မဟာဗုဒ္ဓဝင်/အခန်း- ၅
၂၁၉
အခဏ်း-၅
အာဠာရနှင့် ဥဒကတို့ထံ နည်းခံဆွေးနွေးခဏ်း
ဘုရားအလောင်းတော်သည် “အာဠာရ”ဂိုဏ်းဆရာကြီးနှင့်
“ဥဒက”ဂိုဏ်းဆရာကြီးတို့ထံ နည်းခံဆွေးနွေး၍
လောကီသမာပတ်ရှစ်ပါးတို့ကို ရရှိတော်မူကြောင်း
အထ ရာဇဂဟံ ဝရရာဇဂဟံ၊
နရရာဇဝရေ နဂရံ တု ဂတေ။
ဂိရိရာဇဝရော မုနိရာဇဝရော၊
မိဂရာဇဂတော သုဂတောပိ ဂတော။
အထ = ထိုရောအခါ၌။ နရရာဇဝရေ = မဂဓတိုင်းသူ ဗိုလ်လူတို့သနင်း ဗိမ္ဗိသာရမင်းသည်။ ဝရရာဇဂဟံ = သမ္မုတိနတ် လူ့ဥက္ကဌ်ဟု မန္ဓာတ်မဟာ ဂေါဝိန္ဒာက တေဇာလျံညီး မင်းဘုန်းကြီးတို့ သိမ်းဆည်းစိုးစံအပ်ပေထသော။ ရာဇဂဟံ နဂရံ = ရာဇဂြိုဟ်တွင်မည် မင်းနေပြည်သို့။ ဂတေ = လောင်းတော်မုနိ တို့ဘုန်းရှိနှင့် ပဋိသန္ထာရစကား ဖိတ်မန်ကြား၍ ခမ်းနားဆင်ယင် ပြည်တော်ဝင်လတ်သည်ရှိသော်။ ဂိရိရာဇဝရော = မြင်းမိုရ်တောင်မင်း ပုံမယွင်းလျှင် ခပင်းဥဿုံ ကျေးဇူးဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံတော်မူပေထသော။ မုနိရာဇဝရော = ရဟန်းတို့သနင်း ဓမ္မရာဇ်မင်းလည်း ဖြစ်တော်မူပေထသော။ မိဂရာဇဂတော = ခြင်္သေ့မင်းနှယ် စံပယ်သောသွားခြင်း ရှိတော်မူပေထသော။ သုဂတော = လောင်းတော်မုနိ တို့ဘုန်းရှိသည်လည်း။ ဂတော = သန္တိဝရ နိဗ္ဗာနကို အရဖွေမှီ ငါရှာမည်ဟု နှစ်လီစက်ပန်း တောမြိုင်နန်းသို့ ကွန့်မြန်း ကြွချီတော်မူခဲ့လေပြီ..။
ဤ ဗုဒ္ဓဝံသအဋ္ဌကထာ, ဇိနာလင်္ကာရဋီကာ ကျမ်းတို့၌လာသော ဂါထာဂီတိအတိုင်း ဗိမ္ဗိသာရမင်းတရား
၂၂၀
ရာဇဂြိုဟ်ပြည်တွင်းသို့ ကြွသွားလတ်သည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းတော်သည်လည်း သန္တိဝရ အမည်ရသော နိဗ္ဗာန်ချမ်းသာကို ဖွေရှာတော်မူအံ့သောငှါ ခရီးဒေသစာရီ အစဉ်အတိုင်း ကြွချီလတ်သော် အနွယ်အားဖြင့် “ကာလာမ”အနွယ်၌ဖြစ်သော အမည်အားဖြင့် အာဠာရအမည်ရှိသော ဂိုဏ်းဆရာကြီးထံသို့ ရောက်တော်မူလေသည်။
ဘုရားအလောင်းတော်သည် အာဠာရဂိုဏ်းဆရာကြီးထံသို့ ရောက်သောအခါ ထိုဂိုဏ်းဆရာကြီးကို “ကာလာမအနွယ်၌ဖြစ်သော အိုငါ့ရှင်.. ငါသည် ဤသင်တို့၏သာသနာ၌ မြတ်သောအကျင့်ကို ကျင့်လိုပါသည်”ဟု ခွင့်ပန်စကား ပြောကြားတော်မူလေသော် အာဠာရဂိုဏ်းဆရာကြီးကလည်း “အိုအရှင်သူမြတ်.. အရှင်သူမြတ်သည် ဤအကျွန်ုပ်တို့၏ သာသနာ၌ နေတော်မူပါ၊ အကျွန်ုပ်တို့ ယခု ကျင့်ကြံကြိုးကုတ် အားထုတ်နေသော
၂၂၁
တရားသည် ပညာရှိသူ ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်က ကာလမကြာမြင့်မီပင် အာစရိယ၀ါဒကို ကိုယ်တိုင် အသိဉာဏ်ပေါက်၍ မျက်မှောက်ပြု ဝင်စားကာ ချမ်းသာစွာနေနိုင်သော တရားမျိုး ဖြစ်ပါသည်”ဟု ခွင့်ပြုအားပေးစကား ရိုးရိုးဖြောင့်ဖြောင့်ပင် ပြောကြားခဲ့လေသည်။
ဘုရားအလောင်းတော်သည် အာဠာရဂိုဏ်းဆရာကြီး၏ ခွင့်ပြုချက်အရ ရက်များမကြာမြင့်မီပင် ထိုအာဠာရဂိုဏ်းဆရာကြီးတို့၏ အကျင့်လမ်းစဉ်ကို နာယူ သင်ကြားတော်မူလေသည်။ ဘုရားအလောင်းတော်သည် အလွန် ပညာဉာဏ်ကြီးမြတ်သူ ဖြစ်ရကား ထိုဆရာကြီးပြောကြားသည့် အယူဝါဒ အကျင့်လမ်းစဉ်ကို သင်ယူရန် နှုတ်တော်ကို လှုပ်ကာမျှ ဆရာကြီး ရှေ့ကပြောသွားသည်ကို နောက်ကလိုက်၍ ဆိုကာမျှဖြင့်ပင် ထိုအကျင့်လမ်းစဉ်ကို ငါသိပြီဟု ပြောဆိုနိုင်သောအခြေရောက် လွယ်ကူစွာတတ်မြောက် သိမြင်တော်မူခဲ့လေသည်။ ထိုဝါဒလမ်းစဉ်ကို ငါသိ၏ ငါမြင်၏ဟူ၍ ကိုယ်တိုင်လည်း ဝန်ခံ၍ ဂိုဏ်းဆရာကြီးနှင့်တကွ တပည့်များကလည်း ဝန်ခံကြလေသည်။
