ပဏ္ဏိကဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

←၁၀၁။ ပရောသတဇာတ်

ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော် ၁၀၂။ ပဏ္ဏိကဇာတ်

၁၀၃။ ဝေရိဇာတ်→

၂။ ပဏ္ဏိကဇာတ်

အဘသည် သ္မီး၏အကျင့်သီလကို စုံစမ်းသောအကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသောလောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ယော ဒုက္ခဖုဋ္ဌာယ ဘဝေယျ၊ တာဏံ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤပဏ္ဏိကဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် ဟင်းရွက်ရောင်း၍ အသက်မွေးသော သီတင်းသည် တယောက်ကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ သာဝတ္ထိပြည်၌ နေသော သီတင်းသည်သည် အထူးထူး အပြားပြားကုန်သော အမြစ် အရွက် အစရှိသည်တို့ကို၎င်း၊ ဗူး, ဖရုံ အစရှိသည်တို့ကို၎င်း ရောင်း၍ အသက်မွေးခြင်းကို ပြု၏။ ထိုသီတင်းသည်၏ တယောက်သောသ္မီးသည် အလွန်အဆင်းလှ၏။ ကြည်ညိုဘွယ်ရှိ၏ အကျင့်သီလနှင့် ပြည့်စုံ၏။ အရှက် အကြောက်နှင့် ပြည့်စုံ၏။ သက်သက် အမြဲရွှင်သော မျက်နှာရှိ၏။ ထိုသတို့သမီးအား အမျိုးတူကုန်သောသူတို့သည် တောင်းအံ့သောငှါ လာကုန်သည်ရှိသော် ထိုသီတင်းသည်သည် ဤသတို့သ္မီးအား ထိမ်းမြားအံ့သောငှါ မသင့်၊ ဤသတို့သ္မီးငယ်သည် အမြဲရွှင်သော မျက်နှာရှိ၏။ သူငယ်မတို့၏အကျင့်သည်မရှိသော် လင့်အိမ်သို့သွားသော သူငယ်မ၏မိဘတို့အား ကဲ့ရဲ့အပ်သည် ဖြစ်ရာ၏။ ဤသူငယ်မအား သူငယ်မတို့၏ အကျင့်သည် ရှိသလောမရှိသလော၊ သူငယ်မကိုစုံစမ်းအံ့ဟု ကြံ၏။ ကြံပြီး၍ သီတင်းသည်သည် တနေ့သ၌ သ္မီးကို တောင်းကိုယူစေ၍ တော၌ ဟင်းရွက်အကျိုးငှါ ဘောသို့သွား၍ စုံစမ်းလိုသည်၏အစွမ်းအားဖြင့် ကိလေသာကိုမှီသကဲ့သို့ဖြစ်၍ လျှို့ဝှက်သောစကားကိုဆို၍ သ္မီးကို လက်၌ ဆွဲ၏။

