နန္ဒာထေရီအကြောင်း
| ←(၅) ဓမ္မဒိန္နာထေရီအကြောင်း | မဟာဗုဒ္ဓဝင် by (၆) နန္ဒာထေရီအကြောင်း |
(၇) (ဗဟုပုတ္တိက) သောဏာ ထေရီအကြောင်း→ |
(၆) နန္ဒာထေရီအကြောင်း
(ဤ၌။ ။နန္ဒာထေရီဟူသည်မှာ ဇနပဒကလျာဏီ ရူပနန္ဒာထေရီကိုပင် ခေါ်သည်၊ ထိုထေရီမ၏ အကြောင်းကို အောက် မဟာဗုဒ္ဓဝင် စတုတ္ထတွဲ၊ စာမျက်နှာ ၃၄၄၊ “ဝိဇယသုတ္တန် မြန်မာပြန် နောက်ဆက်တွဲ” အခဏ်း၌ အကျယ်ရေးသား ဖော်ပြအပ်ခဲ့ပြီးဖြစ်၍ ဤအခဏ်း ၄၄-၌ အင်္ဂုတ္တိုရ်အဋ္ဌကထာလာတိုင်းသာ အကျဉ်းအားဖြင့် ရေးသား ဖော်ပြပေအံ့)-
(က) ထေရီမ၏ ရှေးဆုတောင်း
ဤနန္ဒာထေရီအလောင်း အမျိုးကောင်းသမီးသည် ပဒုမုတ္တရမြတ်စွာ လက်ထက်တော်အခါဝယ် ဟံသာဝတီ မင်းနေပြည်၌ အမျိုးကောင်းသမီး (=သူဌေးသမီး)ဖြစ်၍ နောက်တချိန်ဝယ် မြတ်စွာဘုရား၏ တရားတော်ကို နာကြားစဉ် မြတ်စွာဘုရားရှင်က ဘိက္ခုနီမတပါးကို ဈာန်ဝင်စားမွေ့လျော်သော အရာဝယ် အသာဆုံး အမြတ်ဆုံး = ဧတဒဂ်ရာထူး၌ ထားတော်မူသည်ကို တွေ့မြင်ရ၍ အဓိကာရကောင်းမှု ကုသိုလ်ကိုပြုပြီးလျှင် ထိုရာထူးဌာနန္တရကို ဆုတောင်းပတ္ထနာမှု ပြုခဲ့လေသည်။ မြတ်စွာဘုရားရှင်ကလည်း ဗျာဒိတ်စကား မိန့်ကြားတော်မူခဲ့လေသည်။
(ခ) နောက်ဆုံးဘဝ ရဟန်းမ-ပြုခြင်း
ထိုအမျိုးကောင်းသမီးသည် ထိုဘဝမှနောက် ကမ္ဘာတသိန်း ကာလပတ်လုံး နတ်ပြည် လူ့ပြည်တို့၌ ကျင်လည်ကျက်စားခဲ့၍ ဤနောက်ဆုံး ပစ္ဆိမဘဝဝယ် နန္ဒမင်းသား၏ နှမတော် (ကြင်ယာလောင်း)
၉၆
နန္ဒာမင်းသမီး ဖြစ်၍လာလေသည်။ ထိုမင်းသမီးကို အဘိရူပနန္ဒာမင်းသမီး ဟူ၍လည်း ခေါ်ဆိုအပ်၏။ ထို မင်းသမီးသည် နောက်အဖို့ဝယ် အလွန်တင့်တယ်သော ရုပ်အဆင်းရှိသူ ဖြစ်ခြင်းကြောင့် ဇနပဒကလျာဏီ အမည်တွင်လေသည်။
မိထွေးတော်ကြီး မဟာပဇာပတိ ဂေါတမီ၏ သမီးအရင်း ထိုဇနပဒကလျာဏီ အဘိရူပနန္ဒာမင်းသမီးသည် အကျွန်ုပ်တို့၏ မြတ်စွာဘုရားရှင် သဗ္ဗညုဘုရားအဖြစ်သို့ ရောက်တော်မူ၍ အစဉ်သဖြင့် ကပိလ၀တ်နေပြည်တော်သို့ ကြွလာတော်မူကာ နန္ဒမင်းသား, ရာဟုလမင်းသားတို့ကို ရှင်ရဟန်းပြုပေးပြီး ဖဲကြွတော်မူပြီး နောက် သုဒ္ဓေါဒနမင်းတရားကြီး ပရိနိဗ္ဗာန် ဝင်စံပြီးသောအခါ “မယ်တော် မဟာပဇာပတိ ဂေါတမီနှင့် အမတော် ရာဟုလမယ်တော် ယသောဓရာ မိဖုရားတို့သည် အိမ်ရာတည်ထောင် လူ့ဘောင်မှထွက်၍ မြတ်စွာဘုရားအထံတော်၌ ရဟန်းမ ပြုကြကုန်ပြီ”ဟူသော သတင်းစကားကို ကြားသိရ၍ “ငါအဖို့ရာ ဤမယ်တော်, အမတော်တို့ ရဟန်းမ ပြုကြသော အချိန်မှစ၍ ဤရွှေနန်းတော်ဝယ် အဘယ်အမှု ပြုရန်ရှိတော့အံ့နည်း = မရှိတော့သည်သာတည်း”ဟု ကြံစည်ဆင်ခြင်မိကာ မယ်တော် မဟာပဇာပတိဂေါတမီ ထေရီမကြီးအထံသို့ သွားရောက်၍ ရဟန်းမ ပြုလေ၏။
ရဟန်းမ-ပြုပြီးသော နေ့မှစ၍ “မြတ်စွာဘုရားသည် ရုပ်အဆင်းကို ကဲ့ရဲ့တော်မူ၏”ဟု အောက်မေ့ကာ မြတ်စွာဘုရားရှင်အထံသို့ ဆည်းကပ်ရန် မသွားရောက်ခဲ့ချေ။ အဆုံးအမ ဩဝါဒ ခံယူရန် အလှည့်အကြိမ် ရောက်လတ်သော်လည်း ကိုယ်တိုင်မသွားပဲ အခြား ဘိက္ခုနီမကိုသာ ကိုယ်စားစေလွှတ်၍ အဆုံးအမ = ဩဝါဒကို ဆောင်ယူစေလေသည်။ မြတ်စွာဘုရားရှင်သည် နန္ဒာထေရီမ၏ ရုပ်မာန်ယစ်၍နေကြောင်း ကောင်းစွာ သိတော်မူ၍ “ဘိက္ခုနီများသည် မိမိအတွက် ဩဝါဒကို မိမိကိုယ်တိုင်သာ လာရောက်၍ ခံယူကြရမည်၊ ဘိက္ခုနီများသည် အခြားဘိက္ခုနီမကို ကိုယ်စားမလွှတ်ရ”ဟု ထပ်ဆင့်၍ အမိန့်တော်ထုတ်ပြန် မိန့်ကြားတော်မူလေ၏။
၉၇
ထိုအခါ ရူပနန္ဒာထေရီသည် တိမ်းရှောင်ရန် အခြားလမ်းကို မမြင်ရတော့, မတွေ့ရတော့သည်ဖြစ်၍ အလိုမရှိပဲပင် အဆုံးအမခံယူရန် မြတ်စွာဘုရားထံတော်သို့ သွားရောက်ရလေတော့၏။
မြတ်စွာဘုရားသည် ရူပနန္ဒာထေရီ၏ စရိုက်နှင့် လိုက်လျောညီညွတ်အောင် စောစီးကပင် ကြိုတင်၍ တန်ခိုးတော်ဖြင့် မိန်းမလှ နိမ္မိတရုပ်တခုကို ဖန်ဆင်းလျက် ထန်းရွက်ယပ်ဝန်းကို ကိုင်စွဲကာ ကိုယ်တော်မြတ်ကို ယပ်ခပ်ပေးနေသည့်အဟန် စီမံဖန်ဆင်း၍ ထားတော်မူလေသည်။ ရူပနန္ဒာထေရီသည် ထိုနိမ္မိတ = မိန်းမလှရုပ်ကို မြင်ရလေလျှင် “ဩ.. ငါသည် အကြောင်းမဟုတ်ပဲလျက်လျှင် မေ့လျော့ကာ မြတ်စွာဘုရားရှင် အထံတော်သို့ မလာမိချေတကား၊ ဤသို့စင် တင့်တယ်လှသည့် မိန်းမများသည်လည်း မြတ်စွာဘုရား အနီး၌ အကျွမ်းတဝင် ဝတ်ပြုကာ လှည့်လည်နေထိုင်ကြကုန်၏၊ ငါ၏အဆင်းကား ဤမိန်းမလှတို့၏ အဆင်းနှင့် နှိုင်းစာလျှင် တဆယ့်ခြောက်စိတ် ဆယ့်ခြောက်ပြန်စိတ်(=၂၅၆-စိတ် စိတ်)သော်လည်း တစိတ်လောက်မျှ မမှီပါတကား၊ ငါသည် မသိသား ဆိုးဝါးသည့်အတွက် ဤမျှကာလကြာအောင် မြတ်စွာဘုရားအထံတော်သို့ မလာရောက်မိချေတကား”ဟု အောက်မေ့၍ ထိုနိမ္မိတ မိန်းမလှအာရုံနိမိတ်ကို ယူကာ စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်ရှုလျက် ရပ်တည်နေလေ၏။
မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုရူပနန္ဒာထေရီအား ရှေးကောင်းမှု ကုသိုလ်နှင့် ပြည့်စုံသူ ဖြစ်သောကြောင့် ဓမ္မပဒကျမ်းဝယ် “အဋ္ဌီနံ နဂရံ ကတံ”- အစရှိသော တရားဂါထာကို ဟောတော်မူ၍ ထို့နောက်ဆက်ကာ “စရံ ဝါ ယဒိ ဝါ တိဋ္ဌံ၊ နိသိန္နော ဥဒ ဝါ သယံ” အစရှိသော သုတ္တနိပါတ် ပါဠိတော်လာ ဝိဇယသုတ္တန်ကို ဟောကြားတော်မူလေ၏။ ရူပနန္ဒာထေရီသည် ဝိဇယသုတ္တန် တရားဒေသနာကိုပင် အဖန်ဖန် နှလုံးသွင်း၍ သုညတကမ္မဋ္ဌာန်းကို စီးဖြန်းကြိုးကုတ် အားထုတ်လတ်ရကား ၂-ရက် ၃-ရက်အတွင်း၌ပင် အရဟတ္တဖိုလ်သို့ ဆိုက်ရောက်လေ၏။
၉၈
(အကြောင်းအရာ အကျယ်ကို မဟာဗုဒ္ဓဝင် စတုတ္ထတွဲ၊ စာမျက်နှာ ၃၄၄-မှစ၍ ကြည့်ရှုကုန်ရာ၏)။
(ဂ) ဧတဒဂ်ဘွဲ့ထူး ရရှိခြင်း
ရူပနန္ဒာထေရီသည် အရဟတ္တဖိုလ်သို့ ရောက်ပြီးသော အချိန်မှစ၍ ဈာန်ဖြင့် မွေ့လျော် ပျော်ပိုက်ကြသော (=ဈာန်ဝင်စားကြသော) ဘိက္ခုနီတို့တွင် အထွတ်အဦးရောက် ထူးချွန်စွာ ဈာန်ဝင်စားသူ ဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် မြတ်စွာဘုရားရှင်သည် နောက်အဖို့ဝယ် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ ကိန်းအောင်းမွေ့လျော် နေတော်မူစဉ် အစဉ်အတိုင်း ဘိက္ခုနီမတို့ကို ဧတဒဂ်ရာထူး ဌာနန္တရ၌ ထားတော်မူသည်ရှိသော် နန္ဒာထေရီ ဘိက္ခုနီကို-
“ဧတဒဂ္ဂံ ဘိက္ခဝေ မမ သာဝိကာနံ ဘိက္ခုနီနံ ဈာယီနံ ယဒိဒံ နန္ဒာ = ရဟန်းတို့.. ဈာန်ဝင်စားလေ့ရှိကြသော ငါဘုရား၏ တပည့်မ သာဝိကာ ဘိက္ခုနီတို့တွင် နန္ဒာထေရီ ဘိက္ခုနီသည် အသာဆုံး အမြတ်ဆုံး ဖြစ်ပေ၏”-
ဟု ချီးကျူး မိန့်မြွက်တော်မူကာ “ဈာယီ = ဈာန်ဝင်စားလေ့ရှိသောအရာ = ဈာန်ဖြင့် မွေ့လျော် ပျော်ပိုက်လေ့ရှိသော အရာ”ဝယ် အသာဆုံး အမြတ်ဆုံး = ဧတဒဂ်ရာထူး၌ ထားတော်မူလေ၏။
ဤကား နန္ဒာထေရီ အကြောင်းတည်း။
**********