ဘုရားအလောင်းတော်သည် အာဠာရဂိုဏ်းဆရာကြီး၏ မိမိတို့ အကျင့်လမ်းစဉ်ကို အာကိဉ္စညာယတန (လောကီ)ဈာန် ပေါက်သည်တိုင်အောင် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ပြောကြားသွားပုံကို စဉ်းစား ဆင်ခြင်တော်မူသောအခါ “အာဠာရ ဂိုဏ်းဆရာကြီးမှာ ဤအာကိဉ္စညာယတန ဈာန်တိုင်အောင်သော တရားလမ်းစဉ် အတွက် ကိုယ်တိုင်သိသည့် ပညာမဖက် သဒ္ဓါတရားသက်သက်ဖြင့် နှုတ်တက်သင်ယူထားရုံမျှ ဟုတ်ပုံမရချေ။ ဧကန္တပင် ဤဆရာကြီးသည် လောကီသမာပတ် ခုနစ်ပါးတို့ကို ကိုယ်တိုင်ရပြီး သိပြီးသူ ဖြစ်ရမည်”ဟု သိမြင်တော်မူလေသည်။ သို့ရကား အလောင်းတော်သူမြတ်သည် အာဠာရဆရာကြီးထံ တဖန်ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင် “ကာလာမအနွယ်၌ဖြစ်သော အို ငါ့ရှင်.. ငါ့ရှင်သည် အဘယ်မျှသော အတိုင်းအရှည်ဖြင့် ဤအယူဝါဒအကျင့်လမ်းစဉ်ကို ကိုယ်တိုင်ဆိုက်ရောက် မျက်မှောက်ပြုကာ ငါနေထိုင်၏ဟု ပြောဆိုပါ သနည်း”ဟု
၂၂၂
တိုက်ရိုက်ပင် မေးမြန်းတော်မူလေသည်။ အာဠာရဆရာကြီးကလည်း ကိုယ်တိုင် သိပြီးဖြစ်သည့်အတိုင်း အာကိဉ္စညာယတနဈာန် တိုင်အောင်သော သမာပတ်ခုနှစ်ပါးတို့ကို (စာပြောမျိုးမဟုတ်) ကိုယ်တိုင်ဝင်စားသော ပုဂ္ဂိုလ်၏ ပြောဆိုနည်းအတိုင်း အပြည့်အစုံ ပြန်ကြား ပြောဆိုလေသည်။
ထိုအခါ အလောင်းတော်၏ စိတ်သန္တာန်ဝယ် ဤသို့ အကြံဖြစ်လာလေသည်- “အာဠာရဂိုဏ်းဆရာကြီးမှာသာ ဈာန်ပေါက်လောက်အောင် ခိုင်မာသည့် သဒ္ဓါတရားရှိသည်မဟုတ်၊ ငါ့မှာလည်း ဈာန်ပေါက်လောက်အောင် ခိုင်မာသည့် သဒ္ဓါတရားရှိသည်၊ အာဠာရဂိုဏ်းဆရာကြီးမှာသာ အပ္ပနာဈာန် ပေါက်ရောက်နိုင်လောက်အောင် ခိုင်မာလှသည့် ဝီရိယတရား, သတိတရား, သမာဓိတရား, ပညာတရားများ ရှိသည်မဟုတ်၊ ငါ့မှာလည်း အပ္ပနာဈာန်ပေါက် ရောက်နိုင်အောင် ခိုင်မာလှသည့် ဝီရိယတရား, သတိတရား, သမာဓိတရား, ပညာတရားများ ရှိကုန်သည်။ အကြင် အာကိဉ္စညာယတနတိုင်အောင်သော လောကီသမာပတ် ဈာန်ခုနစ်ရပ်ကို အာဠာရဆရာကြီးသည် ငါကိုယ်တိုင်ပင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် ဆိုက်ရောက် မျက်မှောက် ပြုကာ ဝင်စား၍ ချမ်းသာစွာ နေရ၏ဟု ပြောကြား၏၊ ငါသည်လည်း ထိုလောကီသမာပတ် ဈာန်ခုနစ်ရပ်ကို အာဠာရဆရာကြီးကဲ့သို့ပင် ကိုယ်တိုင်ဆိုက်ရောက် မျက်မှောက်ပြုနိုင်ရန် ကျင့်ကြံကြိုးကုတ် အားထုတ်ရမူ ကောင်းလေစွာ့..” ဤကဲ့သို့ အကြံဖြစ်ကာ ကသိုဏ်းပရိကံများ ကြိုးစား အားထုတ်တော်မူလေရာ မကြာမီ နှစ်ရက်, သုံးရက်အတွင်းမှာပင် အာဠာရဆရာကြီး ပေါက်ရောက်သည့် အာကိဉ္စညာယတန ဈာန်တိုင်အောင်သော လောကီသမာပတ် ခုနစ်ရပ်တို့ကို ကိုယ်တိုင်မျက်မှောက် ဆိုက်ရောက်သိမြင်ကာ ထိုသမာပတ်ချမ်းသာကို ဝင်စား၍ နေထိုင်တော်မူခဲ့လေသည်။
အလောင်းတော် သူမြတ်သည် အာဠာရဂိုဏ်းဆရာကြီးထံ တဖန် သွားရောက်ပြီးလျှင် “ငါ့ရှင်ကာလာမ.. ဤမျှသော
၂၂၃
