မစ္ဆဇာတ် -၁

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

←၃၃။ သမ္မောဒမာနဇာတ်

ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော် ၃၄။ မစ္ဆဇာတ်

၃၅။ ဝဋ္ဋကဇာတ်→

၄။ မစ္ဆဇာတ်

မိန်းမနိုင်ငံသို့လိုက်၍ ပျက်စီးဘူးသည့် အကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသောလူကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် န မံ သီတံ န မံ ဥဏှံ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤမစ္ဆဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် မယားဟောင်းဖျားယောင်းသောရဟန်းကို အကြောင်း ပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ ထိုစကားသည် မှန်၏။ ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုရဟန်းကို ရဟန်း သင်သည် ငြီးငွေ့သတတ် ဟူသည် မှန်သလောဟု မေးတော်မူ၏။ ဘုန်းတော်ကြီးသောအရှင်ဘုရား မှန်ပေ၏ဟု လျှောက်၏။ အဘယ်သူသည် ငြီးငွေ့စေအပ်သနည်းဟု မိန့်တော်မူ၏။ အရှင်ဘုရား အကျွန်ုပ်၏ မယားဟောင်းသည် ငြီးငွေ့စေအပ်၏။ အကျွန်ုပ်သည် နူးညံ့သော လက်အရသာရှိသည်၏အဖြစ်နှင့် ထိုမယားဟောင်းကို စွန့်ခြင်းငှာ မတတ်နိုင်ဟု လျှောက်၏။ ထိုအခါ ထိုရဟန်းကို မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်း ဤမိန်းမသည် ယခုသာလျှင် သင်၏ အကျိုးမဲ့ကိုပြုသည် မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း ပြုဘူးသည်သာလျှင်တည်း၊ သင်သည် ထိုမိန်းမကိုမှီ၍ သေခြင်းသို့ရောက်သည်ရှိသော် ငါ့ကို စွဲ၍ သေခြင်းမှလွတ်ဘူး၏ဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကိုဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မည်သောမင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် ထိုမင်း၏ပုရောဟိတ် ဖြစ်၏။ ထိုအခါ တံငါတို့သည် မြစ်၌ ကွန်ပစ်ကုန်၏။ ထိုအခါ တခုသောငါးကြီးသည် ကာမဂုဏ်၌ မွေ့လျော် သည်၏အစွမ်းဖြင့် မိမိ၏ ငါးမနှင့်တကွ ကျက်စားလျက်လာ၏။ ထိုငါးကြီး၏ငါးမသည် ရှေး၌သွားသည်ရှိသော် ကွန်နံ့နံလာ၍ ကွန်ကိုရှောင်လွှဲ၍ သွား၏။ ကာမဂုဏ်၌ မက်မောသော လျှပ်ပေါ်သောငါးကြီးသည်ကား ကွန်တွင်းသို့သာဝင်၏။ တံငါတို့သည် ငါးကြီး၏ ကွန်တွင်းသို့ဝင်သည်၏ အဖြစ်ကိုသိ၍ ကွန်ကိုချီ၍ ငါးကိုယူ၍ မသတ်မူ၍လျှင် သဲပြင်၌ပစ်ချ၍ ဤငါးကို မီးကျီး၌ ကင်၍ စားကုန်အံ့ဟု မီးကျီးကိုပြုကုန်၏။ တံကျင်ကို ရွေကုန်၏။ ငါးသည် မီးကျီး၌ကင်သော ဆင်းရဲသည်၎င်း တံကျင်လျှိုသော ဆင်းရဲသည်၎င်း တပါးသော ဆင်းရဲသည်၎င်း ငါ့ကို မနှိပ်စက်နိုင်၊ ထိုငါးသည် ကာမဂုဏ်၌ မွေ့လျော်သဖြင့် တပါးသော ငါးမသို့ လိုက်ယောင်တကားဟု ထိုငါးမအား ငါ၌ အကြင်နှလုံးမသာခြင်းသို့ ရောက်လတ္တံ့၊ ထိုငါးမအားဖြစ်လတ္တံ့သော နှလုံး မသာယာခြင်းသည်လျှင် ငါ့ကို နှိပ်စက်၏ဟု ငိုကြွေးလိုသည်ဖြစ်၍-

