ပုဏ္ဏပါတိဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

←၅၂။ စူဠဇနကဇာတ်

ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော် ၅၃။ ပုဏ္ဏပါတိဇာတ်

၅၄။ ကိံဖလဇာတ်→

၃။ ပုဏ္ဏပါတိဇာတ်

သေသောက်ကြူးတို့ လှည့်ပတ်သည့် အကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသောလောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် တထေဝ ပုဏ္ဏာ ပါတိယော အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤပုဏ္ဏပါတိဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌နေတော်မူစဉ် အဆိပ်ခတ်သောသေကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ တပါးသောအခါ သာဝတ္ထိပြည်၌ သေသောက်ကြူးတို့သည် စည်းဝေးကုန်၍ ငါတို့အား သေဘိုးသည်ကုန်ပြီ၊ အသို့ပြု၍လျှင် ရအံ့နည်းဟု ဆိုကြကုန်၏။ ထိုအခါ တယောက်သော ကြမ်းကြုတ်သောသေသောက်ကြူးသည် မကြံကြကုန်လင့်၊ တခုသော ဥပါယ်သည်ရှိ၏ဟုဆို၏။ အချင်းသေသောက်ကြူး အဘယ်မည်သော ဥပါယ်နည်းဟု ဆိုကြကုန်သည်ရှိသော် အနာထပိဏ်သူဌေးသည် လက်စွပ်တို့ကိုဝတ်၍ ပြေပြစ်သောပုဆိုးကိုဝတ်လျက် မင်းခစားအံ့သောငှါသွား၏။ ငါသည် သေခွက်၌ မိန်းမောခြင်းတို့ကို ပြုတတ်သောဆေးကိုခတ်၍ နေပူ၌ သေကိုစီရင်၍ထိုင်ကုန်လျက် အနာထပိဏ်သူဌေး၏ လာသောကာလ၌ သူဌေးကြီး ဤအရပ်သို့ လာတော်မူလောဟုခေါ်၍ ထိုသုရာကိုသောက်စေ၍ မိန်းမောသည်ဖြစ်သောအနာထပိဏ်သူဌေး၏ လက်စွပ်ကို၎င်း, ပုဆိုးတို့ကို၎င်း ယူ၍ သေဘိုးပြုကုန်အံ့ဟု ဆို၏။ ထိုသေသောက်ကြူတို့သည် ကောင်းပြီဟုဝန်ခံကုန်၍ ထိုသေသောက်ကြူးဆိုတိုင်း ပြုကုန်၍ အနာထပိဏ်သူဌေး၏ လာသောကာလ၌ ခရီးဦးသို့သွား၍ ရှိခိုးပြီးလျှင် အရှင်ဤအရပ်သို့လျှင် လာတော်မူကုန်လော၊ အကျွန်ုပ်တို့၏အထံ၌ အလွန်နှစ်သက်ဘွယ်ရှိသော ဤသုရာကို အတန်ငယ်သောက်၍ သွားကုန်လောဟု ဆိုကုန်၏။

သောတာပန်ဖြစ်သော ဘုရားတပည့်သည် သုရာကို အဘယ်မှာသောက်လတ္တံ့နည်း၊ အလိုမရှိသည် ဖြစ်ငြားသော်လည်း ဤသေသောက် ကြူးတို့ကို စုံစမ်းအံ့ဟု ထိုသေသောက်ကြူးတို့၏ အထံသို့သွား၍ ထိုသေသောက်ကြူးတို့၏ အမူအရာကိုကြည့်၍ ဤသေကို ဤသေသောက် ကြူးတို့သည် ဤမည်သောအကြောင်းကြောင့် ဖော်အပ်၏ဟုသိ၍ ယခုအခါ၌ ဤနေ့မှစ၍ ဤသေသောက်ကြူးတို့ကို ဤအရပ်မှပြေးစေအံ့ဟုကြံ၍ ဟယ်-ပျက်ကုန်သော သေသောက်ကြူးတို့ သင်တို့သည် သေခွက်၌ဆေးခတ်၍ လာတိုင်း လာတိုင်းကုန်သောသူတို့ကို သောက်စေပြီးလျှင် မိန်းမောစေခြင်းကိုပြု၍ လုယက်ကုန်အံ့ဟု သေတင်းကုပ်စီရင်၍ နေကုန်၏။ စင်စစ် ဤသုရာကို ချီးမွမ်းကုန်၏။ တယောက်သော သူသည်လည်း ထိုသေကိုချီ၍ သောက်ခြင်းငှာ မဝံ့၊ ဤသေသည် အကယ်၍ အဆိတ်မခတ်အပ်သည် ဖြစ်အံ့၊ သင်တို့သည်လျှင်လည်း သောက်ကုန်ရာ၏ဟု ဆို၏။ ဆိုပြီး၍ ထိုသေသောက်ကြူးတို့ကို ခြိမ်းချောက်၍ ထိုအရပ်မှပြေးစေ၍ မိမိအိမ်သို့သွားပြီးလျှင် သေသောက်ကြူးတို့သည် ပြုအပ်သော အကြောင်းကို မြတ်စွာဘုရားအားလျှောက်အံ့ဟု ဇေတဝန် ကျောင်းတော်သို့သွား၍ ကြားလျှောက်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် သူကြွယ် ရှေးဦးစွာ ယခုအခါ၌သာလျှင် ထိုသောက်ကြူတို့သည် သင့်ကိုလှည့်ပတ်လိုကုန်သည် မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း ပညာရှိတို့ကို လှည့်ပတ်လိုကုန်သည် ဖြစ်ကုန်ပြီဟုမိန့်တော်မူ၍ အနာထပိဏ်သူဌေးသည် တောင်းပန်အပ်သည်ဖြစ်၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... သူဌေး လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် ဗာရာဏသီသူဌေး ဖြစ်၏။ ထိုအခါ၌လည်း ထိုသေသောက်ကြူတို့သည် ဤအတူသာလျှင် တိုင်ပင်ကုန်၍ ဗာရာဏသီသူဌေး၏ လာသောကာလ၌ ခရီးဦးသို့သွား၍ ဤအတူသာလျှင် ဆိုကုန်၏။ သူဌေးသည် အလိုမရှိသည် ဖြစ်သော်လည်း သေသောက်ကြူးတို့ကို စုံစမ်းလိုသည်ဖြစ်၍ ထိုသေသောက်ကြူတို့၏အမူအရာကိုကြည့်၍ ဤမည်သောအမှုကိုပြု၍ ထိုသေသောက် ကြူးတို့သည် လှည့်ပတ်လိုကုန်၏။ ထိုသေသောက်ကြူးတို့ကို ဤအရပ်မှ ပြေးစေအံ့ဟု ကြံ၍ အို-သေသောက်ကြူးကို သုရာကိုသောက်၍ မင်းအိမ်သို့သွားခြင်းမည်သည် မသင့်၊ မင်းကိုဖူးမြင်၍ တဖန်ပြန်လာသော ငါသည် သိလတ္တံ့၊ သင်တို့သည် ဤအရပ်၌သာလျှင် နေနှင့်ကြကုန်လောဟု ဆို၏။ ဆိုပြီး၍ မင်း ခစားအံ့သောငှါသွား၍ တဖန်ပြန်လာ၏။

