ဇာဂရဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

←၄၁၃။ ဓူမကာရိဇာတ် (၇-၂-၈)

ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော် ၄၁၄။ ဇာဂရဇာတ် (၇-၂-၉)

၄၁၅။ ကုမ္မာသပိဏ္ဍိဇာတ် (၇-၂-၁၀)→

၉။ ဇာဂရဇာတ်

နိုးကြားထကြွ လုံ့လကိုပြုသင့်ကြောင်း

ဟောတော်မူရာဌာန... နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် ကောဓ ဇာဂရတံ သုတ္တော အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤဇာဂရဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် မထင်ရှားသော သီတင်းသည်ကို အကြောင်း ပြု၍တော်မူ၏။

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... သောတာပန်ဖြစ်သော ဘုရားတပည့်ဖြစ်သော ထိုသီတင်းသည်သည် သာဝတ္ထိပြည်မှ လှည်းငါးရာနှင့်တကွ ကန္တရခရီးသို့ သွား၏။ လှည်းကုန်သည်တို့သည် ထိုကန္တာရဝယ် တစ်ခုသော ရေချမ်းသာရာအရပ်၌ လှည်းငါးရာတို့ကို ချွတ်စေ၍ ခဲဖွယ်ဘောဇဉ်တို့ကို စီရင်၍ နေ၏။ လူတို့သည် ထိုထိုအရပ်၌ လျောင်း၍အိပ်ကုန်၏။ သီတင်းသည်သည်ကား လှည်းအပေါင်း၏အနီး တစ်ခုသော သစ်ပင်ရင်း၌ စင်္ကြံသွားခြင်းကို ဆောက်တည်၏။

နိုးကြားခြင်းအကျိုး

ထိုအခါ ထိုလှည်းတို့ကို လုယက်လိုကုန်သော ငါးရာသော ခိုးသူတို့သည် အထူးထူးကုန်သော လက်နက်တို့ကိုယူ၍ လှည်းကို ခြံရံ၍ တည်ကုန်၏။ ထိုခိုးသူတို့သည် စင်္ကြံသွားသော ထိုသီတင်းသည်ကို မြင်ကုန်၍ ဤသူ၏ အိပ်သောလ၌ လုယက်ကုန်အံ့ဟု ထိုအရပ်၌ တည်ကုန်၏။ ထိုသီတင်းသည်လည်း ညဉ့်သုံးယံပတ်လုံး စင်္ကြံသွားသလျှင်ကတည်း၊ ခိုးသူတို့သည် မိုးသောက်သောကာလ၌ ကိုင်တိုင်းကိုင်တိုင်းသော ကျောက်ဆောက်ပုတ် အစရှိသည်တို့ကို စွန့်ကုန်၍ အို လှည်းကုန်သည် ... မမေ့

မလျော့သဖြင့် စောင့်ရှောက်သော ဤယောက်ျားကိုမှီ၍ အသက်ကိုရ၍ သင်သည် မိမိ၏ ဥစ္စာရှင်ဖြစ်၏။ ထိုသူအား ပူဇော်သက္ကာရကို ပြုလော့ဟုဆို၍ ဖဲကုန်၏။ လူတို့သည် စောစောကလျှင် ထ၍ ခိုးသူတို့သည် စွန့်အပ်ကုန်သော ကျောက်ဆောက်ပုတ် အစရှိသည်တို့ကို မြင်ကုန်၍ ဤသူကိုမှီ၍ ငါတို့သည် အသက်ကို ရအပ်၏ဟု သီတင်းသည်အား ပူဇော်သက္ကာရကို ပေးကုန်၏။ သီတင်းသည်သည်လည်း အလိုရှိရာ အရပ်သို့သွား၍ ပြုအပ်သောကိစ္စ ပြီးလတ်သော် တစ်ဖန် သာဝတ္ထိပြည်သို့ပြန်၍ ဇေတဝန် ကျောင်းတော်သို့ သွား၍ မြတ်ဘုရားကို ရှိခိုးပူဇော်၍ နေလျက် သီတင်းသည် အဘယ့်ကြောင့် မထင်သနည်း ဟု မိန့်တော်မူသည်ရှိသော် ထိုအကြောင်းကို လျှောက်၏။

သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် သီတင်းသည်... သင်သည်သာလျှင် မအိပ်ဘဲ စောင့်ရှောက်၍ ကျေးဇူးအထူးကို ရသည်မဟုတ်သေး၊ ရှေးပညာရှိတို့သည်လည်း နိုးကြားကုန်သည်ဖြစ်၍ ထူးသော ကျေးဇူးကို ရဖူးကုန်ပြီ" ဟု မိန့်တော်မူ၍ သီတင်းသည်သည် တောင်းပန်အပ်သည်ဖြစ်၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် ပုဏ္ဏားမျိုး၌ ဖြစ်၍ အရွယ်ရောက်လတ်သော် တက္ကသိုလ်ပြည်၌ ခပ်သိမ်းသော အတတ်ကိုသင်၍ တစ်ဖန်ပြန်၍ အိမ်၏ အလယ်၌ နေလျက် နောက်အဖို့၌ တောထွက်၍ ရသေ့ရဟန်းပြုလျက် မကြမြင့်မီလျှင် ဈာန်အဘိညာဉ်တို့ကို ဖြစ်စေ၍ ဟိမဝန္တာအရပ်၌ ရပ်ခြင်း သွားခြင်း ဣရိယာပုတ်နှင့် ယှဉ်သည်ဖြစ်၍ နေလျက် မအိပ်မူ၍ အလုံးစုံသော ညဉ့်ပတ်လုံး စင်္ကြံသွား၏။

နိုးကြားသူနှင့် အိပ်မောကျသူ

ထိုအခါ ဘုရားလောင်း၏ စင်္ကြံဦး၌ဖြစ်သော ရုက္ခစိုး နတ်သမီးသည် နှစ်သက်၍ သစ်ပင်ခွ၌ ရပ်၍ ပြသနာကို မေးလိုရကား-

၁၃၅။ ကောဓ ဇာဂတံ သုတ္တော၊ ကောဓ သုတ္တေသု ဇာဂရော။
ကော မမေတံ ဝိဇာနာတိ၊ ကော တံ ပဋိဘဏာတိ မေ။

ဟူသော ရှေးဦးစွာသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၁၃၅။ တာပသ၊ ရှင်ရသေ့။ ဣဓ၊ ဤလောက၌။ ကော၊ အဘယ်သူသည်။ ဇာဂရတံ၊ နိုးကုန်သော သူတို့၏။ အန္တရေ၊ အတွင်း၌။ သုတ္တော၊ အိပ်သောသူ မည်သနည်း။ တာပသ၊ ရှင်ရသေ့။ ဣဓ၊ ဤလောက၌။ ကော၊ အဘယ်သူသည်။ သုတ္တေသု၊ အိပ်သော သူတို့၌။ ဇာဂရော၊ နိုးသောသူ မည်သနည်း။ ကော၊ အဘယ်သူသည်။ မမ၊ ငါ၏။ ဧတံ၊ ထိုပြသနာကို။ ပဋိဘဏာတိ၊ ဖြေခြင်းငှာ စွမ်းနိုင်သနည်း။

ဘုရားလောင်းသည် ရုက္ခစိုးနတ် စကားကို ကြား၍-

၁၃၆။ အဟံ ဇာဂရတံ သုတ္တော၊ အဟံ သုတ္တေသု ဇာဂရော။
အဟမေတံ ဝိဇာနာမိ၊ အဟံ ပဋိဘဏာမိ တေ။

ဟူသော ဤဒုတိယဂါထာကို ဆို၏။

၁၃၆။ ဒေဝဓီတေ၊ ရုက္ခစိုးနတ်သမီး။ အဟံ၊ ငါသည်။ ဇာဂရတံ၊ နိုးကုန်သော ရဟန္တကြီးတို့၏။ အန္တရေ၊ အတွင်း၌။ သုတ္တော၊ အိပ်သောသူ မည်၏။ အဟံ၊ ငါသည်။ သုတ္တေသု၊ အိပ်သောသူတို့၌။ ဇာဂရော၊ နိုးသော သူမည်၏။ အဟံ၊ ငါသည်။ ဧတံ၊ ထိုပြဿနာကို ဝိဇာနာမိ။ သိ၏။ အဟံ၊ ငါသည်။ တေ၊ သင်၏။ ပဉှံ၊ ပြဿနာကို။ ပဋိဘဏာမိ၊ ဖြေခြင်းငှာစွမ်းနိုင်၏။

