БЕМАҲАЛ [бе.. + маҳал] 1 от Кеч тун пайти. Пирим бойваччаникидалар. Бемаҳал бўлиб қолганидан, ўша ерда тунаб қолади-ган бўлдилар. С. Аҳмад, Ҳукм. Ҳожи унинг қўлини олар экан, ўрнидан турди: -Энди мен кетай, бемаҳалга қолмай, — деди. А. Қаҳҳор, Асарлар.
2 рвш. Номувофиқ, номақбул, ўринсиз пайт. Бировнинг уйига боқма, бемаҳал эшикни қоқма! Мақол. м Деҳқонлар билишади-ки, бемаҳал [ёққан] ёмғир ғўзага шира ту-шириб юборади. Ҳ. Назир, Сўнмас чақмоқлар. Бемаҳал даштликка кўтардингиз қўл. «Ёшлик».
3 Жуда эрта, ёшлик пайтда; одатдаги вақтдан олдин. Бемаҳал бўлмасин ҳеч кимга ўлим, Отим Аваз, Булдур қассоб улиман. «Гулихиромон». ..инсон боласи ота-онасидан бемаҳал ажралар экан, унга бундан оғир кулфат йўқ. П. Турсун, Ўқитувчи.
Вақти бемаҳал айн. вақт-бевақт қ. вақт.