Ой, атае-анае

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Ой, атае-анае…
Бызись ныллэн кырӟанэз
Источник: [1]


Ой, атае-анае…


Ой, атае-анае, вань туганъёсы, тани тӥ монэ та дырозь
Вордӥды-быдэстӥды; тани мон тӥлесьтыд люкиськисько.
Табере ини мон тӥледыз чаль гинэ уг адӟы,
Тӥлесьтыд мусо кылъёстэс уг кылы…
Кызьы ини мон ят муртъёсын уло, соослы дышо?
Висем дыръёсы но луоз, соку мон, «анае, атае» шуыса, кинэ-о вазё?
Кин монэ утялтоз? Монэ кин мусо кылъёсын либатоз?
Ой, атае-анае! Монэ ят муртьёс кие сётыны марлы вордӥды медам?
Марлы мон анайлэсь вордӥськи медам?
Тани шӧдӥськытэк пинал мусо дауре ортчиз ини!
Ой, бускельёсы, иськавынъёсы, юлтошъёсы!
Тӥлесьтыд люкисько ини!
Инмар тӥледлы но, мыным но ӟеч улыны кузь даур мед сётоз вал!
Ой, эшъёс! Вань папаос кырӟаку, вань уж дыръя: турнаку, араку —
Тӥ мынам тодам усёды. Мон соку мар каро ини?
Ой, мусо пинал дауре! Дауре мынам, дауре!