို ရှိခိုး၍ ရပ်လျက်သလျှင်-

၁၀၆။ သုခံ ဝတ မံ ဇီဝန္တံ၊ ပစမာနာ ဥဒဉ်စနီ။
စောရီ ဇာယပ္ပဝါဒေန၊ တေလံ လောဏဉ္စ ယာစတိ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၁၀၆။ တာတ၊ ဘခင်။ တုမှာကံ၊ သင်တို့၏။ သန္တိကေ၊ အထံ၌။ ဝတ၊ စင်စစ်။ သုခံ၊ ချမ်းသာစွာ။ ဇီဝန္တံ၊ အသက်မွေးသော မံ၊ ငါ့ကို။ ပစမာနာ၊ ပူပန်စေတတ်သော။ ဥဒဉ်စနီ၊ ရေလှောင်အိုးနှင့် တူသော။ စောရီ၊ ခိုးသူမသည်။ ဇာယပ္ပဝါဒေန၊ သာယာစွာသော စကားဖြင့်။ ဥပလောဘေတွာ၊ ဖျားယောင်း၍။ တေလဉ္စ၊ ဆီကို၎င်း။ လောဏဉ္စ၊ ဆားကို၎င်း။ ယာစတိ၊ တောင်း၏။

ထိုအခါ ရသေ့ငယ်ကို ဘုရားလောင်းသည် နှစ်သိမ့်စေ၍ ချစ်သား ထိုသို့ဖြစ်စေ၊ လာလော၊ သင်သည် မေတ္တာကို ပွားစေလော၊ ကရုဏာကို ပွားစေလော၊ မုဒိတာကို ပွားစေလော၊ ဥပေက္ခာကို ပွားစေလော၊ ဤသို့ လေးပါးကုန်သော ဗြဟ္မဝိဟာရတရားတို့ကို၎င်း, ကသိုဏ်း ပရိကံတို့ကို၎င်း ကြား၏။ ထိုရသေ့ငယ်သည် မကြာမြင့်မီလျှင် အဘိညာဥ်တို့ကို၎င်း, ရှစ်ပါးသော သမာပတ်တို့ကို၎င်း ဖြစ်စေ၍ ဗြဟ္မဝိဟာရတရားတို့ကို ပွားစေ၍ အဘနှင့်တကွ ဗြဟ္မာ့ပြည်၌ ဖြစ်၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ သစ္စာတို့ကိုပြတော်မူ၍ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။ သစ္စာတို့ကို ပြတော်မူသည်၏အဆုံး၌ ထိုရဟန်းသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်၏။ အဘယ်သို့ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသနည်းဟူမူ ယခုအခါ အပျိုကြီးသည် ထိုအခါ အပျိုကြီး ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ ငြီးငွေ့သောရဟန်းသည် ထိုအခါ ရသေ့ငယ် ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ အဘဖြစ်ဘူးပြီဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။