ပဋိပတ်လမ်းစဉ်ဖြင့် ငါ့ရှင်သည် ဤလောကီသမာပတ် ဈာန်ခုနစ်ရပ်ကို ကိုယ်တိုင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် မျက်မှောက်ပြုကာ ဝင်စား၍နေကြောင်း ပြောဆိုပါသလော”ဟု မေးမြန်းသဖြင့် အာဠာရဆရာကြီးကလည်း ဟုတ်မှန်ကြောင်း ပြောဆိုလတ်သည်တွင် အလောင်းတော်သူမြတ်သည် “ငါ့ရှင်.. ငါသည်လည်း ဤမျှသော ပဋိပတ်လမ်းစဉ်ဖြင့် အာကိဉ္စညာယတန ဈာန်တိုင်အောင်သော လောကီသမာပတ်ဈာန် ခုနစ်ရပ်တို့ကို ကိုယ်တိုင်ပင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် မျက်မှောက်ပြု၍ ပြည့်စုံစေကာ ဝင်စားကာ ချမ်းသာစွာ နေရ၏”ဟု ပြောဆိုတော်မူလတ်လေသည်။ ထိုအခါ အာဠာရဆရာကြီးသည် ဣဿာမစ္ဆရိယ အညစ်အကြေးမအောင်းသည့် သူတော်ကောင်း ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးပြီပြီ- “ငါတို့သည် အရှင်မြတ်ကဲ့သို့ ထက်မြက်သောပညာရှင် သီတင်းသုံးဖော်ကို မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့မြင်ကြရကုန်ပြီ၊ အရတော်လိုက်ပါဘိ ငါ့ရှင်..”ဟု ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာစကား အားရစွာ ပြောကြားလေသည်။
ဣဿာဘိဘူတလောကမှိ၊
အာဠာရော ယော အနိဿုကီ။
ဝဏ္ဏဝါဒီ သုဓီရဿ၊
အဟော ဥဠာရဆန္ဒတာ။
ဣဿာဘိဘူတလောကမှိ = လူသူတပါး လွန်ကြီးပွါး၍ ကောင်းစားသည်ကို မနာလိုပဲ ငြိုငြင်တတ်စွာ စိတ်မပါသည့် ဣဿာတရားဆိုး လွှမ်းမိုးအပ်သည့် လောကကြီးထဲ၌။ ယော အာဠာရော = အကြင် ဂိုဏ်း၏ဦးစီး အာဠာရဆရာကြီးသည်။ အနိဿုကီ = မနာလိုဣသာ ကင်းကွာဘိတောင်း သူတော်ကောင်းစင်စစ် ဧကန်ဖြစ်လျက်။ သုဓီရဿ = ထက်မြက်လျင်မြန် သူမတန်သည့် ပဋိဘာန်ကိန်းဝပ် အလောင်းတော် သူမြတ်၏။ ဝဏ္ဏဝါဒီ = ကျေးဇူးစကား ပွင့်လင်းစွာ ပြောကြားတတ်ပေ၏။ သုဓီရဿ = အပြစ်ကင်းကွာ ပညာကိန်းအောင်း
၂၂၄
ထိုသူတော်ကောင်း အာဠာရဆရာကြီး၏။ ဥဠာရဆန္ဒတာ = ဖြူစင်ဖြောင့်မတ် ပူဇော်အပ်သည့် မြတ်သော အလိုဆန္ဒရှိသူ၏ အဖြစ်သည်။ အဟော = အတုယူမှီး လက်ဖျစ်တီး၍ အံ့ချီးထိုက်ပေစွာ့တကား..။
အာဠာရဂိုဏ်းဆရာကြီးက အလောင်းတော်သူမြတ်အား
မိမိ၏ တပည့်ဂိုဏ်းပရိသတ်တဝက်ကို အပ်နှင်း၍
အမြတ်တနိုးပူဇော်ခြင်း
အာဠာရဂိုဏ်းဆရာကြီးသည် ဣဿာမစ္ဆရိယ အညစ်အကြေး ကင်းဝေးသူပြီပြီ ရှေး ဆိုအပ်ပြီးအတိုင်း ကျေးဇူးစကား ချီးမွမ်းစကား ပြောကြားရုံသာ မဟုတ်ပဲ တဖန် ဆက်၍ “အိုယောက်ျားမြတ်.. အကြင်တရားကို အကျွန်ုပ်သည် ကိုယ်တိုင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် မျက်မှောက်ပြု၍ ပြည့်စုံစေပြီးလျှင် ဟောကြားခဲ့ပေ၏။ ထိုတရားကို သင်ယောက်ျားမြတ်သည် ကိုယ်တိုင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် မျက်မှောက်ပြု၍ ပြည့်စုံစေပြီးလျှင် နေနိုင်ပါပေ၏။ အသင် ယောက်ျားမြတ်သည် အကြင်တရားကို ကိုယ်တိုင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် မျက်မှောက်ပြု၍ ပြည့်စုံစေပြီးလျှင် နေတော်မူ၏။ ထိုတရားကိုပင် အကျွန်ုပ်သည် ကိုယ်တိုင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် မျက်မှောက်ပြု၍ ပြည့်စုံစေပြီးလျှင် ဟောကြားခဲ့ပေ၏။ ဤသို့လျှင် ကျွန်ုပ်သိသောတရားကို ယောက်ျားမြတ် သိတော်မူပေ၏။ ယောက်ျားမြတ် သိတော်မူသော တရားကိုပင် ကျွန်ုပ်လည်း သိပေ၏။ ဤသို့လျှင် ကျွန်ုပ်ကဲ့သို့ပင် အသင် ယောက်ျားမြတ်သည် ဖြစ်တော်မူပေ၏။ အသင် ယောက်ျားမြတ်ကဲ့သို့ပင် ကျွန်ုပ်လည်း ဖြစ်ပါပေ၏။ လာတော်မူပါ ငါ့ရှင်..၊ ငါတို့နှစ်ဦးသား ဤများပြားလှစွာသော တပည့်အပေါင်း ဂိုဏ်းကြီးကို သဘောတူ ထိန်းစောင့်ကြပါစို့”ဟူ၍ ပြောဆိုပြီးလျှင် မိမိ၏တပည့်ဂိုဏ်းကို စည်းဝေး အမှတ်ပေးပြီးလျှင် “တပည့်တို့.. ငါသည်လည်း သမာပတ်ခုနစ်ပါးတို့ကို ရသူဖြစ်ပေသည်၊ ယောက်ျားမြတ်သည်လည်း ငါ့နှယ်ထပ်တူ သမာပတ်ခုနစ်ပါးတို့ကို ရသူဖြစ်ပေသည်၊ ဤမျှသော တပည့်တို့သည် ယောက်ျားမြတ်ထံ နည်းခံကြကုန်၊ ဤမျှသော တပည့်တို့သည် ငါ့ထံ၌ နည်းခံကြကုန်”ဟု ပြောဆိုပြီးလျှင်
