БЕМАВРИД [бе.. + маврид] рвш. 1 Но-мақбул пайтда; бемаҳал, бевақт. Бемаврид келган меҳмон. Эшик бемаврид тақиллади. шт Бемаврид бўлса ҳам, келавердим. Мирмуҳсин, Умид. Бемаврид ярасига туз сеп-ганимдан афсусландим. «Ёшлик».
2 Ўринсиз, ноўрин. Кечирасиз, ўртоқжон, бемаврид ҳазил қилибман.. Қаердансиз? А. Қаҳҳор, Олтин юлдуз. Козим бемаврид қи-зишганини, Назар бшшн хотиржам гапла-шиш зарурлигини сезди. Э. Усмонов, Ёлқин.