မကသဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

←၄၃။ ဝေဠုကဇာတ်

ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော် ၄၄။ မကသဇာတ်

၄၅။ ရောဟိဏိဇာတ်→

၄။ မကသဇာတ်

ခြင်မှက်တို့နှင့်စစ်တိုက်သော လူမိုက်တို့၏ အကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသောလောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် သေယျာ အမိတ္တော အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤမကသဇာတ်ကို မဂဓတိုင်းတို့၌ ဒေသစာရီ ကြွတော်မူသည်ရှိသော် တခုသော ရွာငယ်၌ မိုက်ကုန်သော ရွာသားတို့ကိုအကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် အခါတပါး၌ သာဝတ္ထိပြည်မှ မဂဓတိုင်းသို့ကြွတော်မူ၍ ထိုမဂဓတိုင်း၌ ဒေသစာရီ ကြွတော်မူသည်ရှိသော် တခုသောရွာငယ်သို့ ရောက်တော်မူသတတ်၊ ထိုရွာငယ်သည်လည်း များသောအားဖြင့် အလွန်မိုက်သောလူတို့ဖြင့်သာလျှင် ပြန့်ပြော၏။ ထိုရွာငယ်ဝယ် တနေ့သ၌ အလွန်မိုက်ကုန်သောလူတို့သည် စည်းဝေးကုန်၍ အချင်းတို့ တောသို့ဝင်ကုန်၍ အမှုကိုပြုကုန်သောငါတို့ကို မှက်တို့သည် ကိုက်ကုန်၏။ ထိုမှက်တို့ကိုက်ခြင်းဟူသောအကြောင်းကြောင့် ငါတို့အား အမှုပျက်ခြင်းသည်ဖြစ်၏။ အလုံးစုံသော ငါတို့သည်လျှင် လေးတို့ကို၎င်း တပါးသော လက်နက်တို့ကို၎င်း ယူ၍ သွားကုန်၍ မှက်တို့နှင့်တကွ စစ်ထိုးကုန်၍ အလုံးစုံသောမှက်တို့ကို ထိုးကုန်၍၎င်း ဖြတ်ကုန်၍၎င်း သတ်ကုန်အံ့ဟုတိုင်ပင်ကုန်၍ တောသို့ဝင်ကုန်၍ မှက်တို့ကိုထိုးကုန်အံ့ဟု အချင်းချင်း စစ်ထိုးကုန်၍၎င်း ပုတ်ခတ်ကုန်၍၎င်း ဆင်းရဲခြင်းသို့ရောက်ကုန်၍ လာလတ်သည်ရှိသော် ရွာတွင်း၌၎င်း ရွာလယ်၌၎င်း ရွာတံခါး၌၎င်း အိပ်ကုန်၏။

မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်းအပေါင်းခြံရံလျက် ရွာငယ်သို့ ဆွမ်းအလို့ငှာဝင်တော်မူ၏။ ကြွင်းကုန်သော ပညာရှိကုန်သောလူတို့သည် မြတ်စွာဘုရားကို မြင်ကုန်၍ ရွာတံခါး၌ မဏ္ဍပ်ကိုပြုကုန်၍ ဘုရားအမှူးရှိကုန်သော သံဃာအား ကြီးစွာသောအလှူကိုပေးကုန်၍ မြတ်စွာဘုရားကိုရှိခိုး၍ နေကြကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုထိုအရပ်၌ ပညာမရှိကုန်သောလူတို့ကို မြင်တော်မူ၍ သီတင်းသည်တို့ကို သီတင်းသည်တို့ များစွာကုန်သောဤလူတို့သည် နာကုန်၏။ ထိုလူတို့သည် အဘယ်အမှုကို ပြုကုန်သနည်းဟု မေးတော်မူသည်ရှိသော် အရှင်ဘုရား ထိုလူတို့သည် မှက်တို့နှင့်စစ်ထိုးခြင်းကိုပြုကုန်အံ့ဟုသွားကုန်၍ အချင်းချင်းထိုးကြကုန်၍ မိမိတို့သာနာသည် ဖြစ်ကုန်၏ဟု လျှောက်ကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် သီတင်းသည်တို့ ယခုသာလျှင် အလွန်မိုက်ကုန်သောထိုလူတို့သည် မှက်တို့ကိုပုတ်ခတ်ကုန်အံ့ဟု မိမိတို့ကိုယ်ကို ပုတ်ခတ်ကုန်သည် မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း မှက်တို့ကို ပုတ်ခတ်ကုန်အံ့ဟု အချင်းချင်း ပုတ်ခတ်ကုန်သောလူတို့သည် ဖြစ်ဘူးကုန်သလျှင်ကတည်းဟု မိန့်တော်မူ၍ ဆိတ်ဆိတ်နေတော်မူ၏။ ထိုလူတို့သည် တောင်းပန်အပ်သည်ဖြစ်၍ အတိတ်ကိုဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... သီတင်းသည်တို့ လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မည်သောမင်းသည် မင်းပြုလတ်သည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် ကုန်သွယ်ခြင်းဖြင့် အသက်မွေးခြင်းကိုပြု၏။ ထိုအခါ ကာသိတိုင်း၌ တခုသောပစ္စန္တရစ်ရွာ၌ များစွာကုန်သော လက်သမားတို့သည် နေကုန်၏။ ထိုရွာ၌ တယောက်သော သစ်ရွေသောလက်သမားသည် သစ်ကိုရွေ၏။ ထိုအခါ တခုသောမှက်သည် ထိုလက်သမား၏ ကြေးနီခွက်ကျောက်ကုန်းနှင့်တူသော ဦးခေါင်း၌နား၍ လှံဖြင့်ထိုးဘိသကဲ့သို့ ဦးခေါင်း၌ နှုတ်သီးဖျားဖြင့်ထိုး၏။ ထိုလက်သမားသည် မိမိအထံ၌နေသော သားကို ချစ်သား ငါ၏ဦးခေါင်း၌ မှက်သည် လှံဖြင့်ဆွဘိသကဲ့သို့ ထိုး၏။ ထိုမှက်ကို မြစ်လောဟု ဆို၏။ ဘခင် သည်းခံဦးလော တချက်တည်းဖြင့်သာလျှင် ထိုမှက်ကိုသတ်အံ့ဟုဆို၏။ ထိုအခါ ဘုရားလောင်းသည်လည်း မိမိ၏ဘဏ္ဍာကိုရှာသည်ရှိသော် ထိုရွာသို့ရောက်၍ ထိုလက်သမားတို့၏ စရပ်၌ နေ၏။ ထိုအခါ၌လျှင် ထိုလက်သမားသည် သားကို ချစ်သား ဤမှက်ကို မြစ်လောဟု ဆို၏။ ထိုသားသည် ဘခင် မြစ်အံ့ဟု ထက်လှသောပုဆိန်ကြီးကိုချီ၍ အဘ၏ အနား၌ ရပ်လျက် မှက်ကိုခတ်အံ့ဟု အဘ ဦးခေါင်းကို နှစ်ဖြာခွဲ၏။ လက်သမားသည် ထိုအရပ်၌ပင်လျှင် အသက်ကုန်ခြင်းသို့ ရောက်၏။ ဘုရားလောင်းသည် ထိုလက်သမားသား၏ အမှုကိုမြင်၍ ရန်သူဖြစ်သော်လည်း ပညာရှိသည်သာလျှင် မြတ်၏။ ထိုစကားသည် မှန်၏။ ရန်သူပညာရှိသည် ဒဏ်မှကြောက်သောကြောင့်လည်း လူကို မသတ်လတ္တံ့ဟုကြံ၍-

၄၄။ သေယျော အမိတ္တော မတိယာ ဥပေတော၊
န တွေဝ မိတ္တော မတိဝိပ္ပဟီနော။
မကသံ ဝဓိဿန္တိ ဧဠမူဂေါ၊
ပုတ္တာ ပိတု အဗွီဒါ ဥတ္တမင်္ဂ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၄၄။ မတိယာ၊ ပညာနှင့်။ ဥပေတော၊ ပြည့်စုံသော အမိတ္တော၊ ရန်သူသည်။ သေယျော၊ မြတ်သေး၏။ မတိဝိပ္ပဟီနာ၊ ပညာမှကင်းသော။ မိတ္တော၊ အဆွေခင်ပွန်းသည်။ န တွေဝ သေယျာ၊ မမြတ်သလျင်ကတည်း။ ဧဠမူဂေါ၊ တံတွေးယိုသော ခံတွင်းရှိသော သူမိုက်သည်။ ပုတ္တော၊ သားဖြစ်လျက်လည်း။ မကသံ၊ မှက်ကို။ ဝဓိဿံ၊ သတ်အံ့။ ဣတိ၊ ဤသို့ နှလုံးသွင်း၍။ ပိတု၊ အဘ၏။ ဥတ္တမင်္ဂံ၊ ဦးခေါင်းကို။ အဗ္ဗီဒါ၊ နှစ်စိတ်ခွဲ၏။

ဤဂါထာကိုဆိုပြီး၍ ဘုရားလောင်းသည် နေရာမှထ၍ အမှုအလျောက်သွား၏။ လက်သမား၏ အဆွေအမျိုးတို့သည် အလောင်းကောင်ကို သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းကို ပြုကုန်၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် သီတင်းသည်တို့ ဤသို့ ရှေး၌လည်း မှက်ကိုသတ်ကုန်အံ့ဟု အဘကိုသတ်ကုန်သော လူတို့သည် ဖြစ်ဘူးကုန်ပြီသလျှင်ကတည်းဟု ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ အနုသန္ဓေကိုစပ်၍ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ဂါထာကိုဆိုပြီး၍ဖဲသွားသော ပညာရှိကုန်သည် ဖြစ်ဘူးပြီဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။