ადამურიშ არიკი
რდჷ ართი კოჩი, სახელო ჯოხოდჷ ადამური. ათენა რდჷ ჩქჷჩქ დო მირდჷ, გინირთჷ ეჩ დო ართ წანერო. დიდაქ ცხენიშა ანაგერი ქიგეუდგჷ, მუშ ხეთ ლეკური ქიგნაბუნუ̄ სქუას დო უწუ̄.
-- სქუა, მა მორრდი, ჩხორო თუთას ქვარათ გილაპუნდი, მორრდი სქუა ეჩდო ართ წანელი. ქირგჷქჷდა, სამშობლოშ ჭყიში ოკო ორდე̄, სამშობლოში სქუაქ სამშობლო ოკო დეცვე̄!
დასურო ადამურქ ქეგედოხოდჷ ცხენს. დიდას უწუ̄:
-- შარა დომიხვამი!
-- სქუა! გჷმორძგვილო მიდაირთჷმუდას!
ადამურქ მიდართჷ. მეურს ლეკი დო საქორთუოშ სანძღოს.
ადამურიშ ცხენქ ენთხჷ. ადამურქ ცხენს მართახი ქიმიოგჷ.
-- ეგებ, მა ბგორჷნქ თი კოჩი თაქ მიშახენდა, ტყას?
-- ჰაა, ჰა, თაქ ვორექ მა!
დუძახჷ ალი-ფოლადიქ.
გაჲაზადჷ ალი ფოლადიქ. რადგანს გიშნაწვიებუდჷ ადამურიშინ, წჷმახ მორაჸაფა თიში რდჷ. ადამურქ გაჩენდჷ. ალი-ფოლადიქ ლეკურ მურქუ̄.
ადამურქ ლეკური ქაწუზადუ̄; ალი-ფოლადიშ ლეკურქ გეგნოტირხჷ. ქიშქიდუ̄ რტინა. წოხოლე ალი-ფოლადი მი̄რულე, უკახალე გეთხოზჷ ადამური.
-- ვა გალინე!
უძახჷ ადამური.
ართი მოხუცებული მურს ჯორიშ გეხუნელო. ქეწაკვათჷ ჯორიშ გეხუნელ კოჩქ შარა, თე, მინტებჷ ალი-ფოლადინ თეს.
-ვა გალინე! დუძახჷ დო გელენწყჷ ლეკური დო მეკვათჷ დუდი, თე მოხუცებულქ. ლეკური ქელეგჷ დო ჯაშ ოროს გიმელჷ თექ დო ქიგედირთჷ, თე მოხუცებულქ. ადამურქ ქიმერთჷ თე მოხუცებულიშა.
მორიდებულო სალამი თხუ̄ ადამურქ ათე მოხუცებულს.
ბოლო დროს, ადამურქ ქემეჩჷ სალამი.
-- ეჰე, ბოშ კოჩი! უწუ̄ მოხუცებულქ. სი გოინტერესუდჷ თიში მოჭკადილი იარაღი-და, გეიონწყი დო სი ქოიღუდას.
ადამურს ონჯღორექ და̄გურჷ. ადამურქ კითხჷ თი მოხუცებულს:
-- უკაცრათ, თეჯგუა ქომოლ კოჩი თქვა მი ზოჯუნთ?
-- მა, ვოთია მესხი!
-- უკაცრათ, მუშენ გილგობჷ თე-ჯგუა გჷდა საბანი დო თეჯგუა ჯვეშ ლეკური?
-- ჰო, სი ბოში რექ! საარშიყოთ გილგობჷ მოჭკადილი ლეკური დო ყამა, ძღაბეფიშ საარშიყოთ. კოჩი ქომოლი ოკო რდას! გალე მუდგა მუკაქუნდას, დინოხოლენ ბარგი წიმიდე ორდას! ლეკურიშ გიობუნაფალი დო ქარქაში მუდგა რდას, დინოხოლე რკინა ალმას რდას.
-- ეშენ მორჯგინი! ჯორს მუშენ გეხექ სქან ჯგუა ქომოლკოჩი?
-- ჰო, ჰო, ჰოო! გიძიცუ ოთიაქ.
-- მა, ინტებუნ თის ვა ვათხოზუქ დო მუმათხოზჷნ ის ვე ვენტებუქ!