ဤဂါထာကို ဆိုသည်ရှိသော် နတ်သမီးသည် တစ်ဖန် မေးပြန်လို၍-

၁၃၇။ ကထံ ဇာဂရတံ သုတ္တော၊ ကထံ သုတ္တေသု ဇာဂရော။
ကထံ ဧတံ ဝိဇာနာသိ၊ ကထံ ပဋိဘဏာသိ မေ။

ဟူသော ဤတတိယဂါထာကို ဆို၏။

၁၃၇။ တာပသ၊ ရှင်ရသေ့။ တွံ၊ သင်သည်။ ဇာဂရတံ၊ နိုးကုန်သောသူတို့၏။ အန္တရေ၊ အတွင်း၌။ ထထံ၊ အသို့လျှင်။ သုတ္တော၊ အိပ်သောသူ မည်သနည်း။ ကထံ၊ အသို့လျှင်။ သုတ္တေသု၊ အိပ်သော သူတို့၌။ ဇာဂရော၊ နိုးသောသူ မည်သနည်း။ တပသ၊ ရှင်ရသေ့။ တွံ၊ သင်သည်။ ကထံ၊ အသို့လျှင်။ မေ၊ ငါ၏။ ဧတံ၊ ထိုပြဿနာကို။ ဝိဇာနာသိ၊ သိသနည်း။ ကထံ၊ အသို့လျှင်။ မေ၊ ငါ၏။ ပဉှံ၊ ပြဿနာကို။ ပဋိဘဏာသိ၊ ဖြေခြင်းငှာ စွမ်းနိုင်သနည်း။

ဘုရားလောင်းသည် ထိုအနက်ကို ဖြေလိုသည်ဖြစ်၍-

၁၃၈။ ယေ ဓမ္မံ နပ္ပဇာနန္တိ၊ သံယမောတိ ဒမောတိ စ။
တေသု သုပ္ပမာနေသု၊ အဟံ ဇဂ္ဂါမိ ဒေဝတေ။

၁၃၉။ ယေသံ ရာဂေါစ ဒေါသောစ၊ အဝိဇ္ဇာစ ဝိရာဇိတာ။
တေသု ဇာဂရမာနေသု၊ အဟံ သုတ္တောသ္မိ ဒေဝတေ။

၁၄၀။ ဧဝံ ဇာဂရတံ သုတ္တော၊ ဧဝံ သုတ္တေသု ဇာဂရော။
ဧဝမေတံ ဝိဇာနာမိ၊ ဧဝံ ပဋိဘဏာမိ တေ။

ဟူသော ဤသုံးဂါထာတို့ကို ဆို၏။

၁၃၈။ ဒေဝတ၊ နတ်သမီး။ ယေ၊ အကြင်သူတို့သည်။ သံယမောတိ စ၊ မဂ်ဖြင့်လာသော သီလဟူ၍လည်းကောင်း။ ဒမောတိ စ၊ ဣန္ဒြိယ သံဝရသီလဟူ၍ လည်းကောင်း။ ဓမ္မံ၊ ကိုးပါးသော လောကုတ္တရာတရားကို။ နပ္ပဇာနန္တိ၊ မသိကုန်။ သုပ္ပမာနေသု၊ ကိလေသာဟူသော အိပ်ပျော်ခြင်း၏ အစွမ်းအားဖြင့် မေ့လျော့ကုန်သော။ တေသု၊ ထိုသူတို့၌။ အဟံ၊ ငါသည်။ ဇဂ္ဂါမိ၊ နိုး၏။

