БАРҚАРОР [бар.. + қарор] 1 Қарор топтан, қатъий, узил-кесил ўрнашган; устувор. Истиқлолимиз барқарор бўлсин. н Бахтинг барқарор бўлсин. Т. Тўла. Муродхон элга, меҳнаткаш халққа бўлган бу ғамхўрликда изчш1 ва барқарор туради. «Муродхон».
2 Ҳеч қандай ўзгариш таъсир этмай-диган, доим бирдек турадиган; ўзгармас. Барқарор валюта. Ҳосилнинг барқарор бўлиши учун курашайлик. м Халқим, сенсан эмарга Тўкин дастурхон тузган, Неьматинг ўзингга ҳам Барқарор бўлсин, дейман. А. Орипов.
3 Бир ерда ўрнашиб қолган; муқим. Муҳаррир икки йилдан бери шу вазифада барқарор эканига хурсанд. А. Қаҳҳор, Сароб. Баҳор юзларингда барқарор. «Гулдаста».
Кўнгил барқарор бўлди Кўнгил тинчиди, кўнгил таскин топди. Муборак бошларига ҳумоюн қуши қўнди, кўнг&иари барқарор бўлди. Ойбек, Навоий.