ဂေါဇာနီယဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

←၂၂။ ကုက္ကုရဇာတ်

ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော် ၂၃။ ဂေါဇာနီယဇာတ်

၂၄။ အာဇညဇာတ်→

၃။ ဘောဇာဇာနီယဇာတ်

တည်ရာကို မရအပ်သော အမှု၌လည်း ဝီရိယကို မလျော့အပ်သော အကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် အပိ ပဿေန သေမာနာအစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤဘောဇာဇာနီယဇာတ်ကို ဇေတဝန်ကျောင်း၌ နေတော်မူစဉ် လျော့သော ဝီရိယရှိသော တယောက်သောရဟန်းကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ ထိုစကားကိုချဲ့ဦးအံ့၊ ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်းကို ခေါ်တော်မူ၍ ရဟန်း ရှေး၌လည်း ပညာရှိတို့သည် မိမိသည် တည်ရာကို မရအပ်သောအမှု၌ ဝီရိယကို ပြုကုန်၏။ မြားမှန်ကုန်လျက်လည်း ဝီရိယကို မလျှော့ကုန်သည် သာလျှင်တည်းဟု မိန့်တော်မူ၍ လွန်လေပြီးသော အကြောင်းကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် မင်းပြုလတ်သည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် ဘောဇာဇာနီယ သိန္ဓောမျိုး၌ဖြစ်၍ ခပ်သိမ်းသော တန်ဆာတို့နှင့် ပြည့်စုံသော ဗာရာဏသီမင်း၏ မင်္ဂလာမြင်းတော် ဖြစ်၏။ ထိုမြင်းသည် အဘိုးတသိန်းထိုက်သော ရွှေခွက်၌လျှင် အထူးထူးသော အရသာတို့နှင့်ပြည့်စုံသော သုံးနှစ်ပတ်လုံး နံ့သာတို့ဖြင့်ထုံအပ်သော မွှေးသော သလေးဘောဇဉ်ကို စားရ၏။ နံ့မျိုးလေးပါးတို့ဖြင့် လိမ်းကျံအပ်သည်သာလျှင်ဖြစ်သော မြေ၌နေ၏ ထိုအရပ်ကို ကမ္ဗလာတင်းတိမ်တို့ဖြင့် ကာရံစေ၏ အထက်၌ ရွှေကြယ်စီသော ပုဆိုးဗိတာန်ကို ကြက်၏။ ထက်ဝန်းကျင်မှ ဆွဲအပ်သောနံ့သာဆိုင်းပန်းဆိုင်းလည်းရှိ၏။ မငြိမ်းစေအပ်သော ဆီမီးလည်းဖြစ်၏။ ဗာရာဏသီမင်းအဖြစ်ကိုကား မတောင့်တသောသူ မည်သည်မရှိ၊ တပါးသောအခါ၌ ခုနစ်ပြည်ထောင်သော မင်းတို့သည် ဗာရာဏသီပြည်ကိုရံ၍ ငါတို့အား မင်းအဖြစ်ကိုတည်း ပေးအံ့လော၊ စစ်ထိုးခြင်းကိုတည်း ပြုအံ့လောဟု ဗာရာဏသီမင်းအား အမှာစာ ပေးကုန်၏။

မင်းသည် အမတ်တို့ကို စည်းဝေးစေ၍ ထိုအကြောင်းကို ကြား၍ အမောင်တို့ ယခု အသို့ ပြုကြကုန်အံ့နည်းဟု မေး၏။ အရှင်မင်းကြီး ရှင်မင်းကြီးတို့သည် လက်ဦးစွာ အစ၌လျှင် စစ်ထိုးခြင်းငှါ မသွားအပ်၊ ဤအမည်ရှိသော မြင်းစီးသူရဲကိုစေ၍ စစ်ထိုးခြင်းကို ပြုစေကုန်၊ ထိုမြင်းစီးသူရဲ မတတ်နိုင်သည်ရှိသော် နောက်မှ သိရကုန်လတ္တံ့ဟု လျှောက်ကုန်၏။ မင်းသည် ထိုမြင်းစီးသူရဲကို ခေါ်စေ၍ အမောင် ခုနှစ်ပြည်ထောင်သော မင်းတို့နှင့်တကွ စစ်ထိုးခြင်းငှါ တတ်နိုင်လတ္တံ့ လောဟု ဆို၏။ ရှင်မင်းကြီး ဘောဇာာနီယ သိန္ဓောမြင်းကို အကယ်၍ ရသည်ဖြစ်အံ့၊ ခုနစ်ပြည်ထောင်သောမင်းကို ထားဘိဦး၊ အလုံးစုံသော ဇမ္ဗူဒိပ်မင်းတို့နှင့်လည်း စစ်ထိုးခြင်းငှါ တတ်နိုင်ပါလတ္တံ့ဟု ဆို၏။ အမောင်မြင်းစီးသူရဲ ဘောဇာဇာနီယသိန္ဓောမြင်းသည်မူလည်း ဖြစ်စေ၊ တပါးသော မြင်းသည်လည်း ဖြစ်စေ၊ အကြင်မြင်းကို အလိုရှိသည် ဖြစ်၏။ ထိုမြင်းကိုယူ၍ စစ်ထိုးခြင်းကို ပြုလောဟု ဆို၏။

