БАХШИШ \ф. - туҳфа, ҳадя,
инъом] Садақа, эҳсон, мурувват. -Сарроф тўнини ҳеч қачон сўрамас, қайтага, ҳай-далганимни 6wiu6, яширинча икки сўлкавой бахшиш берган эди, — деди Шум бола. Ғ. Ғулом, Шум бола. [Қушбеги] Кумушбибига юзини ўгирди: -Қизим, сизнинг бунчалик заковат ва жасоратингизга отангиз билан эрингиз ҳар қанча ташаккур айтсалар ва ўзларининг мунтазам сўнгги умрларини сиз-нинг бахшишингиз деб билсалар арзир. А. Қодирий, Ўтган кунлар. Ҳар ўтганда қараб, қўл чўзади чол, «Бахшиш» ташлабўтдим суяк кафтига. Уйғун.