БЕЛДОР 1 сфт. Бели йўғон, бели бақувват; кучли. Жўра.. аскарнинг юкини олиб.. белдор эшакка илдам ортиб.. пиёда кетди. Ойбек, О. в. шабадалар. Йўғон Усмон мироб — барваста, белдор, Соқол кўксида, кўзлар катта, ҳушёр. Ҳабибий.
2 от. тар. Белкурак билан ишловчи; бел билан қуролланганлар. Қўрғон ҳимоячилари дўлдек ёғаётган тошдан ва ўқлардан сақла-ниш учун ўзларини панага олган пайтларида.. белдорлар хандақнинг анчагина қисмини тўл-дириб ташладилар. М. Осим, Ўтрор.