၂၂၅
တပည့်ပရိသတ်ကို တဝက်ခွဲ၍ အလောင်းတော် သူမြတ်အား ပေးအပ် ဆောင်နှင်းလေတော့သည်။
တပည့်ဂိုဏ်းပရိသတ်ကို တဝက်ခွဲ၍ ပေးအပ်ဆောင်နှင်းရုံသာ မဟုတ်ပဲ အာဠာရဂိုဏ်းဆရာကြီး၏ အလုပ်အကျွေး ဒါယကာ ဒါယိကာမများကို နံ့သာပန်း စသည်တို့ကို စွဲကိုင်ကာ ဆရာကြီးထံမှောက် အပူဇော်လာရောက်ကြသော အခါမှာလည်း “သွားကြ သွားကြ ယောက်ျားမြတ်ကို ပူဇော်ကြ”ဟူ၍ မိမိ၏ တပည့်ဒါယကာ ဒါယိကာမများကို ဘုရားအလောင်းတော်ထံသို့ စေလွှတ်ခဲ့လေသည်။ ထိုဒါယကာ ဒါယိကာမတို့သည် အာဠာရဂိုဏ်းဆရာကြီး ပြောဆိုသည့်အတိုင်း ရှေးဦးစွာ ဘုရားအလောင်းတော်ကို ပူဇော်ပြီးမှ ကြွင်းကျန်သော နံ့သာပန်း စသည်တို့ဖြင့် မိမိတို့၏ဆရာကြီး အာဠာရကို ပူဇော်ကြလေသည်။ အဖိုးထိုက်သည့် ညောင်စောင်းအင်းပျဉ်များကို လာရောက်လှူဒါန်းသော အခါမှာလည်း ထိုညောင်စောင်း အင်းပျဉ်များကို ရှေးဦးစွာ အလောင်းတော်အား လှူစေပြီးမှ ကြွင်းကျန်သေးလျှင် မိမိကိုယ်တိုင် အလှူခံလေသည်။ ရောက်လေရာရာ အရပ်တိုင်းမှာပင် မြတ်သော အိပ်ရာနေရာကို အလောင်းတော်သူမြတ်အား ပေးပြီးမှ အကျန် ကိုသာ မိမိခံယူလေသည်။ ဤသို့လျှင် အာဠာရဆရာကြီးသည် စိတ်သဘောထား ကြီးမားမြင့်မြတ် ပြည့်ဝသူပြီပြီ မိမိက ဆရာပင် ဖြစ်လင့်ကစား (ထိုအချိန်မှာ) တပည့်ဖြစ်သော အလောင်းတော်သူမြတ်ကို အမြတ်တနိုး ကော်ရော် ပူဇော်မှုကို ပြုလေသည်။
အလောင်းတော်သူမြတ်သည် လောကီဈာန်သမာပတ်တို့၌
အပြစ်ကိုမြင်ကာ အာဠာရဆရာကြီးထံမှ ဖဲခွါခဲ့ခြင်း
ဘုရားအလောင်းတော်သူမြတ်မှာ ထိုလောကီသမာပတ် ဈာန်ခုနစ်ရပ်တို့ကို အရကြိုးကုတ် အားထုတ်တော်မူပြီးနောက် များမကြာမီ ကာလအတွင်းမှာပင် ရှေးရှေးဘဝတို့က ထိုဈာန်တို့၌ အလေ့အကျက်ရပြီးသူ ဖြစ်ခြင်းကြောင့်၎င်း, ပညာအဆင်အခြင် ကြီးမြတ်သူ
၂၂၆
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်၎င်း ထိုလောကီသမာပတ် ဈာန်ခုနစ်ရပ်တို့၏ ပစ္စုပ္ပန်ဘဝ အားအလာသဘောသွား, တမလွန်ဘဝ၌ ရရှိမည့် အကျိုးများကို စဉ်းစား ဆင်ခြင်တော်မူလတ်သောအခါ ထိုကာကိဉ္စညာယတန တိုင်အောင်သော လောကီဈာန်သမာပတ် ခုနစ်ပါးတို့၏ ပစ္စုပ္ပန်ဘ၀၌ သဘောသွားအလားအလာ, တမလွန်ဘဝ၌ အာကိဉ္စညာယတန ဗြဟ္မာ့ဘုံ၌ ပဋိသန္ဓေကျိုးပေးလိမ့်မည့် အခြင်းအရာတို့ကို ကောင်းစွာ မြင်သိလေသည်၊ ထိုအခါ ဤလောကီသမာပတ် ဈာန်ခုနစ်ရပ်သည် ဝဋ်ဆင်းရဲ၌ အကျုံး၀င်သော တရားများသာ ဖြစ်ကုန်၏ဟူ၍ ဆုံးဖြတ်ချက် ချမှတ်တော်မူကာ ဤလောကီသမာပတ် ဈာန်ခုနစ်ရပ် တရားအစုသည် ၀ဋ်ဆင်းရဲ၌ ငြီးငွေ့ဘို့ရန် မဖြစ်နိုင်ချေ၊ တပ်ခြင်းကင်းဘို့ရန် မဖြစ်နိုင်ချေ၊ ရာဂအစရှိသော ကိလေသာများ ချုပ်ငြိမ်းဘို့ရန် မဖြစ်နိုင်ချေ၊ ကိလေသာခပ်သိမ်း ငြိမ်းဘို့ရန် မဖြစ်နိုင်ချေ။ သိသင့်သမျှတရားများကို သိဘို့ရန် မဖြစ်နိုင်ချေ၊ မဂ်ဉာဏ်လေးပါးတို့ကို