ထိုမြင်းစီးသူရဲသည် ရှင်မင်းကြီး ကောင်းပြီဟု မင်းကိုရှိခိုး၍ ပြာဿာဒ်မှသက်၍ ဘောဇာဇာနီယသိန္ဓောမြင်းကိုဆောင်၍ ကောင်းစွာချပ်ကိုဖွဲ့၍ မိမိသည်လည်း ချပ်ဖြင့် ကောင်းစွာဖွဲ့လျက် သန်လျက်ကို လွယ်၍ သိန္ဓောမြင်းမြတ်၏ ကျောက်ကုန်းထက် စီးလျက် မြို့မှထွက်၍ လျှပ်စစ်နွယ်ကဲ့သို့ ပြိုးပြိုးပြက်သွားလျက် ရှေးဦးစွာသော ဗိုလ်စုကိုဖျက်၍ တယောက်သော မင်းကို အရှင်ဖမ်း၍ လျင်စွာလာလတ်၍ မြို့သို့ ဗိုလ်ပါအား အပ်နှင်း၏။ တဖန်သွား၍ နှစ်ခုတို့၏ ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော ဗိုလ်စုကို ဖျက်၍ နှစ်ယောက်မြောက်သောမင်းကို အရှင်ဖမ်း၍ ထို့အတူ သုံးယောက်မြောက်သော မင်းကို အရှင်ဖမ်း၍ ဤနည်းဖြင့်သာလျှင် ငါးယောက်ကုန်သော မင်းတို့ကို အရှင်ဖမ်း၍ ခြောက်ခုတို့၏ ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော ဗိုလ်စုကို ဖျက်၍ ခြောက်ယောက်မြောက် မင်းကို ဖမ်းသောကာလ၌ ဘောဇာဇာနီယသိန္ဓောမြင်းသည် ဒဏ်ချက်ကို ရ၏။ သွေးသည် ယို၏။ အားကြီးကုန်သော ဝေဒနာတို့သည် ဖြစ်ကုန်၏။ မြင်းစီးသူရဲသည် ထိုဘောဇာနီယသိန္ဓောမြင်းအား မြားမှန်သည်၏ အဖြစ်ကိုသိ၍ ဘောဇာဇာနီယသိန္ဓောမြင်းကို မင်းအိမ်တံခါး၌ အိပ်စေ၏။ အနှောင်အဖွဲ့ကို လျှော့သည်ကိုပြု၍ တပါးသော မြင်းကို ချပ်တန်ဆာဖြင့် ဖွဲ့ခြင်းငှါ အားထုတ်၏။

ဘုရားလောင်းသည် မြတ်သော နံပါးဖြင့် လျောင်းလျက်လျှင် မျက်စိတို့ကိုဖွင့်၍ မြင်းစီးသူရဲကိုကြည့်၍ ဤမြင်းစီးသူရဲသည် တပါးသော မြင်းကို ဖွဲ့၏။ ဤမြင်းသည်လည်း ခုနစ်ခုမြောက်၏ ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော ဗိုလ်စုကိုဖျက်၍ ခုနစ်ယောက်မြောက်သော မင်းကို ဖမ်းခြင်းငှာ မတတ်နိုင်လတ္တံ့၊ ငါသည် ပြုအပ်သောအမှုသည်လည်း ပျက်လတ္တံ့၊ အတုမရှိသော မြင်းစီးသူရဲသည်လည်း ပျက်စီးလတ္တံ့၊ မင်းသည်လည်း သူ့လက်သို့ ရောက်လတ္တံ့၊ ငါ့ကိုထား၍ တပါးမြင်းသည် ခုနစ်ခုမြောက်ဖြစ်သော ဗိုလ်စုကိုဖျက်၍ ခုနစ်ယောက်မြောက်သောမင်းကို ဖမ်းခြင်းငှါ တတ်နိုင်သော မြင်းမည်သည် မရှိဟု လျောင်းလျက်လျှင် မြင်းစီးသူရဲကို ခေါ်၍ အချင်း မြင်းစီးသူရဲ ခုနစ်ခုတို့၏ ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော ဗိုလ်စုကိုဖျက်၍ ခုနစ်ယောက်မြောက်သောမင်းကို ဖမ်းခြင်းငှါစွမ်းနိုင်သော မြင်းမည်သည် ငါ့ကိုထား၍ တပါးမရှိ၊ သင်ပြုအပ်သောအမှုကို ငါသည် မပျက်စေအံ့၊ ငါ့ကို ထစေ၍ ဖွဲ့လောဟု ဆိုလို၍-