၃၄။ န မံ သီတံ န မံ ဥဏှံ၊ န မံ ဇာလသ္မိ ဗာဓနံ။
ယဉ္စ မံ မညတေ မစ္ဆီ၊ အညံ သော ရတိယာ ဂတော။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၃၄။ မံ၊ ငါ့ကို။ သီတံ၊ ရေမှ ထုတ်သောကာလ၌ဖြစ်သော ချမ်းခြင်းသည်။ န ဗာဓတိ၊ မနှိပ်စက်။ မံ၊ ငါ့ကို။ ဥဏှံ၊ အချမ်းကင်းသော ကာလ၌ဖြစ်သော ပူခြင်းသည်။ န ဗာဓတိ၊ မနှိပ်စက်။ တနည်းကား-မံ၊ ငါ့ကို။ ဥဏှံ၊ မီးကျီးတို့၌ကင်ခြင်းလျှင် အရင်းရှိသော အပူသည်။ န ဗာဓတိ၊ မနှိပ်စက်။ မံ၊ ငါ့ကို။ ဇာလသ္မိံ၊ ကွန်၌။ ဗာဓနံ၊ သတ်ခြင်းဟုဆိုအပ်သော ဆင်းရဲသည်း န ဗာဓတိ၊ မနှိပ်စက်။ စ-ဧကန္တန၊ စင်စစ်သဖြင့်။ မံ၊ ငါ့ကို။ မစ္ဆီ၊ ငါးမသည်။ သော၊ ထိုငါးသည်။ အညံ၊ ငါမှတပါးသောငါးမသို့။ ရတိယာ၊ ကာမဂုဏ်၌ မွေ့လျော်သဖြင့်။ ဂတော၊ လိုက်လေပြီ။ ဣတိ၊ ဤသို့။ ယံ မညတေ၊ အကြင်အောက်မေ့လိမ့်။ တံ၊ ထိုသို့အောက်မေ့ခြင်းသည်သာလျှင် မံ၊ ငါ့ကို။ ဗာဓတိ၊ နှိပ်စက်၏

ထိုငါးမသည် ကွန်၌ကျသောငါ့ကို ဤတံငါတို့သည် ယူအပ်သည်၏အဖြစ်ကို မသိသည်ဖြစ်၍ ငါ့ကို မမြင်သည်ရှိသော် တပါးသောငါးမသို့ ကာမဂုဏ်မွေ့လျော်သဖြင့် လိုက်သည်ဖြစ်လတ္တံ့ဟု ကြံလိမ့်၊ နှလုံး မသာယာခြင်းသို့ရောက်သော ငါးမ၏ ထိုကြံခြင်းသည်သာ ငါ့ကိုနှိပ်စက်၏ဟု သဲပြင်၌လျောင်းလျက် ငိုကြွေး၏။ ထိုအခါ ပုရောဟိတ်သည် ကျွန်အပေါင်းခြံရံလျက် ရေချိုးအံ့သောငှါ မြစ်ဆိပ်သို့လာ၏။ ပုရောဟိတ်သည်ကား ခပ်သိမ်းသောသတ္တဝါတို့၏ အသံကိုသိ၏။ ထို့ကြောင့် ပုရောဟိတ်အား ငါး၏ ငိုကြွေးသံကိုကြား၍ ဤသို့သောအကြံသည် ဖြစ်၏။ ဤငါးသည် ကိလေသာ၏အစွမ်းဖြင့် ငိုကြွေး၏။ ဤသို့ ထိုငါးသည် ကိလေသာနှိပ်စက်သော စိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍လျှင် သေသည်ရှိသော် ငရဲ၌ သာလျှင် ဖြစ်လတ္တံ့၊ ငါကား ဤငါး၏ ကိုးကွယ်ရာဖြစ်လတ္တံ့ ဟု တံငါတို့၏အထံသို့သွား၍ အို တံငါတို့ သင်တို့သည် ငါတို့အား တနေ့မျှလည်း ဟင်းလျာဘို့ ငါးကို မပေးကုန်ဟု ဆို၏။

တံငါတို့သည် အရှင်အရှင်တို့သည် အသို့ဆိုကုန်သနည်း၊ အရှင်တို့သည် ကြိုက်လေသောငါးကိုယူ၍ သွားကုန်လောဟု ဆို၏။ ငါတို့အား တပါးသောငါးဖြင့် အလိုမရှိ၊ ဤငါးကိုသာလျှင် ပေးကုန်လောဟု ဆို၏။ အရှင်အရှင်တို့သည် ယူကုန်လောဟု ဆို၏။ ဘုရားလောင်းသည် ထိုငါးကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ယူ၍ မြစ်နား၌နေ၍ အိုငါး ငါသည် ယနေ့ သင့်ကို အကယ်၍မမြင်အံ့၊ သင်သည် အသက်ကုန်ခြင်းသို့ ရောက်ရာ၏။ ယနေ့မှစ၍ သင်သည် ကိလေသာအလိုသို့ လိုက်သည် မဖြစ်လင့်ဟုဆုံးမ၍ ရေ၌လွှတ်၍ ရေချိုး၍ မြို့သို့ဝင်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကိုဆောင်၍ သစ္စာတို့ကို ပြတော်မူ၏။ သစ္စာကိုပြတော်မူသည်၏ အဆုံး၌ ငြီးငွေ့သောရဟန်းသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌တည်၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည်လည်း အနုသန္ဓေကိုစပ်၍ ယခုအခါ မယားဟောင်းသည် ထိုအခါ ငါးမဖြစ်ပြီ၊ ယခုအခါ ငြီးငွေ့သောရဟန်းသည် ထိုအခါ ငါးကြီးဖြစ်ပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်သာလျှင် ထိုအခါ ပုရောဟိတ်ဖြစ်ပြီဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။