ရဘို့ရန် မဖြစ်နိုင်ချေ။ နိဗ္ဗာန်ကို မျက်မှောက်ပြုဘို့ရန် မဖြစ်နိုင်ချေ၊ စင်စစ်သော်ကား ဤလောကီသမာပတ် ဈာန်ခုနစ်ရပ်သည် အမြတ်ဆုံး အထက်ဆုံး အကျိုးပေးပါမှ မဟာကပ်ပေါင်း ခြောက်သောင်း အသက်ရှည်သည့် အာကိဉ္စညာယတန ဗြဟ္မာ့ဘုံသို့ ရောက်ရုံသာ အကျိုးပေးလိမ့်မည်။ ထို့ထက်သာလွန်သော အကျိုးကို ပေးနိုင်မည်မဟုတ်၊ ထိုဈာန်၏အကျိုးပေးရာ အာကိဉ္စညာယတန ဗြဟ္မာ့ဘုံမှာလည်း ဇာတိဘေး, ဇရာဘေး, မရဏဘေးတို့မှ မလွတ်မြောက်သေးသော ဌာနသာ ဖြစ်ချေသည်။ သေမင်းကျော့ကွင်းဖြင့် ဝန်းရံအပ်ပြီးသားသာ ဖြစ်ချေသည်ဟူ၍ လေးနက်စွာ ဆင်ခြင် စဉ်းစားတော်မူလေသည်။
ဆာလောင်မွတ်သိပ်ခြင်း အပြင်းနှိပ်စက်အပ်သော ယောက်ျားသည် နှစ်သက်ဖွယ်သော ထမင်းပွဲကြီးကို ရရှိ၍ ပဌမရှေ့ပိုင်းတွင် ထိုထမင်းပွဲကြီးကို နှစ်သက်အားရစွာ စားသုံးပြီးနောက် သည်းခြေဒေါသ ထ၍ဖြစ်စေ, သလိပ်ဒေါသ ထ၍ဖြစ်စေ, ထိုထမင် ပွဲကြီးထဲ၌ ယင်ကောင် ကျရောက်၍ဖြစ်စေ ထိုထမင်းပွဲကြီးကို
၂၂၇
ငြီးငွေ့စက်ဆုပ်ကာ စွန့်ပယ်ပြီးလျှင် နောက်ထပ်တဖန် ထမင်းတလုပ်ကိုမျှ စားလိုစိတ် မရှိသကဲ့သို့.. ထို့အတူ အလောင်းတော် သူမြတ်သည်လည်း ထိုလောကီသမာပတ် ဈာန်ခုနစ်ရပ်တို့ကို နှစ်ရက်,သုံးရက်အတွင်း အလွယ်နှင့်အားထုတ်၍ ရရှိပြီးလျှင် ပဌမပိုင်း ရှေ့အဖို့၌ ထိုဈာန်သမာပတ်တို့ကို ဝင်စားသုံးဆောင်ပြီးနောက် တဖန် ထိုသမာပတ်တို့၏ ဝဋ်ဆင်းရဲ၌သာ အကျုံးဝင်ခြင်း အစရှိသော ရှေးဖော်ပြရာပါ အပြစ်များကို မြင်တော်မူသောအခါမှစ၍ ထိုသမာပတ် ခုနစ်ပါးတို့ကို ဝသီဘော်ငါးပါးတို့တွင် တပါးပါးဖြင့် လေ့လာသုံးစွဲရန်စိတ် လုံးဝမရှိတော့ပဲ “ဤသမာပတ်ခုနစ်ပါးဖြင့် ဘာမျှအကျိုးမရှိ၊ ဤသမာပတ်ခုနစ်ပါးဖြင့် ဘာမျှအကျိုးမရှိ” ဟူ၍သာ အဖန်ဖန် ပယ်ရှား၍ ထိုသမာပတ်ခုနစ်ပါးမှ ငြီးငွေ့တော်မူသည် ဖြစ်ရကား ထို အာဠာရဆရာကြီးထံမှ ဖဲခွါတော်မူခဲ့လေ၏။
အလောင်းတော်သူမြတ်သည် ဥဒကဂိုဏ်းဆရာကြီးထံရောက်၍
နေဝသညာနာသညာယတနဈာန်ပေါက်အောင်
အားထုတ်ကြိုးစားတော်မူခြင်း
ဘုရားအလောင်းတော်သည် အာဠာရဂိုဏ်းဆရာကြီးထံမှ ဖဲခွါခဲ့ပြီးနောက် သန္တိဝရ အမည်ရသော နိဗ္ဗာန်ချမ်းသာကို ရှာမှီးတော်မူလိုရကား အစဉ်သဖြင့် ကြွချီတော်မူခဲ့၍ ရာမ၏သားဖြစ်သူ ဥဒကဂိုဏ်းဆရာကြီးထံသို့ ရောက်တော်မူလေ၏။ ရောက်တော်မူပြီးလျှင် ဥဒကဂိုဏ်းဆရာကြီးကို “ငါ့ရှင်.. ငါသည် ဤသင်တို့၏သာသနာ၌ မြတ်သောအကျင့်ကို ကျင့်လိုပါ၏”ဟု ခွင့်တောင်းစကား ပြောကြားတော်မူလေသည်။ ရာမ၏သား ဥဒကဂိုဏ်းဆရာကြီးကလည်း “အရှင်.. အကျွန်ုပ်တို့၏ ဤသာသနာ၌ နေတော်မူပါ၊ ဤအကျွန်ုပ်တို့၏ တရားသည် ပညာရှိသူများ ကြိုးစားပါက အချိန်မကြာမီပင် အာစရိယဝါဒကို မိမိကိုယ်တိုင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် မျက်မှောက်ပြု၍ ပြည့်စုံစေပြီးလျှင် ချမ်းသာစွာ နေနိုင်သောတရား ဖြစ်ပါသည်”ဟူ၍ အခွင့်ပြုစကား ပြောကြားရကား အလောင်းတော်သူမြတ်သည် မကြာမီပင်
၂၂၈