သေသောက်ကြူးတို့သည် အရှင်ဤအရပ်သို့ လာကုန်လောဟု ဆိုကုန်၏။ ဗာရာဏသီသူဌေးသည် ထိုအရပ်သို့သွား၍ ဆေးနှင့်ယှဉ်ကုန်သော သုရာခွက်တို့ကို ကြည့်၍ အို-သေသောက်ကြတို့ သင်တို့၏ အမူအရာကို ငါသည်မနှစ်သက်၊ သင်တို့၏ သုရာခွက်တို့သည် ပြည့်မြဲတိုင်းသာလျှင် တည်ကုန်၏။ သင်တို့သည်.စင်စစ်လျှင် သုရာကိုချီးမွမ်းကုန်၏။ ထိုသို့ချီးမွမ်းသော်လည်း မသောက်ကြကုန်၊ ဤသုရာသည် နှစ်သက်ဘွယ်ရှိသည် အကယ်၍ ဖြစ်ငြားအံ့၊ သင်တို့သည်လည်း သောက်ကုန်ရာ၏။ ဤသည်ကား အဆိပ်နှင့်ယှဉ်သည် ဖြစ်ရာ၏ဟု ဆိုပြီး၍ ထိုသေသောက်ကြူးတို့၏ နှလုံးအလိုကိုဖျက်ဆီးလိုသည်ဖြစ်၍-

၅၃။ တထေဝ ပုဏ္ဏာ ပါတိယော၊ အညာယံ ဝတ္တတေ ကထာ။
အာကာရဏနေ ဇာနာမိ၊ န စာယံ ဘဒ္ဒိကာ သုရာ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၅၃။ ပါတိယော၊ သေခွက်တို့သည်။ တထေဝ၊ ထိုရှေးအတူသလျှင်။ ပုဏ္ဏာ၊ ပြည့်ကုန်၏။ အယံ ကထာ၊ ဤသုရာကောင်း၏ ဟူသော စကားသည်။ အညာ၊ မဟုတ်မမှန်သည်။ ဝတ္တတေ၊ ဖြစ်၏။ အာကာရဏေန၊ ဤသို့သော အကြောင်းကြောင့်။ စ-ဧကန္တေန၊ စင်စစ်သဖြင့်။ အယံ သုရာ၊ ဤသုရာကို။ န ဘဒ္ဒိကာ၊ မကောင်းဟူ၍။ ဇာနာမိ၊ သိ၏။

ဤသို့လျှင် သေသောက်ကြူးတို့ကိုနှိပ်စက်၍ အကြင်အခြင်းအရာအားဖြင့် ခြိမ်းချောက်သည်ရှိသော် တဖန် ဤသို့ သဘောရှိသောအမှုကို မပြုကုန်၊ ထိုသို့သော အခြင်းအရာအားဖြင့် သေသောက်ကြူးတို့ကို ခြိမ်းချောက်၍ လွှတ်လိုက်၏။ ဗာရာဏသီသူဌေးသည် အသက်ထက်ဆုံး ဒါနအစရှိကုန်သော ကောင်းမှုတို့ကိုပြုကုန်၍ ကံအားလျော်စွာ လား၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ယခုအခါ သေသောက်ကြူးတို့သည် ထိုအခါ သေသောက်ကြူးတို့သည် ဖြစ်ဘူးကုန်ပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ဗာရာဏသီသူဌေး ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ဤသို့ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။