၁၃၉။ ယေသံ၊ အကြင်ရဟန္တာတို့အား။ ရာဂေါ စ၊ ရာဂသည်လည်းကောင်း။ ဒေါသော စ၊ ဒေါသသည်လည်းကောင်း။ အဝိဇ္ဇာ စ၊ အဝိဇ္ဇာသည်လည်းကောင်း။ ဝိရာဇိတာ၊ ကင်းကုန်၏။ ဇာဂရမာနေသု၊ နိုးအပ်ကုန်သော။ တေသု၊ ထိုရဟန္တာကြီးတို့၌။ အဟံ၊ ငါသည်။ သုတ္တော၊ အိပ်ပျော်သော သူမည်သည်။ အသ္မိ၊ ဖြစ်၏။

၁၄၀။ ဧဝံ၊ ဤသို့။ ဇာဂရတံ၊ နိုးကုန်သော ရဟန္တာကြီးတို့၏။ အန္တရေ၊ အတွင်း၌။ အဟံ၊ ငါသည်။ သုတ္တော၊ အိပ်ပျော်၏။ ဧဝံ၊ ဤသို့။ သုတ္တေသု၊ အိပ်ပျော်သူတို့၌။ အဟံ၊ ငါသည်။ ဇာဂရော၊ နိုး၏။ အဟံ၊ ငါသည်။ ဧဝံ၊ ဤသို့။ ဧတံ၊ ထိုပြဿနာကို။ ဝိဇာနာမိ၊ သိ၏။ ဧဝံ၊ ဤသို့။ အဟံ၊ ငါသည်။ တေ၊ သင်၏။ ပဉှံ၊ ပြသနာကို။ ပဋိဘဏာမိ၊ ဖြေခြင်းငှာ စွမ်းနိုင်၏။

ဤသို့ ဘုရားလောင်းသည် ပြဿနာကို ဖြေသည်ရှိသော် ရုက္ခစိုး နတ်သမီးသည် နှစ်သက်အပ်သည်ဖြစ်၍ ဘုရားလောင်းအား ချီးမွမ်းလိုရကား-

၁၄၁။ သာဓု ဇာဂရတံ သုတ္တော၊ သာဓု သုတ္တေသု ဇာဂရော။
သာဓု မေတံ ဝိဇာနသိ၊ သာဓု ပဋိဘဏာသိ မေ။

ဟူသော အဆုံးဖြစ်သော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၁၄၁။ တာပသ၊ ရှင်ရသေ့။ သာဓု၊ ကောင်းပေစွ။ တွံ၊ သင်သည်။ ဇာဂရတံ၊ နိုးကုန်သော ရဟန္တာကြီးတို့၏။ အန္တရေ၊ အတွင်း၌။ သုတ္တော၊ အိပ်ပျော်၏။ တာပသ၊ ရှင်ရသေ့။ သာဓု၊ ကောင်းပေစွ။ တွံ၊ သင်သည်။ သုတ္တေသု၊ အိပ်သောသူတို့၌။ ဇာဂရော၊ နိုးသူမည်၏။ တာပသ၊ ရှင်ရသေ့။ တွံ၊ သင်သည်။ သာဓု၊ ကောင်းစွ။ မေ၊ ငါ၏။ ဧတံ၊ ထိုပြဿနာကို။ ဝိဇာနာသိ၊ သိ၏။ တာပသ၊ ရှင်ရသေ့။ သာဓု၊ ကောင်းစွ။ တွံ၊ သင်သည်။ မေ၊ ငါ၏။ ပဉှံ၊ ပြသနာကို။ ပဋိဘဏာသိ၊ ဖြေခြင်းငှာ စွမ်းနိုင်၏။

ဤသို့ နတ်သမီးသည် ဘုရားလောင်းအား ချီးမွှမ်းခြင်းကိုပြု၍ ဗိမာန်သို့လျှင် ဝင်၏။

ဇာတ်ပေါင်း... သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ယခုအခါ ဥပ္ပလဝဏ်သည် ထိုအခါ နတ်သမီးဖြစ်ပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ရသေ့ဖြစ်ပြီ ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။

ထကြွနိုးကြား၊ ရှိသူကား၊ ကောင်းစားရမည်မှတ်

ကိုးခုတို့၏ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော ဇာဂရဇာတ်သည် ပြီး၏။

*****