ဥဒကဂိုဏ်းဆရာကြီးတို့၏ အယူဝါဒ အကျင့်လမ်းစဉ်ကို သင်ယူတော်မူလေသည်။ အာဠာရဂိုဏ်းဆရာကြီးထံ သင်ယူစဉ်ကကဲ့သို့ပင် အလွန် ပညာဉာဏ်ကြီးမြတ်သူ ဖြစ်ရကား ဥဒကဆရာကြီး ပြောကြားသည့် အယူဝါဒ အကျင့်လမ်းစဉ်ကို သင်ယူရန် နှုတ်တော်ကို လှုပ်ကာမျှ ဆရာကြီး ရှေ့ကပြောသွားသည်ကို နောက်ကလိုက်၍ ဆိုက မျှဖြင့်ပင် ထိုအကျင့်လမ်းစဉ်ကို ငါသိပြီဟု ပြောဆိုနိုင်သော အခြေရောက် လွယ်ကူစွာ တတ်မြောက် သိမြင်တော်မူခဲ့လေသည်။ ထိုဝါဒလမ်းစဉ်ကို ငါသိ၏ ငါမြင်၏ဟူ၍ ကိုယ်တိုင်လည်း ဝန်ခံ၍ ဂိုဏ်းဆရာကြီး (ဥဒက)နှင့်တကွ တပည့်များကလည်း ဝန်ခံကြလေသည်။
ဘုရားအလောင်းတော်သည် ဥဒကဂိုဏ်းဆရာကြီး၏ မိမိတို့ အကျင့်လမ်းစဉ်ကို နေဝသညာနာသညာယတန (လောကီ)ဈာန် ပေါက်သည်တိုင်အောင် သင်ရိုးဟောစဉ်အတိုင်း ပြောကြားသွားပုံကို စဉ်းစားဆင်ခြင်တော်မူသောအခါ “ဥဒက၏ ဖခင်ဖြစ်သော ကွယ်လွန်ပြီးသူ ရာမဆရာကြီးမှာ ဤ နေဝသညာနာသညာယတန ဈာန်တိုင်အောင်သော တရားလမ်းစဉ်အတွက် သူတပါး ပြောဆိုသည်ကို ယုံကြည်ခြင်း သက်သက်ဖြင့် နှုတ်တက် သင်ယူထားရုံမျှ ဟုတ်ပုံမရချေ။ ဧကန္တပင် ဥဒက၏ဖခင် ရာမဆရာကြီးသည် လောကီဈာန် ရှစ်ပါးတို့ကို ကိုယ်တိုင်ရပြီးသူ သိပြီးသူ ဖြစ်ရမည်”ဟု သိမြင်တော်မူလေသည်။
၂၂၉
အလောင်းတော် သူမြတ်သည် ဥဒကဂိုဏ်းဆရာကြီးထံ တဖန် ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင် “အိုငါ့ရှင်.. သင်၏ဖခင် ရာမဆရာကြီးသည် အဘယ်မျှသော အတိုင်းအရှည်ဖြင့် ဤအယူဝါဒ အကျင့်လမ်းစဉ်ကို ကိုယ်တိုင်ဆိုက်ရောက် မျက်မှောက်ပြုကာ နေထိုင်၏ဟု ပြောဆိုခဲ့ပါသနည်း”ဟူ၍ တိုက်ရိုက်ပင် မေးမြန်းတော်မူလေသည်။ ဥဒကဆရာကြီးသည်လည်း အလောင်းတော်သူမြတ်အား နေဝသညာနာသညာယတနဈာန်တိုင်အောင် ပြန်ကြား ပြောဆိုလေသည်။ ထိုအခါ အလောင်းတော်၏ စိတ်သန္တာန်၌ ဤသို့ အကြံဖြစ်လာလေသည်- “ဥဒက၏ဖခင် ရာမဆရာကြီးမှာသာ နေဝသညာနာသညာယတန ဈာန်ပေါက်အောင် ခိုင်မာသော သဒ္ဓါတရားရှိသည်မဟုတ်၊ ငါ့မှာလည်း နေဝသညာနာသညာယတန ဈာန်ပေါက်အောင် ခိုင်မာသော သဒ္ဓါတရားရှိသည်။ ဥဒက၏ဖခင် ရာမဆရာကြီးမှာသာ နေဝသညာနာသညာယတန ဈာန်ပေါက်အောင် ခိုင်မာလှသော ဝီရိယတရား, သတိတရား, သမာဓိတရား, ပညာတရားများ ရှိသည်မဟုတ်၊ ငါမှာလည်း နေဝသညာနာသညာယတန ဈာန်ပေါက်အောင် ခိုင်မာလှသော ဝီရိယတရား, သတိတရား, သမာဓိတရား, ပညာတရားများ ရှိကုန်သည်။ အကြင် နေဝသညာနာသညာယတန ဈာန်တိုင်အောင်သော လောကီသမာပတ် ဈာန်ရှစ်ရပ်ကို ဥဒက၏ဖခင် ရာမဆရာကြီးသည် ငါကိုယ်တိုင်ပင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် ဆိုက်ရောက် မျက်မှောက်ပြုကာ ဝင်စား၍ ချမ်းသာစွာ နေရ၏ဟု ပြောကြားခဲ့၏။ ငါသည်လည်း ထိုလောကီသမာပတ် ဈာန်ရှစ်ရပ်တို့ကို
၂၃၀
ရာမဆရာကြီးကဲ့သို့ပင် ကိုယ်တိုင်ဆိုက်ရောက် မျက်မှောက်ပြုနိုင်ရန် ကျင့်ကြံကြိုးကုတ် အားထုတ်ရမူ ကောင်းလေစွာ့..”၊ ဤကဲ့သို့ အကြံဖြစ်ကာ ကသိုဏ်းပရိကံများ ကြိုးစား အားထုတ်တော်မူလေရာ မကြာမီ နှစ်ရက် သုံးရက်အတွင်းမှာပင် ဥဒက၏ဖခင် ရာမဆရာကြီး ပေါက်ရောက်ခဲ့သည့် နေဝသညာနာသညာယတန ဈာန်တိုင်အောင်သော လောကီသမာပတ် ဈာန်ရှစ်ရပ်တို့ကို ကိုယ်တိုင်မျက်မှောက် ဆိုက်ရောက် သိမြင်ကာ ထိုသမာပတ်ချမ်းသာကို ဝင်စား၍ နေထိုင်တော်မူခဲ့လေသည်။
