БАРҲАҚ [бар.. + ҳақ(қ)] эск. кт. Ҳақи-қатан ҳам мавжуд; ҳақиқий; адолатли. Дини исломият барҳақ, масжидларимиз гавжум, бозорлар обод. X. Тўхтабоев, Қасоскорнинг олтин боши. Зиёрат айлади насиб қилган халқ, Каримсан, самадсан, расулинг барҳақ. «Маликаи айёр».