သ္မီးသည် လက်ဆွဲကာမျှ၌လျှင် မျက်ရည်ယိုလျက် ငိုလျက် ဘခင် ဤအမှုသည် မသင့်၊ ရေမှမီးဖြစ်သည်နှင့်တူ၏။ ဤသို့သဘောရှိသောအမှုကို မပြုလင့်ဟု ဆို၏။ ချစ်သ္မီး စုံစမ်းအံ့သောငှသာလျှင် ငါသည် သင်၏လက်ကိုဆွဲ၏ မငိုလင့်၊ ယခု သင့်အား သူငယ်မတို့၏အကျင့်သည် ရှိသလောဟုမေး၏။ ဘခင် ရှိ၏။ ထိုစကားသည် မှန်၏။ အကျွန်ုပ်သည် လောဘ၏အစွမ်းဖြင့် တစုံတယောက်သောယောက်ျားကို မကြည့်စဘူးဟု ဆို၏။ ထိုသီတင်းသည်သည် သ္မီးကိုနှစ်သိမ့်စေ၍ အိမ်သို့ဆောင်ပြီးလျှင် မင်္ဂလာကိုပြု၍ လင့်အိမ်သို့ပို့၍ မြတ်စွာဘုရားကိုရှိခိုးအံ့ဟု နံ့သာပန်းအစရှိသည်တို့ကို လက်စွဲလျက် ဇေတဝန် ကျောင်းတော်သို့ သွားပြီးလျှင် မြတ်ဘုရားကိုရှိခိုးပူဇော်၍ တင့်အပ်သောအရပ်၌ နေ၏။ ကြာမြင့်မှ လာ၏ ဟုမိန့်တော်မူသည်ရှိသော် ထိုအကြောင်းကို မြတ်စွာဘုရားအား လျှောက်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် သီတင်းသည် သတို့သ္မီးသည် ကြာမြင့်စွာသောကာလမှစ၍ အကျင့်သီလနှင့် ပြည့်စုံသည်သာတည်း၊ သင်သည် ယခုအခါ၌သာလျှင် ဤသို့စုံစမ်းသည် မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း စုံစမ်းဘူးသည်သာလျှင်တည်းဟု မိန့်တော်မူ၍ သီတင်း သည်သည် တောင်းပန်အပ်သည်ဖြစ်၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မည်သောမင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် ရုက္ခဇိုဝ်းနတ်ဖြစ်၏။ ထိုအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဟင်း ရွက်ရောင်း၍ အသက်မွေးသော သီတင်းသည်တယောက်သည် ရှိသည်ဖြစ်၏။ ဤသို့အစရှိသော ဝတ္ထုသည် ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထုနှင့် တူသသျှင်ကတည်း၊ သီတင်းသည်သည် သ္မီးငယ်အား စုံစမ်းအံ့သောငှါ လက်၌ဆွဲ၏။ သ္မီးသည် ငိုလျက်-

၁၀၂။ ယော ဒုက္ခဖုဋ္ဌာယ ဘဝေယျ တာဏံ၊
သော မေ ပိတာ ဒုဗ္ဘိ ဝနေ ကရောတိ။
သာ ကဿ ကန္ဒာမိ ဝနဿ မဇ္ဈေ၊
ယော တာယိတာ သော သဟသံ ကရောတိ၊

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၁၀၂။ ယော ပိတာ၊ အကြင်အဘသည်။ ဒုက္ခဖုဋ္ဌာယ၊ ဆင်းရဲတွေ့သည် ရှိသော်။ တဏံ၊ ကိုးကွယ်ရာသည်။ ဘဝေယျ၊ ဖြစ်ရာ၏။ မေ၊ ငါ၏။ သော ပိတာ၊ ထိုအဘသည်။ ဝနေ၊ တော၌။ ဒုဗ္ဘိ၊ ပြစ် မှားခြင်းကို။ ကရောတိ၊ ပြု၏။ ယော ပိတာ၊ အကြင် အဘသည်။ တာယိတာ၊ ကိုးကွယ်ရာဖြစ်၏။ သော ပိတာ၊ ထိုအဘသည်။ သဟသံ၊ နိုင်ထက်မူခြင်းကို။ ကရောတိ၊ ပြု၏။ သာ အဟံ၊ ထိုငါသည်။ ဝနဿ၊ တော၏။ မဇ္ဈေ၊ အလယ်၌။ ကဿ၊ အဘယ်သူ၏ အထံ၌။ ကန္ဒာမိ၊ ငိုရအံ့နည်း။

ထိုအခါထို သတို့သ္မီးကို အဘသည် နှစ်သိမ့်စေ၍ ချစ်သ္မီး စောင့်ရှောက်သောကိုယ် ရှိ၏ လောဟုမေး၏။ ဘခင် စောင့်ရှောက်သောကိုယ် ရှိ၏ဟု ဆို၏။ သီတင်းသည်သည် အိမ်သို့ဆောင်၍ မင်္ဂလာကိုပြု၍ လင့်အိမ်သို့ပို့၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ သစ္စာတို့ကိုပြ၍ ဇာတ်ကိုပေါင်းတော်မူ၏။ သစ္စာကို ပြသည်၏ အဆုံး၌ သီတင်းသည်သည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်၏။ အဘယ်သို့ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသနည်း ဟူမူကား ယခုအခါ အဘသည်သာလျှင် ထိုအခါ အဘ ဖြစ်ဘူးပြီး ယခုအခါ သ္မီးသည်သာလျှင် ထိုအခါသ္မီး ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ အကြောင်းကို မျက်မှောက်အားဖြင့်မြင်သော ရုက္ခဇိုဝ်းနတ် ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ဤသို့ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။