အလောင်းတော်သူမြတ်သည် ဥဒကဂိုဏ်းဆရာကြီးထံ တဖန် သွားရောက်ပြီးလျှင် “ငါ့ရှင်.. သင်၏ဖခင် ရာမဆရာကြီးသည် ဤမျှသော ပဋိပတ်လမ်းစဉ်ဖြင့် လောကီသမာပတ် ဈာန်ရှစ်ရပ်တို့ကို ကိုယ်တိုင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် မျက်မှောက်ပြုကာ ဝင်စား၍နေကြောင်း ပြောဆိုခဲ့ပါသလော”ဟု မေးမြန်းသဖြင့် ဥဒက ဆရာကြီးသည်လည်း ဟုတ်မှန်ကြောင်း ပြောဆိုလတ်သည်တွင် အလောင်းတော်သူမြတ်သည် “ငါ့ရှင်.. ငါသည်လည်း ဤမျှသော ပဋိပတ်လမ်းစဉ်ဖြင့် နေဝသညာနာသညာယတန ဈာန်တိုင်အောင်သော လောကီသမာပတ် ဈာန်ရှစ်ရပ်တို့ကို ကိုယ်တိုင်ပင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် မျက်မှောက်ပြု၍ ပြည့်စုံစေကာ ဝင်စားကာ ချမ်းသာစွာနေရ၏”ဟု ပြောဆိုတော်မူလေ၏။ ထိုအခါ ဥဒက ဂိုဏ်းဆရာကြီးသည်လည်း အာဠာရဆရာကြီးနည်းတူ ဣဿာမစ္ဆရိယ အညစ်အကြေးမအောင်းသည့် သူတော်ကောင်း ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးပြီပြီ “အရှင်မြတ်ကဲ့သို့ ထက်မြက်သော ပညာရှင် သီတင်းသုံးဖော် တရားကျင့်ဖော်ကို ဖူးမျှော်တွေ့မြင်ရသော ငါတို့အဖို့ရာ အရတော်လိုက်ပါဘိ ငါ့ရှင်..”ဟူ၍ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာစကား အားရစွာ ပြောကြားလေသည်။
ဥဒကဂိုဏ်းဆရာကြီးက အလောင်းတော်သူမြတ်အား
ဂိုဏ်းတခုလုံးကိုအပ်၍ ဆရာအရာ၌တင်ထားကာ
အမြတ်တနိုး ပူဇော်ခြင်း
ဥဒကဂိုဏ်းဆရာကြီးသည် ဣဿာမစ္ဆရိယ အညစ်အကြေး ကင်းဝေးသူပြီပြီ ရှေး ဆိုအပ်ပြီးအတိုင်း ကျေးဇူးစကား ချီးမွမ်းစကား
၂၃၁
ပြောကြားရုံသာမဟုတ်ပဲ တဖန်ဆက်၍ “အိုယောက်ျားမြတ်.. အကျွန်ုပ်၏ဖခင် ရာမဆရာကြီးသည် အကြင်တရားကို ကိုယ်တိုင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် မျက်မှောက်ပြု၍ ပြည့်စုံစေပြီးလျှင် ဟောကြားခဲ့လေပြီ၊ ထိုတရားကို အသင် ယောက်ျားမြတ်သည်လည်း ကိုယ်တိုင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် မျက်မှောက်ပြု၍ ပြည့်စုံစေပြီးလျှင် နေနိုင်ပါပေ၏။ အသင် ယောက်ျားမြတ်သည် အကြင်တရားကို ကိုယ်တိုင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် မျက်မှောက်ပြု၍ ပြည့်စုံစေပြီးလျှင် နေတော်မူ၏။ ထိုတရားကိုပင် အကျွန်ုပ်၏ဖခင် ရာမဆရာကြီးသည်လည်း ကိုယ်တိုင် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် မျက်မှောက်ပြု၍ ပြည့်စုံစေပြီးလျှင် ဟောကြားခဲ့လေပြီ။ ဤသို့လျှင် အကျွန်ုပ်၏ဖခင် ရာမဆရာကြီး သိခဲ့ပြီးသောတရားကို ယောက်ျားမြတ် သိတော်မူပေ၏။ ယောက်ျားမြတ် သိတော်မူသော တရားကိုပင် အကျွန်ုပ်၏ဖခင် ရာမဆရာကြီးလည်း သိခဲ့လေပြီ။ ဤသို့လျှင် အကျွန်ုပ်၏ဖခင် ရာမဆရာကြီးကဲ့သို့ပင် အသင်ယောက်ျားမြတ်သည် ဖြစ်တော်မူပေ၏။ အသင် ယောက်ျားမြတ်ကဲ့သို့ပင် အကျွန်ုပ်၏ဖခင် ရာမဆရာကြီးသည်လည်း ဖြစ်ပါပေ၏။ လာတော်မူပါ ငါ့ရှင်.. ငါ့ရှင်သည်ပင် ဤဂိုဏ်းကြီးကို ထိန်းသိမ်း စောင့်ရှောက်တော်မူပါ”ဟူ၍ ပြောဆိုကာ တပည့်ဂိုဏ်းပရိသတ်ကြီး တခုလုံးကို အလောင်းတော်သူမြတ်အား နှင်းအပ်လေတော့သည်။ ဤသို့လျှင် ဥဒကဆရာကြီးသည် သီတင်းသုံးဖော် အတူတကွ တရားကျင့်ဖော် ဖြစ်တော်မူသော အလောင်းတော်သူမြတ်ကို မိမိ၏ ဆရာအရာ၌ တင်ထားလေတော့သည်။
တပည့်ဂိုဏ်းကြီးတခုလုံးကို နှင်းအပ်ရုံသာမဟုတ်ပဲ ရှေးဆိုအပ်ပြီး အာဠာရဆရာကြီးနည်းတူပင် အမြတ်တနိုး ကော်ရော် ပူဇော်မှုကိုလည်း ပြုလေသည်။ (၂၂၅၊ ပဌမစာခေါင်းကို ပြန်၍ကြည့်ပါ)။
အလောင်းတော်သူမြတ်သည်
လောကီဈာန်သမာပတ်တို့၌ အပြစ်ကိုမြင်၍
ဥဒကဆရာကြီးထံမှ ဖဲခွါခဲ့ခြင်း