၂၃။ အပိ ပဿေန သေမာနော၊ သလ္လေဘိ သလ္လလီကတော။
သေယျောဝ ဝဠဝါ ဘောဇ္ဈော၊ ယုဉ္စ မညေဝ သာရထိ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၂၃။ သာရထိ၊ မြင်းစီးသူရဲ။ သလ္လေဘိ၊ မြားတို့သည်။ သလ္လလီကတော၊ စူးသည်ဖြစ်၍။ ပဿေန၊ လကျ်ာနံပါးဖြင့်။ သေမာနောအပိ၊ လျောင်းငြားသော်လည်း။ ဘောဇ္ဈောဝ၊ ဘောဇာာနီယ သိန္ဓောမြင်းသည်သာလျှင်။ ဝါဠဝါ၊ မြင်းယုတ်ထက်။ သေယျာ၊ မြတ်၏။ တသ္မာ၊ ထို့ကြောင့်။ မညေဝ၊ ငါ့ကိုသာလျှင်။ ယုဉ္စ၊ ကလော့။

မြင်းစီးသူရဲသည် ဘုရားလောင်းကို ထစေ၍ မြှားမှန်ရာကို ဖွဲ့စည်း၍ ကောင်းစွာ ချပ်တန်ဆာတို့ဖြင့်ဖွဲ့၍ မြင်း၏ ကျောက်ကုန်း၌ စီး၍ ခုနစ်ခုမြောက်သော ဗိုလ်စုကိုဖျက်၍ ခုနစ်ယောက်မြောက်သောမင်းကို အရှင်ဖမ်း၍ ဗိုလ်ပါအားပေးအပ်၏။ ဘုရားလောင်းကိုလည်း မင်းအိမ်တံခါးသို့ ဆောင်ကုန်၏။

မင်းသည် ဘုရားလောင်းကို ရှုအံ့သောငှါ ထွက်၏။ ဘုရားလောင်းသည် မင်းကို မင်းကြီး ခုနစ်ပြည်ထောင်သောမင်းတို့ကို မသတ်ပါကုန်လင့်၊ သစ္စာရေတိုက်၍ လွှတ်တော်မူကုန်လော၊ အကျွန်ုပ်အား၎င်း မြင်းစီးသူရဲအား၎င်း ပေးအပ်သော အခြံအရံကို မြင်းစီးသူရဲအားသာ ပေးကုန်၊ ခုနစ် ပြည်ထောင်သောမင်းတို့ကို ဖမ်း၍ပေးသော သူမည်သည်ကို ဖျက်ခြင်းငှါမသင့်၊ သင်မင်းကြီးတို့သည်လည်း အလှူပေးကုန်လော၊ သီလစောင့်ကုန်လော့၊ တရားသဖြင့် မင်းပြုကုန်လောဟု ဆို၏။ ဤသို့ ဘုရားလောင်းသည် မင်းအား အဆုံးအမ ပေးပြီးသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းအား ဖွဲ့အပ်သော ချပ်တန်ဆာကို ဖြေကုန်၏။ ဘုရားလောင်းသည် ချပ်တန်ဆာကို ဖြေစဉ်လျှင် စုတိချုပ်၏။ မင်းသည် ဘုရားလောင်း၏ အလောင်းကို သင်္ဂြိုဟ်၍ မြင်းစီးသူရဲအား များစွာသော စည်းစိမ်ကိုပေး၍ ခုနှစ်ပြည်ထောင်သော မင်းတို့ကို တဖန် မိမိအား မပြစ်မှားစိမ့်သောငှါ သစ္စာဆိုစေ၍ မိမိ မိမိတို့၏ နေရာအရပ်တို့သို့ ပို့စေ၍ တရားနှင့်ညီစွာမင်းပြု၍ အသက်၏ အဆုံး၌ ကံအားလျော်စွာ လား၏။

မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်း ရှေ့၌လည်း ပညာရှိတို့သည် မိမိသည် တည်ရာကိုမရအပ်သေ အမှု၌လည်း ဝီရိယကိုပြုကုန်၏။ ဤသို့သဘောရှိသော မြားမှန်ချက်ကို ရကုန်၍လည်း ဝီရိယကို မလျှော့ကုန်၊ သင်သည်ကား ဤသို့သဘောရှိသော ဝဋ်ဆင်းရဲမှ ထွက်မြောက်စေတတ်သော သာသနာတော်၌ ရဟန်းပြု၍ အဘယ့်ကြောင့် ဝီရိယကိုလျော့ဘိသနည်းဟု မိန့်တော်မူ၍ သစ္စာလေးပါးတို့ကို ပြတော်မူ၏။ သစ္စာလေးပါးတို့ကို ပြတော်မူသည်၏အဆုံး၌ လျော့သော ဝီရိယရှိသော ရဟန်းသည် အရဟတ္တဖိုလ်၌ တည်လေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည်လည်း ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်၍ အနုသန္ဓေကိုစပ်၍ ယခုအခါ အာနန္ဒာသည် ထိုအခါ မင်းဖြစ်၏။ ယခုအခါ ရှင်သာရိပုတ္တရာသည် ထိုအခါ မြင်းစီးသူရဲ ဖြစ်၏။ ယခုအခါ ငါဘုရားသည် ထိုအခါ ဘောဇာဇာနီယသိန္ဓောမြင်းဖြစ်ဘူးပြီဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။