БАХИЛ |a. ; — хасис, зиқна, қурум-соқ] 1 Бировга ҳеч нарсани раво кўрмайди-ган; сарф-харажатни ёқгирмайдиган; хасис, қизғанчиқ. Сахий топса — барча ер, бахил топса — босибер. Мақол. Бахил эҳсондан қо-чар, хасис — меҳмондан. Мақол. н Ҳимма-ти-ку эрта кунда йўқ, яна ўзи ҳам ўлгундек бахил, нияти қалб йигит. «Муштум».
2 Ўзгани кўра олмайдиган, ичи қора, ҳасадчи, рашкчи. Бахилнинг боғи кўкармас. Мақол.