အလောင်းတော်သူမြတ်မှာ ထို လောကီသမာပတ် ရှစ်ပါးတို့ကို အရကြိုးကုတ် အားထုတ်တော်မူပြီးနောက် များမကြာမီ
၂၃၂
ကာလအတွင်းမှာပင် ရှေးရှေးဘဝတို့က ထိုဈာန်တို့၌ အလေ့အကျက်ရပြီးသူ ဖြစ်ခြင်းကြောင့်၎င်း, ပညာအဆင်အခြင် ကြီးမြတ်သူ ဖြစ်ခြင်းကြောင့်၎င်း ထိုလောကီဈာန် ရှစ်ပါးတို့၏ ပစ္စုပ္ပန်ဘ၀ အလားအလာသဘောသွား, တမလွန်ဘဝ၌ ရရှိမည့် အကျိုးများကို စဉ်းစား ဆင်ခြင်တော်မူလတ်သောအခါ ထိုနေ၀သညာနာသညာယတန ဈာန်တိုင်အောင်သော လောကီသမာပတ် ဈာန်ရှစ်ရပ်တို့၏ ပစ္စုပ္ပန်ဘဝ၌ သဘောသွားအလားအလာ, တမလွန်ဘဝ၌ ဘဝဂ်ဘုံခေါ်သော နေဝသညာနာသညာယတန ဗြဟ္မာဘုံ၌ ပဋိသန္ဓေကျိုး ပေးလိမ့်မည့် အခြင်းအရာတို့ကို ကောင်းစွာ သိမြင်တော်မူလေသည်။ ထိုအခါ “ဤလောကီသမာပတ် ဈာန်ရှစ်ရပ်တို့သည် ဝဋ်ဆင်းရဲ၌ အကျုံးဝင်သော တရားများသာ ဖြစ်ကုန်၏”ဟူ၍ ဆုံးဖြတ်ချက် ချမှတ်တော်မူကာ “ဤလောကီသမာပတ် ဈာန်ရှစ်ရပ် တရားစုသည် ၀ဋ်ဆင်းရဲ၌ ငြီးငွေ့ဘို့ရန် မဖြစ်နိုင်ချေ။ တပ်ခြင်းကင်းဘို့ရန် မဖြစ်နိုင်ချေ၊ ရာဂအစရှိသော ကိလေသာများ ချုပ်ငြိမ်းဘို့ရန် မဖြစ်နိုင်ချေ။ ကိလေသာခပ်သိမ်း ငြိမ်းဘို့ရန် မဖြစ်နိုင်ချေ၊ သိသင့်သမျှတရားများကို သိဘို့ရန် မဖြစ်နိုင်ချေ၊ မဂ်ဉာဏ်လေးပါးတို့ကို ရဘို့ရန် မဖြစ်နိုင်ချေ။ နိဗ္ဗာန်ကို မျက်မှောက်ပြုဘို့ရန် မဖြစ်နိုင်ချေ။ စင်စစ်သော်ကား ဤလောကီသမာပတ် ဈာန်ရှစ်ရပ်တို့သည် အမြတ်ဆုံး အထက်ဆုံး အကျိုးပေးပါမှ မဟာကပ်ပေါင်း ရှစ်သောင်းလေးထောင် အသက်ရှည်သည့် (ဘဝဂ်ခေါ်သော) နေဝသညာနာသညာယတန ဗြဟ္မာ့ဘုံသို့ ရောက်ရုံသာ အကျိုးပေးလိမ့်မည်။ ထို့ထက်သာလွန်သော အကျိုးကို ပေးနိုင်ကြမည်မဟုတ်၊ ထိုဈာန် ၏အကျိုးပေးရာ နေဝသညာနာသညာယတန ဗြဟ္မာဘုံမှာလည်း ဇာတိဘေး, ဇရာဘေး, မရဏဘေးမှ မလွတ်မြောက်သေးသော ဌာနသာ ဖြစ်ချေသည်၊ သေမင်း၏ ကျော့ကွင်းဖြင့် ဝန်းရံအပ်ပြီးသားသာ ဖြစ်ချေသည်”ဟူ၍ လေးနက်စွာ ဆင်ခြင် စဉ်းစားတော်မူမိလေသည်။
၂၃၃
ဆာလောင်မွတ်သိပ်ခြင်း အပြင်းနှိပ်စက်အပ်သော ယောက်ျားသည် နှစ်သက်ဖွယ်သော ထမင်းပွဲကြီးကို ရရှိ၍ ပဌမပိုင်းတွင် ထိုထမင်းပွဲကြီးကို နှစ်သက်အားရစွာ စားသုံးပြီးနောက် သည်းခြေဒေါသ ထ၍ဖြစ်စေ, သလိပ်ဒေါသ ထ၍ဖြစ်စေ, ထို ထမင်းပွဲကြီးထဲ၌ ယင်ကောင်ကျ၍ဖြစ်စေ ထိုထမင်းပွဲကြီးကို ငြီးငွေ့စက်ဆုပ်ကာ စွန့်ပယ်ပြီးလျှင် နောက်ထပ်တဖန် ထမင်းတလုပ်ကိုမျှ စားလိုစိတ် မရှိတော့သကဲ့သို့ ထို့အတူ အလောင်းတော် သူမြတ်သည်လည်း ထိုလောကီသမာပတ် ဈာန်ရှစ်ရပ်တို့ကို နှစ်ရက် သုံးရက်အတွင်း အလွယ်နှင့်အားထုတ်၍ ရရှိပြီးလျှင် ပဌမပိုင်း ရှေ့အဖို့၌ ထိုဈာန်သမာပတ်တို့ကို နှစ်သက်စွာ ဝင်စားသုံးဆောင်ပြီးနောက် တဖန် ထိုသမာပတ်တို့၏ ဝဋ်ဆင်းရဲ၌သာ အကျုံးဝင်ခြင်း အစရှိသော ရှေးဖော်ပြရာပါ အပြစ်များကို မြင်တော်မူသော အခါမှစ၍ ထိုသမာပတ်ရှစ်ပါးတို့ကို ဝသီဘော်ငါးမျိုးတို့တွင် တမျိုးမျိုးဖြင့် လေ့လာသုံးစွဲရန်စိတ် လုံးဝမရှိတော့ပဲ “ဤသမာပတ်ရှစ်ပါးဖြင့် ဘာမျှ အကျိုးမရှိ၊ ဤသမာပတ်ရှစ်ပါးဖြင့် ဘာမျှ အကျိုးမရှိ”ဟူ၍သာ အဖန်ဖန်ပယ်ရှား၍ ထိုသမာပတ်ရှစ်ပါးမှ ငြီးငွေ့တော်မူသည်ဖြစ်ရကား ထိုဥဒကဂိုဏ်းဆရာကြီးထံမှ မကြာမီ ဖဲခွါတော်မူခဲ့လေ၏။
**********